Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Αυγουστος 1972




Πάνω στο πλοίο που έκλεινε τα αμπάρια του. 
Φωνές στο κατάστρωμα.. 
Οδηγίες του καπετάνιου από τη γέφυρα με το μεγάφωνο.
Σουρούπωνε.. με   τον ουρανό να βάφεται με τα χρώματα της Ανατολής.


Πίσω από το φινιστρίνι κοιτούσα.. θυμούμενη τα δικά μας δειλινά. Παιδί ακόμα.. μου έλειπαν οι δικοί μου.. μα ο έρωτας νικητής με είχε στείλει στην καμπίνα του.
Βγήκα έξω για λίγο να αγναντέψω τη στεριά που απομακρυνόταν…

Σιγκαπούρη- Κεϋλάνη η ρότα.

Είχαμε μόλις περάσει τα στενά και απλώθηκε η απεραντοσύνη του πελάγους.

Είχα ακούσει για «καιρό».. από τον μάγειρα που δεν ήξερε πόσο το φοβόμουν…
Το επόμενο πρωινό τα σύννεφα πλησίαζαν σαν τους δράκους του παραμυθιού που μου έφερναν εφιάλτες στον ύπνο.

Δίπλα στο ραδιοκασετόφωνο..

άκουγα τις κασέτες τις σταλμένες από τον αδελφό μου μαζί με το γράμμα της επικοινωνίας. Επιλογές αγαπημένες.. λαθραία γραμμένες!


Στερεωμένο καλά  για το μπότζι που άρχιζε…  

Κατέβηκα στο σαλόνι.. χώθηκα στον καναπέ και δεν σάλευα. Μια μεγάλη αίθουσα ντυμένη με σκούρο ξύλο.. μια και το πλοίο ήταν και πασαντζέρικο, εκτός από εμπορεύματα μετέφερε και επιβάτες.
Ηταν ναυλωμένο στη γραμμή Β. Γαλλία- Τουρκία  πριν αγοραστεί, από τον Ελληνα εφοπλιστή  μόνο για μεταφορές φορτίων.
Κάποιες φωτογραφίες.. μάρτυρες εκείνων των ταξιδιών.. αρχές του ’50 στο παρθενικό του ταξίδι.   
Γερασμένο σκαρί. Οι εφοπλιστές των «μονοβάπορων» ανθούσαν εκείνο τον καιρό.

 Οι πολυθρόνες άρχιζαν το χορό… το μπλε βελούδο τους θυμάμαι και να έρχονται μια κατά πάνω μου… μια απέναντι. Από τα φινιστρίνια έβλεπα τα κύματα να φουσκώνουν και το αίμα πάγωνε.. ένα μαξιλάρι αγκαλιά και ο φόβος.
Δεν ζαλιζόμουν!
Ετρεμα από φόβο!
Σαν να ήταν οι τελευταίες μου στιγμές θυμόμουν την ποδιά του σχολείου που δεν πρόφτασα καλά- καλά να βγάλω και φόρεσα το νυφικό.. Τις φίλες μου.. τις μπουάτ με το βερμούτ στο χέρι που με ζάλιζε… τα μπλουζ.. τα σκασιαρχεία.. τα κρυφά ραντεβού.. τις βόλτες με το NSU.
Το δάκρυ του πατέρα μου σαν του «έφευγε» το μικρό του..
Τις αγκαλιές των αδελφών..
Το χέρι της μάνας μου λίγο πριν περάσω στην κάτω αίθουσα του αεροδρομίου και με χάσει από το βλέμμα της…

Δέκα πέντε μέρες εφιάλτης!
Τη μέρα που φτάσαμε στο αγκυροβόλιο της Κεϋλάνης, σταμάτησε το μαρτύριο που θαρρούσα κορυφαίο!
Που να ξέρεις στα είκοσι πως η ζωή φλερτάρει με τον κίνδυνο και την απανεμιά!
Αυτό το ταξίδι το έχω συνδέσει με τη ρότα της ζωής μου.. έμαθα να μη φοβάμαι…
Το σήμερα το ταραγμένο, θα γίνει χθες.
Και πορεύομαι ως τα τώρα.

37 σχόλια:

  1. Τι να φοβηθούμε,βρε Αντιγόνη μου,που εχουμε κανει τόσα μιλια,εσυ με τα βαπόρια,εγω με τ'αεροπλάνα,ούτε ο Κολόμβος για να ανακαλύψει την Αμερική δεν έκανε τόσα μίλια!!!Κωλώνουμε;:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντιγόνη μου, μου λείψατε, χτες γύρισα. Τι να φοβηθούμε πιά? σε λίγο καιρό θα τα έχουμε δει όλα. Το δικό σου καράβι έφτασε στον προορισμό του. Το άλλο καράβι που είμαστε επάνω όλοι, νομίζω ότι σε λίγο βουλιάζει και σωσίβια δεν έχει για όλους μας.
    φιλιά φιλενάδα, καλό χειμώνα??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο σε καταλαβαίνω και ας μην ταξίδεψα ποτέ ετσι
    Ξεπέρασες φουρτούνες και φουρτούνες, είσαι δυνατός γενναίος άνθρωπος,κράτα γερά σε αυτές που είναι εδώ,και σε αυτές που έρχοντε...
    φιλιά πολλά λατρεμένη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχεις δίκιο καλή μου Αντιγόνη, το σήμερα θα γίνει χθές, μια ανάμνηση, μα αυτός ο φόβος σήμερα? Μπορείς να τον αποβάλλεις όταν βλέπεις με μάτι καθαρό την αβεβαιότητα?
    Κι εγώ έμαθα να λέω δεν φοβάμαι και ναι για μένα δεν φοβάμαι, αλλά καίγομαι για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, την ζωή που τους ετοιμάζουν!

    Να είσαι καλά εύχομαι
    φιλιά πολλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Aρχικά η ρότα που βάλατε θα πρέπει να σε είχε ενθουσιάσει. Εξωτικά μέρη. Αν σου πω όμως ότι η θαλασσοταραχη που περιγράφεις είχε την ίδια επίδραση στο στομάχι μου όπως αν ήμουν δίπλα σου, τί θα πεις? Ησουν τυχερή που είχεις μόνο το φόβο. Εμένα με αρρωσταίνουν οι φουσκωθαλασσιές. Γι αυτό και δεν έγινα γυναίκα ναυτικού αν και η γιαγιά μου το επεδίωξε. Αντιγονάκι έχεις μιά όμορφη γεμάτη ζωή πίσω σου που αξίζει κάποτε να την κάνεις βιβλίο κι αυτή. Εγώ τουλάχιστον θέλω να ζήσω άλλα 150 χρόνια μόνο και μόνο ν'ακούω τις ιστορίες σου γλυκειά μου Σεχραζάτ (1000+1 Νύχτες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και αυτό θα περάσει...καλό υπόλοιπο καλοκαιριού Αντιγονάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καθε λεξη σου περναει μεσα απο δικες μου μνημες που εχω απο αφηγησεις του πατερα, ναυτικος κι αυτος
    καταλαβαινεις ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ταξίδια της θάλασσας, του αέρα, της στεριάς, όσα έζησα, όσα διάβασα, όσα με σημάδεψαν. Λες αυτό να είναι που μας έκανε να μη φοβόμαστε; Ζωή και φαντασία
    μαζί. Σ' ευχαριστώ για τις αναμνήσεις που μοιράζεσαι μαζί μας. Δίνουν δύναμη
    και χρώμα μαζί και στις δικές μου αναμνήσεις.
    Φιλιά θαλασσινά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ ωραίο Αντιγόνη !!
    Αληθινό και όμορφα γραμμένο.

    Να είσαι καλά για όσα μοιράζεσαι μαζί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλή μου Αντιγόνη έτσι είναι η ζωή. Κάθε φουρτούνα μας κάνει περισσότερο δυνατούς. Οι μνήμες σου και μνήμες τόσων δικών μου (πολλοί οι ναυτικοί στο σόι μας). Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είσαι τυχερή που έμαθες να μη φοβάσαι από τόσο μικρή. Να είσαι πάντα καλά, γιαγιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εμαθες από μικρή να παλεύεις και να νικάς Αντιγόνη μου, λίγο είναι αυτό??
    Σε φιλώ, θα τα ξαναπούμε σε 2 βδομάδες πάλι!
    Να περνάς πολύ όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Το σημερινό το ταραγμένο ΠΑΝΤΑ γίνεται χθες...έτσι μαθαίνουμε να μη φοβόμαστε"... και θα προσθέσω, "έτσι μαθαίνουμε να μη φοβόμαστε να φοβηθούμε"...
    ΑΦιλιά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Την Καλησπέρα μου, μα πόσες όμορφες και διδακτικές μνήμες κρύβει το υγρό στοιχείο και πόσο παράλληλες είναι με τις ζωές μας!!!
    Φιλιά Σου Πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μεγάλη δασκάλα η θάλασσα! και ωραίο πράγμα να μην φοβάσαι! Αισθάνεσαι ελεύθερος και άτρωτος...
    Καλό Σαββατοκύριακο Αντιγόνη μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολυαγαπημένη μου Αντιγόνη,
    ταινία η ζωή σου...
    Το σήμερα θα γίνει χθες!
    Πόσα σημάδια θα σου αφήσει όμως στην καρδιά...
    Απ' αυτά που δεν επουλώνονται όσο κι αν προσπαθήσεις.
    Φιλάκια πολλά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ένα φιλί μεγάλο...για κάθε μαργαριτάρι που περνάς στην καρδια μας... με τα όσα μοιράζεσαι μαζί μας...

    Το σήμερα το ταραγμένο, θα γίνει χθες...μακάρι και να το θυμόμαστε μέσα στις φουρτούνες...δεν είναι πάντα εύκολο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αντιγονακι μου πάντα η γραφή σου..με πιανει απο το χέρι και με ταξιδευει μαζί σου...πότε σε θάλασσες και πότε σε στεριές...και μονο τα ονόματα Σιγκαπούρι..Ταυλανδη....πόσο εξωτικά ακούγονται για εμάς εδώ..!!! εσένα σε κανανε να μην φοβάσαι τον φόβο...... πόσοι μπορούν να το κανουν;;;;... πορεύεσαι Αντιγονακι μου.. στο σήμερα..με γεμάτο και χορτασμένο το χθές σου.....να εισαι παντα καλά με τέτοιες θύμησες...σε ευχαριστουμε που τις μοιράζεσαι... φιλώ σε......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. το ταξιδι απο την Σιγκαμπουρη στις φουρτουνιασμενες θαλασσες δεν ηταν τιποτα μπροστα στις φουρτουνες μιας ολοκληρης ζωης
    ευχομαι πια να εχουν κοπασει
    φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Kαλημέρα Αντιγόνη, μου να ΄ξερες μόνο τι αναμνήσεις μου ξύπνησες κι εγω γυναίκα ναυτικού είμαι και μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι σε ένα καράβι και να βλέπεις τα κύματα εξω βουνά,την πλώρη του καραβιού να βουτάει μέσα και να λές Παναγίτσα μου θα ξαναβγεί επάνω;Βέβαια έχει και τα καλά του γιατί μπορείς να πάς και να δείς μέρη που δεν υπάρχει περίπτωση να δείς διαφορετικά.Να είσαι πάντα καλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. "Δέκα πέντε μέρες εφιάλτης!Το σήμερα το ταραγμένο, θα γίνει χθες."
    Μέχρι στιγμής έχουμε 6 χρόνια.... άντε να δούμε και το αύριο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πόσα σε μαθαίνει η θάλασσα ε Αντιγόνη μου; Εκείνη η στιγμή που στέκεσαι στο κατάστρωμα του πλοίου και σε κτυπά η αλμυρα στο πρόσωπο για μένα είναι απ'τις καλύτερες. Μαζί με τη στιγμή που δε βλέπεις πουθενά στεριά μόνο θάλασσα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και ένα γλάρο να συντροφεύει το καράβι.
    Αχ ταξίδια με πλοίο αγαπημένα.
    Όχι τα μακρινά όμως σαν αυτό που περιγράφεις. Αυτα τα ολιγοήμερα έχω κάνει και τα λάτρευα.
    Φιλάκια γλυκά Αντιγονάκι μου και όμορφα να περνάς ό,τι κι αν κάνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Με συγκίνησες,εκείνο το κοριστόπουλο που'βγαλε την ποδιά και φόρεσε το νυψικό κάτι μου θυμίζει!
    Στα θεόρατα κύματα της θάλασσας εσύ εγώ της ζωής τα μανουβράσματα!
    Το σήμερα το ταραγμένο, θα γίνει χθες
    Αυτό τα λέει όλα!
    Και έτσι πρέπει να πορευόμαστε!

    Τα θαλασσινά μου για καλό ΣΒΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ...κι όμως, κάθε στιγμή που περνάει είναι ΧΘΕΣ!...
    Γι΄αυτό τα παράτησε ο Δημήτρης, και τον γνώρισα... στεριανό!
    Φιλάκια, καλή μου,
    Υιώτα-Δημήτρης, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλημέρα θαλασσοδερμένο μου κορίτσι. Οι φουρτούνες ας γίνουν δύναμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. [ Που να ξέρεις στα είκοσι πως η ζωή φλερτάρει με τον κίνδυνο και την απανεμιά!
    Αυτό το ταξίδι το έχω συνδέσει με τη ρότα της ζωής μου.. έμαθα να μη φοβάμαι…
    Το σήμερα το ταραγμένο, θα γίνει χθες.
    Και πορεύομαι ως τα τώρα.]

    ΤΟ ΚΡΑΤΆΩ ΦΥΛΑΧΤΟ...
    ΥΓ...Το φοβιτσιάρικο ...παιδί σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. αγαπημενη γιαγια της γειτονιας μας....περασα να σου ευχηθω να εχεις μια ομορφη και ξεκουραστη εβδομαδα!πολλα φιλια και μια μεγααααλη αγκαλιααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. αγαπημένη μου γιαγιούλα.. θα κρατήσω την φράση σου "Το σήμερα το ταραγμένο, θα γίνει χθες" σαν φυλαχτό......

    σε φιλώ γλυκά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Η δύναμη της αφήγησης σου συναγωνίζεται την δύναμη της ψυχής σου!
    Λατρεύω την ζωντάνια που δίνεις σε τούτες τις αναπολήσεις σου. Έπειτα η σοφία που σου χάρισαν τα ταξίδια εκείνα αναβλύζει σήμερα ολόφρεσκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. .........ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ,.ΒΓΑΛΑΗΜΕ ΤΗΝ ΠΟΔΙΑ...,ΦΟΡΕΣΑΜΕ ΝΥΦΙΚΟ.....,ΑΝΕΒΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ.....ΚΑΙ ''ΧΩΘΗΚΑΜΕ''ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ........ΚΟΙΝΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ...ΚΟΙΝΕΣ ΡΟΤΕΣ ,ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΙΑΓΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ,ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΦΙΛΕΝΑΔΑ......ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΞΕΔΙΠΛΩΣΑΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑΜΕ, ΔΑΚΡΥΣΑΜΕ....ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΜΕ Η ΜΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ....ΣΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩ ΑΝΩΝΥΜΗ 'Ν'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Καλημέρα Καπετάνισσα...
    τόσον καιρό έχω να έρθω σπίτι σου... και κοίτα σε τι ανάρτηση έπεσα...
    Πόσα θυμήθηκα πάλι...
    Να είσαι καλά και καλή σου μέρα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ψήθηκες Γιαγιά μου από μικρή στην αρμύρα και τη θάλασσα. Καλώς ή κακώς δεν έχει, ο καθένας ταξιδεύει με τους ρυθμούς του. Το θέμα είναι τί του μένει και πώς αισθάνεται κάθε φορά όταν ξαναπατάει στη στεριά.
    Αλλά μαθαίνει κανείς να μη φοβάται να βραχεί...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. "Το σήμερα το ταραγμένο, θα γίνει χθες.
    Και πορεύομαι ως τα τώρα."

    Αυτό θα κρατήσω και θα πορευτώ κι εγώ.....
    Δεν είναι τόσο ταραγμένο "έξω" .....αλλά "μέσα" γίνεται φουρτούνα.
    Σε φιλώ.....και σε σκέφτομαι, παρόλο που έχουμε χαθεί.
    Άννα, από Καστοριά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Θύμησες μοναδικές,
    εμπειρίες αξεπέραστες,
    παρά το νεαρό της τότε
    ηλικίας σου.
    Εγώ σ'αυτή την ηλικία
    είχα πάει μέχρι το...
    Καραμπουρνάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Από μικρή στα δύσκολα...γι`αυτό έγινες δυνατή!
    Γιαγιά Αντιγόνη κι`εγώ αυτό θα κρατήσω κι`όταν χρειάζεται θα το φέρνω στο μυαλό μου: "Το σήμερα το ταραγμένο θα γίνει χθές."
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Το όνομα σου αντάξιο της μυθικής Αντιγόνης ! 'Εμαθε να μη φοβάται την εξουσία ,να αψηφά τους νόμους και να πορεύεται με την αγάπη για τους δικούς της ανθρώπους . Χάρηκα πολύ που συναντηθήκαμε !Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια !
    Ολυμπία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Θέλουμε και πρέπει να αφήσουμε πολλά δυσάρεστα στο χθες!!!! Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά με όνειρα και αισιοδοξία. Τα δύσκολα ήρθαν για να μας δυναμώσουν, τα ζήσαμε και πάμε παρακάτω......τα καλύτερα ίσως είναι μπροστά!!!!
    Σε φιλώ Αντιγονάκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή