Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Από το ημερολόγιο μου.



1969 Nτούρμπαν, λιμάνι της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης όπως λεγόταν τότε
η Νότια Αφρική.

Βρέθηκα εκεί ακολουθώντας , τον άνδρα μου, που τότε ακόμη ήταν ναυτικός.
Εκείνες τις εποχές, επιτρεπόταν να συνταξιδεύουν και οι γυναίκες τους.
Μείναμε ένα μήνα , γιατί τα φορτία, έβγαιναν σε κούτες και όχι σε σιδερένια
τεράστια κουτιά, όπως τώρα που σπατσάρουν, σε τρεις μέρες .

Εκεί γνωρίσαμε τον τροφοδότη της ναυτιλιακής εταιρίας.
Ήταν ένας προκομμένος, αλέγρος άνθρωπος, που είχε έρθει στον ξένο τόπο
φεύγοντας από την Λήμνο για μια καλύτερη ζωή και να θρέψει την οικογένεια του.
Αυτά μας τα διηγήθηκε, με την νοσταλγία, του νησιού του, ζωγραφισμένη
στα καρβουνίσια μάτια του.
Μέσα σε έξη χρόνια άρχισε να προκόβει.
Έφερε τους γονιούς του, τον αδελφό , την αδελφή με τον άντρα της και δύο παιδιά.
Πρωτύτερα είχε φέρει και την γυναίκα του.
Ολη η οικογένεια προσέφερε στην οικογενειακή επιχείρηση.

Μας καλοδέχτηκαν αρκετές φορές στο σπίτι τους όπου έμεναν όλοι μαζί.
Είμαστε δυο ζευγάρια και ο καπετάνιος.

Εβλεπα, κορίτσια μαύρα να μπαινοβγαίνουν, να μαγειρεύουν, να προσέχουν
τα παιδιά να σιδερώνουν…

-Τζάμπα είναι εδώ οι δούλες, πετάχτηκε η μάνα.
Αρχίζουν να περιγράφουν τις τσίγκινες παράγκες, που ζούσαν και πόσο τυχερά
ήταν αυτά τα κορίτσια που έμεναν στο υπόγειο και ξεπατώνονταν 24 ώρες ,την μέρα.

Η μια κοπελιά κούτσαινε.
Το είχε πάθει, μας εξήγησαν από μια ένεση, που βρισκόταν σε πειραματικό στάδιο
και που δοκιμαστικά έκαναν στη σπονδυλική στήλη, για να πετύχουν
την μόνιμη αντισύλληψη ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΆΤΗΣΑΝ όταν καταστρέψανε
εκατοντάδες γυναίκες!!!

- Φυσικά στις μαύρες, που γεννοβολούν σαν τις κουνέλες, συνέχιζε η γιαγιά.

Άρχισα. να κουνιέμαι στην καρέκλα και να κρατώ το μέτωπο.
Ο Νίκος ήξερε ότι έφτανε η ώρα.
Η κλασσική κίνηση, σε κάθε τι που πυροδοτούσε τα εγκεφαλικά μου κύτταρα,
ήταν το χάδι στο μέτωπο. Κάτι σαν προειδοποίηση.
Στις χαρές και στις λύπες το βαρώ με την παλάμη ξεγυρισμένα.
Ο Νίκος, μου σκουντούσε το πόδι.
Κάτι άρχισα να λέω σε ήπιους τόνους, αλλά πώς να πω αυτά που ήθελα;
Ξεκίνησε από την απόλυτη φτώχεια με ένα βρακί σατέν ροζουλί και μακρύ,
χόρτασε και ξαφνικά τα κορίτσια της ανέχειας γίνανε δούλες της!

Ηταν η εποχή που στα παγκάκια στους δρόμους γράφανε:
«ΜΟΝΟ ΛΕΥΚΟΙ» «ΜΟΝΟ ΜΑΥΡΟΙ»
Και χωρίς να το ξέρω σε ένα πολυκατάστημα που δεν είχα ξαναδεί τέτοιο ποτέ
κάθισα στην καφετέρια για μαύρους. Ανυποψίαστη.
Με πλησιάζει μια σερβιτόρα έγχρωμη και μου λέει ότι μπορώ να πάω
στη θέση των λευκών.
Είμαστε δύο γυναίκες που δεν σάλεψαν και απολαύσαμε το καφεδάκι μας,
εκεί που οι ‘άλλοι’ θεωρούσαν ντροπή.

Φοβάμαι το σήμερα που κάποιοι ντρέπονται να κάνουν φίλους μετανάστες.
Που έφυγαν από την δική τους Λήμνο για μια καλύτερη ζωή!
Ο απατεώνας, δεν έχει πατρίδα, χρώμα……..
ΧΩΝΕΨΤΕ ΤΟ!!!!

19 σχόλια:

  1. Ταξίδεψα μαζί σου, τρελλαίνομαι γι αυτά που γράφεις και όπως τα γράφεις.Εγώ πάντα λέω οτι υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι ανεξαρτήτου πατρίδας, γλώσσας , χρώματος και θρησκείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. LIGO DISKOLO ,ALLA SINAMA KAI TOSO EUKOLO GIA OLOUS,ARKEI NA KANOUNE MIA BOLTA MA TOUS METANASTES KAI DOUME POS EINAI H ZOH TOUS,KAI TELEIONO ME TA DIKA SOU LOGIA...Ο απατεώνας, δεν έχει πατρίδα, χρώμα……..KALHSPERA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γιαγιά μου γράφεις καταπληκτικά [ειδικά αυτό το σπατσάρει με πήγε χρόνια πίσω] ναι είναι πολύ κακό όλο αυτό με τους μετανάστες,και συμβαίνει μόνο στην ελλάδα. Γιατί δηλαδή κρίμα δεν είναι οι άλλοι άνθρωποι; και στην τελική δεν νομίζω καλή μου γιαγιά ότι υπάρχουν μεγαλύτερα αρχιδια από τους Ελληνάρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχτίδα μου χαίρομαι αν μπόρεσα να σε ταξιδέψω.
    Εχω κάνει πολλά και αν σας αρέσει θα τα γράψω.
    Να είσαι καλά!!!!

    MOLEMOU δύσκολο είναι, αρκεί να μην είναι ισοπεδωτικό και στενόμυαλο.

    Aunt Donna, Από λεξιλόγιο ναυτικό πάω καλά.
    Η τελειταία σου πρόταση μου άρεσε ιδιαίτερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο θεος να φυλαει απο αυτους που οταν λιγδωσει το αντερακι τους ξεχνανε απο που ξεκινησανε.Ξερω και εγω κατι τετοια λουλουδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. παλι καλα που αντεξες.....
    εθιξες 2 θεματα .. και αυτους που τα χανουν με το που αποκτους χρημα .. και τους μεταναστες... και τα δυο θελουν ανθρωπια πανω απο ολα για να τα χειριστεις... και παιδεια (οχι παιδεια μορφοσης ... ξερεις τι εννοω )

    καλησπερες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://mariatweety.blogspot.com

    ENA A3IOLOGO BLOG ENOS KORITSIOU 24 ETWN....

    EUXARISTW

    DANAH

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. σήμερα που κάποιοι ντρέπονται να κάνουν φίλους μετανάστες.
    Που έφυγαν από την δική τους Λήμνο για μια καλύτερη ζωή!
    Ο απατεώνας, δεν έχει πατρίδα, χρώμα……..
    ΧΩΝΕΨΤΕ ΤΟ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χορτασε η ψειρα και βγηκε στον γιακα....
    Καλησπερα γιαγια μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δημιουργία. Ολοι έχουμε κάποιους τέτοιους συναντήσει.

    Κorinoskilo. Η παιδεία, όταν στέκεται μόνο στα πτυχία είναι στείρα. ΚΆΤΩ Ο ΒΟΥΛΩΜΈΝΟΣ ΕΓΚΈΦΑΛΌΣ!

    Μικρέ ναυτίλε το γνωρίζω.
    Σ΄ευχαριστώ πολύ!!!

    Ανεμε, μου είναι γνωστή η ευαισθησία σου από παλιά.
    Η Αγγελικούλα μου με βοηθούσε να γνωρίσω πολλούς από εσάς. Και στα καλέσματα σου ήμουν παρούσα.
    Χαίρομαι για την συνάντηση!!!


    AERIKO,χαχαχα καλό!!! Φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εντάξει, δεν κουνιέμε και δεν κοιταζόμαστε μόνο εγώ και ο άντρας μου όταν ακούμε κάτι ρατσιστικό.Αρχισα να κουνιέμε στη καρέκλα μου με το που έφτασα στις μαύρες κοπέλλες,το φοβήθηκα το κακό που θα διάβαζα πάρα κάτω.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Aχ γιαγιάκα μουυυ!!!!!! Πόσο μα πόσο σύμφωνη με βρίσκεις! Ξαφνικά εμείς εδώ στην Ελλάδα που απαιτούμε (και πολύ καλά κάνουμε) να φέρονται με αγάπη και σεβασμό στον Έλληνα μετανάστη στην Αυστραλία, στο Βέλγιο, στη Γερμανία, στην Αμερική κλπ.. οι ίδιοι εμείς χτυπάμε, βρίζουμε, βιάζουμε, διώχνουμε όλους τους άλλους που ήρθαν στη χώρα μας! Πόσο πιο γελοίοι μπορούμε να γίνουμε;
    (Σήμερα σε αγάπησα λίγο παραπάνω!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. stalamatia μου πρόσεχε γιατί εκτός από το καρακλοκούνημα ,έχω και την άλλη συνήθεια.
    βαρώ το κούτελο με την παλάμη, μέχρι διηθήσεως.
    Χάρηκα για την "τρέλα" που κουβαλάτε και εσύ και ο άντρας σου . Φιλάκια στους δυο σας!!!!

    ΠΟΔΗΛΑΤΡΗ, ευχαριστώ για την αγάπη σου.
    Εχω πολλά να γράψω και για τους δικούς μας,
    γνώρισα πολλούς γι αυτό λυσσάω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιαγιά Αντιγόνη, καλώς σε βρίσκω από τη φίλη Πεντανόστιμη.
    Πολύ όμορφη περιγραφή, έτσι συνέβαινε με ους ξεπεινασμένους στη Ν. Αφρική (τη γνώρισα το 1983 για 2,5 χρόνια) και κρατώ τούτο: "Ξεκίνησε από την απόλυτη φτώχεια με ένα βρακί σατέν ροζουλί και μακρύ, χόρτασε και ξαφνικά τα κορίτσια της ανέχειας γίνανε δούλες της!" που τα λέει ΟΛΑ.

    Γράφεις πολύ όμορφα, δηλώνω από σήμερα αναγνώστριά σου και...ΣΥΝΕΧΙΣΕ!

    Φιλί και Γλαρένιες ζαγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Υπέροχη, τρυφερή γιαγια Αντιγόνη, με γαληνεψες. Μόνο όπως ο θυμός που μπιραζεσαι με άλλους σε γαληνευει. Να εισαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ σ΄ευχαριστώ πολύ, δεν πίστευα ότι ιστορίες από το παρελθόν μπορεί να ενδιαφέρουν νέους ανθρώπους.ΣΕ ΦΙΛΩ!!!

    katerina, χαίρομαι τόσο πολύ!!!Ευχάριστο αντάμωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.
    Την καλημέρα και από μένα.
    Ωρα καλή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τρελαίνομαι κ εγω να διαβαζω ιστοριες απο τα παλια. ετσι βρεθηκα σε αυτο το blog - έψανχνα να βρω ιστορίες απο την Τρούμπα.

    Σχετικα με αυτην την ανάρτηση...
    Εγώ κυρία Αντιγόνη μου, κατι τέτοια διαβάζω κ μου σηκώνεται η τριχα.
    Είμαι αισίως στα 28 κ ακόμα ΑΔΥΝΑΤΩ να κατανοήσω πως στην ευχή το χρώμα του δέρματος, η θρησκεια ή η εθνικοτητα καθορίζουν την αξία του ανθρώπου.
    είναι κάτι που δεν μπορεί να το χωρεσει ο νους μου..
    Τι ''κυριες'' όμως κ οι δικές μας ε? Α σιχτηρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή