Η Αργυρένια...

Η Αργυρένια γεννήθηκε στα Χανιά ένα βαρύ

χειμώνα του 1902.

Το τέταρτο παιδί στα πέντε κορίτσια.

Νωρίς χάσανε τη μάνα και το χάδι της..

Ο πατέρας της είχε είχε το εμπόριο του κάρβουνου

και του οινοπνεύματος.

Τρεις νιές Τουρκάλες πήρε στη δούλεψη του

ο πατέρας να αναστήσουν τα παιδιά του.

Όλα τα έστειλε στο σχολειό.

Η Αργυρένια έφτασε να τελειώσει το Σχολαρχείο

και να γίνει δασκάλα σε ένα χωριό.

Για ένα χρόνο μόνο, γιατί αγάπησε τον Θεοδόση

τον συμβολαιογράφο και στεφανώθηκε.

Αγαπήθηκε πολύ από τον αρχοντάνθρωπο, που

χήρος μεγάλωνε δυο αγόρια.

Και εκείνη με τη σειρά της αγάπησε αυτόν τον άντρα

και τα παιδιά του, σαν δικά της.

Ενοιωθε την ορφάνια τους…

Μαζί κάμαν δυο κορίτσια την Μαρία και την Ζωή.

Είχε λαχτάρα μεγάλη με τούτα τα μικρά.

Ότι χάδι και κανάκεμα λαχτάρησε το διοχέτευε

στα τέσσερα καμάρια της.

Λατρεία, παραμύθια, χάδια και σφιχτή αγκαλιά…

Δεν ξεχώρισε ποτέ κανένα.

Η μοίρα η ζηλιάρα παραμόνευε…

Στο τέλος μιας σχολικής χρονιάς η εννιάχρονη Ζωή

έπαιζε βιολί, που μάθαινε από το Ιταλό δάσκαλο.

Πήρε βραβείο και τα αδέλφια την καμάρωναν..

Ο Αντώνης της, ο Γεράσιμος και η Μαρία..

Μετά την γιορτή ο πατέρας τους πήγε για φαγητό,

με φίλους να γιορτάσουν την χαρά τους.

Εκεί ήρθε η πρώτη αδιαθεσία της Ζωής.

«Το ματιάξανε» ήρθε η πρώτη διάγνωση

από τη νονά της.

Οσο να τελειώσει την κουβέντα ο Θεοδόσης

είχε φέρει την άμαξα του και φτάσαν

στο σπίτι ειδοποιώντας τον γιατρό.

Τρία μερόνυχτα με πυρά τα μάτια πάνω από

προσκεφάλι της.

Η Ζωή δεν άντεξε….το γιατί δεν το μάθαν …

Η Αργυρένια κλείστηκε στο δωμάτιο της, μήνες.

Και σαν χειμώνιασε, έβγαινε στη αυλή το βράδυ

με το νυχτικό να κρυώσει, να πεθάνει. Όλο αυτό

μουρμούριζε..

Δυο χρόνια μετά ο Θεοδόσης έπαθε φυματίωση.

Εστειλε τα παιδιά στην αδελφή της και έμεινε μόνη

να τον περιποιηθεί . Ποιος τολμούσε να μπει σε σπίτι

φθισικού!

Από την αγκαλιά της έφυγε και ο άντρας

που αγάπησε…

Τη μέρα που στην αυλή έκαιγαν τα ρούχα του

τα στρώματα τα σεντόνια και ότι ακούμπησε

πάνω του, στήθηκε βλέποντας

την φωτιά, ξεραμένη και άδεια.

Ο αδελφός του Θεοδόση την είχε παρακαλέσει

να έρθει στον Πειραιά .

Δυο μήνες αργότερα η γιαγιά μου η Αργυρένια

με τα αγόρια και την μάνα μου έφτανε

στο λιμάνι του Πειραιά…

Υ/Γ Αν δεν σας κουράζω θα συνεχίσω….