Περασμένες Πασχαλιές....

Κάθε δέκα πέντε χρόνια ανεβάζαμε με επιτυχία το ίδιο έργο!

 Να σας «βάλω» κλίμα. 

Στην εξοχική κατοικία, ένα διαμέρισμα ανάμεσα στα είκοσι πέντε. Μια τεράστια αυλή για τα παιχνίδια των παιδιών.  

Το σημερινό έργο, με βρίσκει στη ηλικία των τριάντα και κάτι… Ένα διαμέρισμα ίδιο με τα άλλα κάτι σαν τα ..προσφυγικά, 68τμ. 

Οι παππούδες (σόι) μου, τα παιδιά το ανδρόγυνο, τα αδέλφια μας και Πάντα η θείες Ιουλία και Τέρψη χήρες από επιλογή! [Δεν τις άντεξαν και έσκασαν οι μακαρίτες, Θέ μου σχώρα με ] καλεσμένες της πονόψυχης μάνας μου! 

Ολη τη Μ. Εβδομάδα πηγαινοερχόμουν στο μικρό μπακάλικο και τη μανάβισσα. Η μάνα μου, στην κουζίνα, μια και άλλος δεν χωρούσε. Πάλη με τα κουλούρια.. τα  τσουρέκια που σαν τα δικά μας, Κανένα! 

Μ. Σάββατο είχε φτάσει το αρνί, τα εντόσθια, τόνοι μαρούλια.. ξέρετε εσείς! Δυο καρτέλες αυγά, που έψαχνα τόπο να τα ακουμπήσω! Ρούχα, τσάντες, αθλητικά, μαξιλάρια παπλώματα διασκορπισμένα μέχρι το πατάρι! 

Εγώ σε κατάσταση ..ψεκασμού με ηρεμιστικά, μάλλον εισπνεόμενων. Το μαρτύριο μου ξεκινούσε, από τη στιγμή που γύριζε η Μαρίκα [μάνα] τα έντερα. Κάποιες στιγμές σκεφτόμουν να πάρω τις σούβλες και να τρέχω στα όροι τα’ άγρια βουνά! Ηξερα πως θα γινόταν η μάχη του κοκορετσίου και του κατσικίου! Σας μιλάω για πόλεμο! Όλοι είχαν διαφορετικές απόψεις! Εγώ στη βεράντα με τον πατέρα μου να πίνουμε το καφεδάκι μας και η Μαρίκα να φωνάζει.. «Μη και του δώσεις κουλούριιιιι». Το είχαμε ρίξει στην παρανομία! 

Εκτός από το σουβλιστό αρνί, «ρίχναμε και ένα μικρούλι στο φούρνο! Ο Χριστός αναστήθηκε και εμείς λιποθυμούσαμε από τη μυρωδιά του φούρνου! Επρεπε να το σιγοψήσει στους 80 βαθμούς να έρθει να λιώσει, μέχρι τη μεγάλη μέρα! Ολη τη νύχτα έπρεπε να τους ψεκάζω με Aerolin! Αν είχες την ατυχία να θελήσεις τουαλέτα την έβαψες.. πόσα κορμιά να πηδήξεις;;; 

Την επομένη κατέβαιναν δυο- δυο τις σκάλες για τους λάκκους!

Στην αυλή στήνονταν τα τραπέζια και οι καρέκλες [του γύφτου]  που είχαμε σε ντάνες για την αυλή! Η Μαρίκα να τρέχει με τα πιάτα μη και δεν φάνε τα Δικά μας βλαστάρια από το Δικό μας αρνί, που φυσικά ήταν το καλύτερο!!!! Ηξερε από τα παιδικά μου χρόνια πως το κρέας δεν το ήθελα, αλλά δεν έχανε την ελπίδα της να με πείσει! Παίζει και να με είχε τάξει! 

Το κασετόφωνο με την εικοσάμετρη μπαλαντέζα, να παίζει τα σουξέ της εποχής σε κασέτες. Γέλια, γλέντι, φαγητά μέχρι σκασμού! Να τα Malox, να η λεμονάδα με τη σόδα και σωσμό δεν είχαμε!

Το αποκορύφωμα της «πάλης» ολοκληρωνόταν, εκεί γύρω στις πέντε το απόγευμα.. Όλοι να κοιμούνται στις καρέκλες στους καναπέδες.. να στέκομαι στην πόρτα της κουζίνας και να κορυφώνεται ο Επιδαύριος μονόλογος στη θέα των ισορροπημένων, ταψιών, πιατελών, κατσαρολικών και  λοιπών λιγδιασμένων αντικειμένων! Η Βουγιουκλάκη στην Αντιγόνη δεν έπιανε μία στο σπαραγμό μου, τα μάτια να στάζουν το ρίμελ, με τα χέρια σε στάση δέησης να ακουμπούν στο πρεβάζι της πόρτας… σας μιλώ για Την ερμηνεία! Ανασκουμπώνομαι και αρχίζει το καυτό νερό να μου καίει τα χέρια! [κρίμα το μανικιούρ]. Στις οκτώ είχα τελειώσει τη μάχη με τις χλωρίνες τα απορρυπαντικά και τα ξύδια να φύγει η μυρωδιά.

Η παράσταση τελείωσε… άρχιζε η αποχώρηση…

Μην ακούσω πως κουραστήκατε!!! Τα χρόνια που πέρασαν εξιδανίκευσαν ότι απέμεινε στη σκέψη… Να μπορούσα να δώσω κουλούρι κλεμμένο… να μυρίσω τα κουλούρια της… να ξανάβλεπα τον αδελφό μας, να δένει το σφαχτό… τη Λούλα να φέρνει το κανταΐφι με τη σαντιγί ….τον Πέτρο ν' αλλάζει τις κασέτες..

Χρόνια Πολλά σε όλους!!