Αμαν η γκρίνια σου!

-Ελα Αντιγόνη μου, Χρόνια πολλά με υγεία.

Πώς τα περάσατε;

Διακρίνω την γνωστή μουρμουροκατάσταση.

-Μια χαρά Ερασμία μου, κάναμε πάνω στις Αγγελικής

με τα παιδιά και εγγόνια μου, να είμαστε

και του χρόνου καλά.Εσύ;

-Ε, τώρα κάνεις πως δεν ξέρεις, φύγανε και ο γιός

μου και η κόρη μου με τα παιδιά και τις παρέες των.

Εγώ πήγα στης αδελφής μου.Και εκεί τα ίδια.

Τα παιδιά στα χιόνια μια μαγκουφιά και Αγιος ο Θεός!

-Δεν ήταν κανείς άλλος;

-Πως καλέ, τα σόγια, όλοι η γερουσία, καμμιά δεκαριά

παρατημένοι,λες και δεν έχουμε οικογένεια.

-Καμιά δεκαριά δεν είναι παρατημένοι.

-Ασε γιατί τα μυαλά σου είναι παράξενα

και δεν καταλαβαίνεις.

-Τι λες ρε Ερασμία, έτυχε για κάποιους λόγους

να μη φύγουν τα δικά μου,

ξέρεις πως κάθε χρόνο πάνε στο εξοχικό του μεγάλου.

Ετυχε φέτος να κάτσουν μαζί και φοβάμαι

πως το κάναν για μένα

και στεναχωρήθηκα πιο πολύ.

-Δεν ξέρω τι μου λες, αλλά μια μάνα δεν χωράει πουθενα!!

Τι βάρος θα 'μουνα;

-Ασήκωτο.

Τα παιδιά δουλεύουν με τους τρελλούς ρυθμούς τους

και θέλουν να ξεδώσουν,

να μείνουν μόνοι με τις "παρέες των".

-Εσένα δεν μπορεί κανείς να πει το πόνο του,

όλο αντιρρήσεις είσαι και με το μέρος των παιδιών!

-Εχεις δίκιο ξέχασα να είμαι με το παράλογο!

Ολο το χρόνο, δίπλα σου, σε προσέχουν, σε κανακεύουν,

ε, μη τους βάζεις και αλυσίδες στα πόδια.

Σε γλέντια, θέλεις σαν το κολαούζο μαζί,στις εκδρομές

μαζί, να δούμε πότε θα ανασάνουν!

-Οταν τους κρατάω τα παιδιά είμαι καλή;

-Και αυτό πρέπει να στο ξεπληρώσουν;

Δική σου επιλογή ήταν η προσφορά, όχι για να τους κάτσεις

στο σβέρκο, σου δίνω , μου χρωστάς!

-Πάντως επιμένω στην αχαριστία τους

-Και εγώ στο πείσμα σου.Αντε σταμάτα τη μουρμούρα

που δεν σ΄αρέσαν οι συνομήλικοί παρά μου θες

να τρέχεις στα βουνά τζόβενο!Καλή χρονιά

και με το καλό να γυρίσουν και μη πεις κουβέντα

και τους το βγάλεις ξυνό, γιατί σε έχω άξια να

χαλάς την χαρά των άλλων με το μπίρι μπίρι.