Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Ζωή δεύτερο χέρι




Φυσούσε δυνατά ο άνεμος.
Στεκόταν στο μόλο εκεί στο «έμπα» του λιμανιού. Αριστερά του τα κύματα πηδούσαν πάνω από τα  βράχια και σκοπούσαν αφρίζοντας στο τσιμεντένιο δρόμο, που χώριζε το πέλαγο από το λιμάνι.
Στεκόταν ορθός.
Αγνάντευε όλο το κακό της φύσης και αφουγκραζόταν τις δικές του φωνές.
Βυθίστηκε στις σκέψεις του… τόσο που το κορμί αντιστεκόταν με σθένος στον άνεμο, μα δεν το αισθανόταν.. μήτε το κρύο τον διαπερνούσε.

«Σήμερα Μηνά κλείνεις τα 67 σου.
Μια μέρα αρχίζει.
Που άφησες τόσες μέρες να σου φύγουν;
Με τόσα προσόντα άφησες να γλιστρήσουν ανούσια.. να σκορπιστούν να καούν στις φωτιές του Αη-Γιάννη. Θυμάσαι τον πατέρα σου που σου είχε πει δίπλα από τις φλόγες που πηδούσες;
 Πρόσεχε αγόρι μου μην αφήσεις τη ζωή σου να γίνει αποκαίδια!
Και δεν ήσουν μικρός να μη καταλαβαίνεις! Μόλις είχες αρχίσει να κοιτάς τα μάτια της και να λιώνεις. Ηταν η πιο όμορφη! Με τα μακριά κυματιστά μαύρα μαλλιά της.. το λυγερό κορμί.. τη ζήλεια των κοριτσιών στα μάτια τους!
Είχες τελειώσει στη Χίο τη σχολή Εμποροπλοιάρχων. Τότε ήταν σπουδαίο! Λίγοι το έκαναν. Έφυγες από τον τόπο σου να πας στα δωμάτια της σχολής. Και γύρισες ανθυποπλοίαρχος. Με την μακρομαλλούσσα Βάσω ανταλλάσατε γράμματα.
Ενας έρωτας σαν τη θύελλα… σαν τους τυφώνες των ταξιδιών.
Ποιών ταξιδιών θα μου πεις;
 Ισα να περάσεις τέσσερις μήνες στη στεριά. Δεν έφυγες ποτέ χωρίς να μην έχεις πάρει δανεικά από τον πατέρα σου! Ξέρεις πως το λένε αυτό Μηνά;
Ζωή «δεύτερο χέρι»!
Ναι μη λες στο μέσα σου ψέματα!
Και περνούσαν οι μέρες ..τα χρόνια.. και έσβηναν σαν το κύμα που σκάει ..που έχει την ορμή μα το νικά ο βράχος!
Ένα βράχο κουβάλαγες και κρυβόσουν πίσω του.
Το πρώτο αυτοκίνητο που πήρες από δεύτερο χέρι ήταν, του Αντρέα απόκτημα, του φίλου σου που δούλευε στις τράτες. Και μετά αγόρασε δικές του. Και εσύ; πόσο δειλός ήσουν; Και πως κάλυπτες αυτές τις παραμονές στη στεριά;
Πήρες και το δεύτερο δίπλωμα αργά. Δεν είχες «υπηρεσία» συμπληρώσει.
Και η μάνα σου σε έλεγε υποπλοίαρχο στις γειτόνισσες, που σε καλόβλεπαν για γαμπρό!
Άφησες τη μακρομαλλούσσα …τη Βάσω να παντρευτεί… την πίεζαν οι δικοί της.
Και πήρες την Ματίνα… που είχε προίκα…. «δεύτερο χέρι» ..ανταλλαγή!
Ποτέ δεν έγινες πλοίαρχος. Εφτασες σαράντα πέντε  και βαρέθηκες…
Βολεύτηκες… στις αποδοχές της Ματίνας και εσύ μπαρκάριζες να δείχνεις στα παιδιά πως κάτι κάνεις… πάντα σου έφταιγαν οι «άλλοι»!
Ετσι στους τρεις μήνες γύριζες μαλάκα μου!
Και έλεγες ψέματα για τα σαπιοκάραβα..  τον Α’ μηχανικό που σου «έμπαινε»… άει κακομοίρη μου, κανείς δεν έφταιγε!
Η Ματίνα σ’αγαπούσε και υπέμενε έναν έρωτα «δεύτερο χέρι»! Η Βάσω είχε στοιχειώσει τα όνειρα σου και ήταν παρούσα στην ζωή σου… και πόναγες.. και οι πληγές αιμορραγούσαν…
Τα παιδιά η Ματίνα τα σπούδασε! Πούλησε τα χτήματα στο Κρύο Νερό στον Αντρέα. Τον φίλο που αναστηθήκατε μαζί στα χώματα και στα καλοκαιρινά μακροβούτια. Ο μόνος που δεν ψιθύριζε πίσω από την πλάτη σου..
Και σήμερα κηδεύεται η Βάσω!
Και δεν έχεις αντοχές να πας!
Να της ζητήσεις συγνώμη!
Τι να της πεις;
Εχει βραδιάσει πια και όλα σκοτεινά τα βλέπω.. νύχτες αφέγγαρες η ζήση μου.
Και ας είναι πρωί!
Και η Ματίνα ξέρει πως είναι δεύτερο χέρι μα υπέμενε… ίσως πρέπει να της ζητήσω συγνώμη.. να την ευχαριστήσω γιατί έναν άχρηστο τον παινούσε!»

 Είχε φτάσει στην άκρη στο φάρο.. Δεν το είχε καταλάβει. Μόνο που στα κύματα που αναδεύονταν έβλεπε τα μαλλιά της Βάσως και τα χείλη της να το καλούν!
-Μηνάαααα ακούστηκε η φωνή του Αντρέα με την νιτσεράδα τυλιγμένος και μια στο χέρι.
Ξαφνιάστηκε.
Γύρισε στο φτωχό του τώρα.
-Χρόνια πολλά ρε φίλε! Του ευχήθηκε. Είχε καταλάβει και ας μην είπαν κουβέντα.

Του τύλιξε το βρεμένο κορμί με τη νιτσεράδα δεύτερο χέρι. Μα τον κρατούσε σφιχτά από τους ώμους να νικήσουν τη θύελλα τα 67χρονα κορμιά τους.




29 σχόλια:

  1. Τελικά, πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι επιλογές που κάνουμε για την ίδια μας την ζωή. Δεν το καταλαβαίνουμε όταν αποφασίζουμε, παρα μόνο όταν περάσουν τα χρόνια και κοιτάξουμε πίσω..Οι περισσότεροι απο εμάς ζούμε ζωή από δεύτερο χέρι.. Να έχεις μια όμορφη ημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To μέρος της φωτογραφίας μου είναι τόσο οικείο!!!!:)))
    Ααααχχ...υπέροχη γιαγιά Αντιγόνη μας ταξίδεψες πάλι...φιλί μεγάλο!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλω να κλάψω τώρα. Δεν ξέρω γιατί. Αυτό το "δεύτερο χέρι" ... ίσως φταίει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτές οι επιλογές στη ζωή μας σημαδεύουν για πάντα,γίνονται ένα με το είναι μας και πάντα είναι εκεί να ξυπνούν μνήμες,που πονούν.

    Πάντα συγκλονιστικές οι αφηγήσεις σου,Αντιγόνη!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάποιοι άνθρωποι, απο τη λαχτάρα τους να Ζήσουν, καίγονται σα νυχτοπεταλούδες στη φλόγα...
    Μήπως είναι ευτυχέστερος ο Μηνάς;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σπάραξε η καρδιά μου Αντιγόνη μου!
    Γιατί δυστυχώς ξέρω ανθρώπους που ζουν ζωή δεύτερο χέρι σήμερα.....
    Δεν έχω λόγια.
    Μόνο σ' αγαπώ πολύ...μα κι αυτό το ξέρεις!
    Σε γλυκοφιλώ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ αυτή η εικόνα, να ήμουν τώρα εκεί και ας με μαστίγωνε ο αέρας και η θάλασσα!!!
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ζωή από δεύτερο χέρι.Ζωή κομένη στα δυο .. Ζωή μοιρασμένη ΄(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αντιγόνη μου, εμένα πάλι, δε μου προκάλεσε συγκίνηση, αλλά θυμό, η ιστορία του Μηνά. Θυμώνω πολύ με την απαθή στάση απέναντι στη ζωή, και με συμβιβασμούς του είδους που έκανε ο Μηνάς. Με λίγα λόγια, η πορεία της ζωής μας, καλή ή κακή, είναι συνέπεια των επιλογών μας. Όχι πάντοτε βέβαια, αλλά όταν εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές μας, ορίζουμε την πορεία της.
    Μπράβο σου Αντιγόνη μου, πολύ ωραίο το διήγημά σου!!!
    Πολλά πολλά φιλιά και μια τεράαααααστια αγκαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ... Η Βάσω είχε στοιχειώσει τα όνειρά του και ήταν παρούσα στη ζωή του ...και πονούσε... και αιμορραγούσε ...κάτι μου θυμίζει αυτό.....
    Γιατί ξύνεις πληγές Αντιγονάκι μου?
    Νάσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συνήθως η ζωή που ζούμε, καλή ή κακή, ήρεμη ή μέσα στη τρέλα, γεμάτη ασφάλεια ή μέσα στην ανασφάλεια είναι γιατί έτσι επιλέξαμε!!!!! Πολλές φορές όμως οδηγούμαστε σ΄αυτές τις επιλογές γιατί δεν έχουμε τη δύναμη να αντιδράσουμε και αυτό είναι το χειρότερο.....επιλογές "ακούσιες" που φέρνουν δυστυχία..... Έτσι κι ο Μηνάς, άφησε τέτοια κενά στην ψυχή του που σήμερα τον κάνουν να πονά. Τι κρίμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πόσο μου θυμίζει κάποιον γνωστό μου,θλίβομαι με τέτοιους ανθρώπους,κριμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Mας καθήλωσες πάλι Αντιγόνη μου!
    Πως μπόρεσες μέσα σε τόσο λίγες γραμμές να αφηγηθείς με το ν και με το σ μια ολόκληρη ζωή και μάλιστα.... δεύτερο χέρι;
    Να 'σαι καλά,καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. και πάνω που ήμουν έτοιμη να πάω επιτέλους ν απλώσω στο καναπέ...
    τι το θελα και πέρασα; μ αντάριασες πάλι...

    το ποσο Σ αγαπώ το ξέρεις!
    Καλή βδομάδα να έχεις πουλάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τώρα κατάλαβα για ποιο λόγο υπήρξαν οι συγκινήσεις!

    Τα κατάφεραν τελικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Συγκινητικο και απλα για μια ακομα φορα αγγιζεις καρδιες.πολλα φιλια γλυκια μου Αντιγονη με πολυ αγαπη Βερα απο Αμβουργο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Βρε Αντιγονη....
    Βαλτη εισαι;;...
    Κειδα που...Πεισαμε το εαυτο μας...Οτι η δικη μας η ζωη...ΔΕΝ ειναι δευτερο χερι....

    Μας το χαλας;...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ... ΅κι αυτή... δεύτερο χέρι...΅ !!!
    όσο για την νιτσεράδα...
    Αντιγόνη μου,

    έπρεπε να ρωτήσω τον Δημήτρη
    που σου στέλνει φιλιά...

    Πάντα με την αγάπη μου,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αχ θαλασσινή μου γοργόνα εσύ. Όλα τα'χεις δει με τις ψυχής τα μάτια και με το στόμα τα ιστορείς. Λες εκείνο το κύμα να κατάβρεξε τα μάτια τόσο που τσούζουν και τρέχουνε ποτάμι;
    Αλαμυρά φιλιά, απ' το κύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τη ζωή του αδερφού μου περιέγραψες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ο καθένας με τις επιλογές του Αντιγόνη μου .
    Τις πληρώνεις τις επιλογές σου , δεν σου χαρίζεται τίποτα σε αυτές και δεν είναι ‘δεύτερο χέρι’ η πληρωμή … είναι η ίδια η ζωή που στα πληρώνει με τον έναν ή άλλο τρόπο.
    Ο καθένας μας ζει όπως ακριβώς το επέλεξε κι αν ρίχνει σε άλλους τα βάρη είναι γιατί νομίζει πως έτσι κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.


    Τα φιλιά μου Αντιγονάκι και καλή εβδομάδα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πολύ συγκινητικό Αντιγονάκι μου!!!Τόσο ωραία γραμμένο για να αγγίζει ψυχές!!!Μπράβο Λογοτέχνη μου!!! Με μετέφερες όχι μόνο στον χώρο, αλλά και στο συναίσθημα!!!Πόσο τυχερές η Ματίνα και η Βάσω(αν είναι αληθινά πρόσωπα, που έτσι φαίνονται..), που έδωσες "αθανασία", σε στιγμές της ζωής τους!!Αυτό είναι που με μαγεύει στους δημιουργούς: "Δημιουργούμε από οργή, για τους αιώνες που δεν θα υπάρχουμε..θα υπάρχουν τα έργα μας!!" Όπως έλεγε και ο αείμνηστος καθηγητής Δ. Λιαντίνης. Φιλάκια γλυκούλα μου λογοτέχνιδα, συνέχισε να παίζεις με τις λέξεις για να δημιουργείς αριστουργήματα, καλές γιορτές και πολλή ευτυχία σε όλους σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Θα ήθελα να απαντήσω σε καθένα χωριστά!
    Ομως τι να γράψω που το διήγημα ήταν "ψυχοπλακωτικό";
    Ετσι μου το χαρακτήρισε μια φίλη.
    -Τι πας και γράφεις Χριστιανή μου, να μας ψυχοπλακώνεις; Είναι ημέρες τούτες να μαυρίζουμε;

    Δίκιο έχει!
    Διάβασα τα σχόλια σας και συνειδητοποίησα πως διαλέγω τα πιο μαύρα....

    ΤΕΛΟΣ!

    Λίγη αισιοδοξία ..ας την ψάξω να σας την χαρίσω με αγάπη!

    ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  24. Γιαγια Αντιγονη μου ελειψες.Ξερω ομως εκ των προτερων οτι το επομενο θα εχει ενα ευχαριστο τελος.φιλια πολλα Βερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Από πότε η Αλήθεια ψυχοπλακώνει;
    Είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, για το μόνο πράγμα που δεν είμαστε υπεύθυνοι είναι για τα κτυπήματα της μοίρας και ειδικά όσα αφορούν την υγεία μας...
    Η κάθε σου ιστορία αγγίζει πτυχές στις καρδιές μας που πολλοί δεν αντέχουν και αυτός δεν είναι λόγος να πάψεις να γράφεις αυτά που αισθάνεσαι!

    ΑΦιλάκια με όλη μου την Αγάπη και την εκτίμηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεν ψυχοπλακώθηκα..λυπήθηκα μόνο όσους ζουν ζωή δεύτερο χέρι...όσους οι επιλογές τους ή η αδυναμία τους να κάνουν επιλογές τους οδηγούν εκεί...και περισσότερο λυπήθηκα που δεν μπορούν να κάνουν αυτή τη ζωή πρώτο χέρι..να την κάνουν δική τους..να εκτιμήσουν τουλάχιστον όσα έχουν και να τους δώσουν την αξία που πρέπει..να κατανοήσουν τον ανθρώπινο αδύναμο εαυτό τους, ακόμα και τις επιλογές τους και να ζήσουν!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή