Η Πίτσα που τους νίκησε!!

Στη στροφή του δρόμου έτρεχε η Πιπίνα,

σκουπίζοντας αλαφιασμένη τα χέρια της στη

μπροστοποδιά.

Μια στάλα άνθρωπος, λιγνή, άβυζη μισή μερίδα.

Πατούσε με τα πόδια ανοιχτά μπα

και την πάρει το μελτέμι.

Ξενόπλενε για να αναστήσει γιο και κόρη

που της άφησε προίκα ο Στέλιος

πριν εγκαταλείψει

τον πάνω κόσμο, φθισικός όπως είχε

καταντήσει στα ξερονήσια.

- Αντριάννα τρέχα μαρή,

ταμπλιάστηκε η Τασώνα η μάνα της Μάρως!

Χτυπιέται η μαύρη από το φόβο της.

Να στείλω να μηνύσουν του γιατρού.

Πάω τώρα. Τρεχάτε έχει φύγει και ο Αντρικός

με τον κυρ Σωτήρη στη ψαριά, άντε ξεκουνήστε !

Όσο να τελειώσει την κουβέντα η Πιπίνα, είχαν

πεταχτεί όλοι από δίπλα ακόμα και η Πίτσα

αφτιασίδοτη και τρέξαμε στο πρώτο σπίτι

στη στροφή, που ήταν το πατρικό της Μάρως.

Τι να δούμε! Μια Τασώνα ξαπλωμένη στο ντιβάνι

της αυλής μπλαβιασμένη.

Η Μάρω να μαλλιοτραβιέται.

Άρχισε να μαζεύεται και η γειτονιά.

Μας μέριασε η Πίτσα και φώναξε να κάνουμε πίσω

να πάρει αέρα η άρρωστη.

- Τι’ ναι Βαγγελίστρα μου και να βαρά

το κούτελο με την παλάμη η Μαρουσώ.

-Μάρω φέρε μου τη λεπίδα του Αντρέα

διέταξε με βιάση.

Κανείς δεν σάλευε.

Ολοι δεν την ξέρανε και την κοιτούσαν

σαν αποσβολωμένοι.

Έριχναν αγκωνιές που σήμαιναν

ποια να’ ναι τούτη;

Άλλοι κρατούσαν εικονίτσες και την έραιναν αγιασμό.

Οι πιο κοντινοί συγγενείς τραβοκοπούσαν

τα τσουλούφια τους .

Βγήκε από το δωμάτιο η Μάρω κραδαίνοντας το

λεπίδι.

Το βουτάει με φούρια η Πίτσα.

Ένα βουνό άνθρωπος η έρμη η Τασώνα .

-Και οινόπνευμα και κάνε γρήγορα!

Σκύβει πάνω από το μπλαβί της πρόσωπο.

Κάτι της ψιθυρίζει στο αυτί και άρχισε σιγά

να βυθίζει το λεπίδι.

Αρχιζε να στάζει αργά, πηχτό αίμα.

Σε πιο λίγο από μισάωρο η Τασώνα «ξεγύρισε».

Ήρθε σιγά, σιγά το χρώμα της

και αλάφρωσε η ανάσα της.

Πέσανε πάνω της, την φιλούσαν και αυτή

προσπάθησε να σκάσει χαμόγελο.

Ωστόσο καταφτάνει και ο γιατρός,

είχε βάρδια σήμερα στις φυλακές και ήταν κοντά.

-Τι έκανες εσύ κυρά πολύξερη, αν μου την πέθαινες;

Τον μέριασε η Πίτσα και του πετάει ένα βλέμμα

πιο κοφτερό και από το λεπίδι .

- Πρώτα δεν είναι κανείς δικός «σου».

Και δεύτερο αν σε περιμέναμε τώρα θα καίγαμε

λιβάνια και μη θαρρείς, πως σε φοβήθηκα

αυτά εκεί που σε παίρνει!

Αποχώρισε με το στητό της κορμί

να μοιάζει τεράστιο .

Αποσβολώθηκαν όλοι.

Με κρυφόγελο θα’ θελαν ως και παλαμάκια

να βαρέσουν .

Η Μαρουσώ αγκάλιασε την Μάρω.

-Έλα κοπέλα μου φέρε μου το μωρό να το πάρω

μην έχεις την έννοια του και τραβά να ανάψεις ένα κερί.

Ανταριασμένη μέρα ξημέρωσε καλά

που ήταν και η Πίτσα μας!

Ωπα! να το τηλεγράφημα. Ξάφνου έγινε «μας».

Ηρθε η συμφιλίωση μετά πέντε μέρες

του ξαφνικού γάμου του Σώζου που έγινε

κρυφά στον Αγιο Νικόλα του Πειραιά.

Άρχισαν να σκορπίζουν ταραγμένοι ένας, ένας.

Δεν ήταν μόνο ο φόβος του χαμού της Τασώνας

αλλά το μούδιασμα για το πώς σώθηκε.

Πώς η νιόφερτη νύφη της Μαρουσώς

αντιγύρισε κουβέντα στον φόβο του νησιού!

Ο γιατρός προσπαθούσε να συμμαζέψει

το ταλαιπωρημένο κύρος του.

Ο ιδρώτας του, κόμποι γυαλιστεροί,

γλιστρούσε από το λιπαρό ολοστρόγγυλο

μούτρο του.

Έσφιξε την γραβάτα σφιχτά σα να φυλάκιζε

την χαμένη του αξιοπρέπεια.

Αυτή η κουνίστρα με μια λεπίδα

του έσφαξε το φιλότιμο,

το κύρος και την επιστημοσύνη του!

Σκούπιζε το λαιμό και το κούτελο

με το ριγέ μαντιλάκι του

και ο ανηφορικός δρόμος μέχρι τις φύλακες

της Αίγινας του φάνηκε ατελείωτος.

Η εξουσία του ρουφιάνου πληγωμένη..

«Σιγά μη δεν την βγάλω τρελή

την τσούλαρα σκεφτόταν ασθμαίνοντας!»

Η διαπλοκή με την κρατική εξουσία

ήταν η ελπίδα του.

-Θα την λιώσω την πουτάνα, τη χθεσινή

που ήρθε να μου το παίξει μάγκας

στάσου να δεις τι την περιμένει!

Απόσπασμα από ένα γραφτό...