Μάνες- κόρες - νύφες.

Έχω δυο εγγόνια από τον πρωτότοκο γιο μου.
Ο μεγάλος πέντε χρονών και η μικρή μας 11μηνών.
Τα βλέπω πολύ ταχτικά, τα χαίρομαι , κάνουμε τις βόλτες μας
και μου ανοίγει η καρδιά.

Με το μεγάλωμα των δικών μου παιδιών νομίζω πως έχασα
στιγμές, μέσα στην παραζάλη της καθημερινότητας.
Όλα σαν να μην τα πρόσεξα. Σαν κάτι που θα ξαναγινόταν.

Για όσες γνωστές και φίλες κρατούν τα δικά τους εγγόνια, με κανονικές
βάρδιες είμαι , γαϊδάρα και αναίσθητη.

Λοιπό κόρες και νύφες, που αφήνετε τα παιδάκια σας, στις γιαγιάδες
να σας πω τι σέρνουν από πίσω;

Τι δεν το ντύνει καλά, τι δεν το ταΐζει όσο πρέπει, τι την φάγανε
τα σούρτα- φέρτα με τις φιλενάδες κλπ.

Πίσω από την πλάτη σας το τι σοκολάτα και πατατάκια δίνουν
στα μικρά, ένας Θεός και ο ψιλικατζής το ξέρουν.

Ολη μέρα μουρμουράνε για το τι κούραση τραβάνε!
Αν κάτι το βαρυγκωμάς τι στο καλό το κάνεις;;

Κοιτάνε να συμμαχήσουν με τα βλαστάρια σας, μαθαίνοντας τα
να λένε και ψέματα από πάνω.
-Μη με μαρτυρήσεις Κωστή, για τα πατατάκια, αλλοίμονο μας από την μαμά!
-Μωρέ του έδωσα μπισκοτάκια και άστη να λέει! Περηφανεύονται!
-Τα δικά μας τι πάθανε;

Τίποτα! Γίνανε χοντρά και εκεί κοντά στην εφηβεία, άρχισαν τις δίαιτες!!!

Εχουμε συμφωνήσει με την νύφη μου, να τα κρατώ για να μπορεί κι εκείνη
να πιει ένα καφέ, να πάει στο θέατρο , να την αλαφρώνω λίγο.
Ετσι είμαστε και οι δυο μια χαρά .

Και τα μωρά, απολαμβάνω και κυρίως έχουμε αγαπησιάρικη σχέση.
Ντρέτες κουβέντες που έλεγε η μάνα μου, εννοώντας, τις ξεκάθαρες κουβέντες.