Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Ενα ποτάμι... ένα κλειδί











Ακούμπησε πάνω στο καμινέτο το μπρίκι. Ανάδευσε το μίγμα του καφέ με το νερό αντίστροφα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Με το αποστεωμένο της χέρι πλησίασε το φλιτζάνι και έσταξε το μαύρο ζουμί.
Σήμερα δε λέει να ξημερώσει .. ένας μαύρος ουρανός και η μυρωδιά της βροχής  ερχόταν. Αγαπούσε τα σκοτάδια. Οσο γερνούσε περισσότερο..
Κοίταξε φευγαλέα τον καθρέφτη.. μια σκιά εξήντα δυο χειμώνων. Πάνε πέντε χρόνια που ράισε η καρδιά της, πολύ άντεξε..
Μέσα έξω ερημιά..
Σήμερα είναι τα σαραντάμερα της Ερασμίας της αδελφής της. Δυο  χρόνια μικρότερη της έφυγε στα ξαφνικά... Τελευταία φορά που αντάμωσαν ήταν  το Νοέμβρη που πέρασε.  Η μόνη που δεν τη ξεχνούσε ποτέ. Διάλεγε μεσοβδόμαδα απομεσήμερα να την επισκέπτεται, είχε βλαφτεί.. η όραση της από το ζάχαρο και την τρόμαζε η νύχτα.. Εφερνε τα ίδια γλυκά.. χρόνια τώρα και άφηνε στριφτά κατοστάρικα στο λάστιχο κάτω από το μαξιλάρι της. Οσες φορές την μάλωσε, καμιά δεν την άκουσε.

Στη ρεματιά στην άκρη του χωριού ήταν το σπίτι τους. Χτισμένο από τα χέρια του πατέρα. Μες τα πλατάνια που έφταναν στη άκρη του ποταμού. Πρασίνιζε το νερό από την αντανάκλαση των φυλλωσιών και οι αχτίδες που περνούσαν πετάριζαν χρυσές ματιές.
Δυο κόρες  είχαν  ο Αναστάσης με τη Σιμέλα του. Ο καλύτερος πετράς του χωριού. Τη σμίλευε τη γκρίζα πέτρα μ’αγάπη και τη χάιδευε σαν κόρφο μορφονιάς.. απ’ όταν την πρωτόπιασε στα χέρια του.. σαν παραγιός του Θωμάκου. Τραγουδούσε και σκάλιζε.. γνώριζε καλά που θα ρίξει το σφυρί.. και δεν του χαλούσε καμία!  Από τα δώδεκα του χρόνια τον πήγε ο πατέρας του να μάθει την τέχνη. Στο χωριό σχολείο δεν υπήρχε.. μόνο φτώχεια και δούλεψη. Κάθε πρωί πήγαινε με το Θωμάκο στη διπλανή πόλη δυο ώρες δρόμο και γύριζαν νύχτα. Στη στάνη του πατέρα του δεν έβρισκε χαρά.. μόνο τη πέτρα αγάπησε.
Σαν γύρισε από το στρατό στο παραδιπλανό σπίτι είχαν έρθει καινούριοι γείτονες. Εκεί αντίκρισε τη Σιμέλα με τις καστανές κοτσίδες και τα μάτια της στο χρώμα του μελιού. Προσκύνησε και έμεινε δίπλα της .. η ζωή άρχισε τα νάζια της.. τον αντάμειβε κάθε μέρα με την αγκαλιά της αγαπημένης του. Της μιλούσε για τη αγάπη του.. κάθε που γυρνούσε κουρασμένος στη μορφή της αναγάλλιαζε η ψυχή του.  

Πρώτη ήρθε η Ξανθούλα στον κόσμο και την ακολούθησε η Ερασμία. Το σπίτι είχε τελειώσει και είχαν μαντρώσει τα όρια τους με πέτρες βαλμένες την μια πάνω στην άλλη στο ύψος του μισού μέτρου. Τα όρια μιας φρεσκογεννημένης ευτυχίας….
Τα πρωινά ανηφόριζαν προς το χωριό. Ο Αναστάσης για του Θωμάκου και η Σιμέλα στο πατρικό της να υφαίνει να ξεκουράζει τη μάνα και την αδελφή της. Το μερίδιο της δούλεψης στα τρία. Τ’ απομεσήμερο ο πατέρας της την βοηθούσε να κατέβουν στη ρεματιά κρατώντας τα μικρά στις αγκαλιές τους. Φοβόταν να αφήσει αφύλαχτα τα παιδιά της. Ότι δουλειά και να έβαζε από την ποδιά της δεν τις άφηνε. Ακόμα σκιαζόταν το θρόισμα των δέντρων, δεν το’χε συνηθίσει και το κοντινότερο σπίτι δεν φαινόταν. Ακουγαν το σφύριγμα του Αναστάση τα δειλινά και  έτρεχαν στο πίσω μέρος στη μέση του μονοπατιού με τα χέρια ανοιχτά. Πετούσε εκείνος τη δερμάτινη τσάντα και έσκυβε να τις κλείσει στα δυνατά του μπράτσα.

Τα κορίτσια τους μεγάλωναν… δεν ήθελαν να τα αφήσουν αγράμματα. Ο πατέρας τις έπαιρνε κάθε μέρα στη διπλανή πόλη που δούλευε.

Ηταν ένα απόγευμα χρυσοκόκκινο, δυο μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία. Η μεγάλη τελείωνε το Δημοτικό. Η μάνα στην πίσω αυλή έβαφε νήματα για τον αργαλειό. Τα κορίτσια πέρασαν το φράχτη και κάθισαν στην ακροποταμιά να φάνε το κολατσιό τους.
Η Ερασμία είδε ένα βάτραχο να πηδά πάνω στα γλιστερά από την πρασινάδα βράχια.
Αφησε το ψωμί και ακολούθησε το βατράχι στα πηδήματα του. Γλίστρησε στη πρασινάδα των βράχων και έπεσε στο νερό, εκεί που ο ποταμός βάθαινε. Η Ξανθή γύρισε το κεφάλι πίσω μη και η μάνα ακούσει τις φωνές. Έφτασε εκεί στη σαπισμένη ρίζα ενός δέντρου.. το νερό πιο δυνατό από τα κορμάκια τους. Τα φουστάνια ανεβασμένα από τον αφρό εμπόδιζαν τις κινήσεις. Την άρπαξε από τα μαλλιά και την έσφιξε στην αγκαλιά της η Ξανθή. Δυο κορμιά αντιστέκονταν στο νερό που λίγο πριν είχαν φίλο.
Σαν ακούμπησαν το καστανό χώμα είδαν το σωσμό να έρχεται…
Μια απροσεξία από τη βιάση της Ερασμίας, την έριξε σε ένα μυτερό βράχο … μόνο ένα βόγγο έβγαλε και όση δύναμη απόμενε την έριξε στην ασφάλεια της όχθης.
Ισα που είχε προφτάσει να πιάσει το χέρι της αδελφής της που γλίστρησε. Είχαν φτάσει στο τέλος και λίγο έφτανε να τη χάσει.
Φάνηκε το αίμα στο λουλουδάτο φόρεμα και ο φριχτός πόνος πέρασε το κορμάκι της. Δεν μπορούσε να καταλάβει που χτύπησε… λιγοψύχησε.   Ακούστηκε η φωνή της μάνας σαν κραυγή ζώου. Ακουσε το κλάμα της Ερασμίας να την καλεί.

Αυτό το χτύπημα άφησε ελάττωμα στη βάδιση της. Η Ερασμία έσερνε ελαφρά το δεξί πόδι.. Η Σιμέλα δεν συχώρεσε ποτέ την απροσεξία της να απορροφηθεί από τα κόκκινα νερά της καστανιάς που ανάδευε  τα νήματα.

Οι γονιοί πάλευαν να τις σπουδάσουν… πέτρες και αργαλιός χωρίς παύσεις…

Εκείνο το καλοκαίρι αποφάσισαν τα κορίτσια να πάνε στο σπίτι του ποταμού.  
Είχε απλωθεί το χωριό και τα γονικά τους έμεναν στο σπίτι της Σιμέλας. Είχαν καιρό να ανταμώσουν. Η Ξανθή είχε διοριστεί δασκάλα στη Καλαμάτα και η Ερασμία μόλις είχε πάρει το πτυχίο της και περίμενε το δικό της διορισμό.
Καθισμένες στην ακροποταμιά νοσταλγούσαν τις στιγμές που πέρασαν.. Μόνο η Ξανθή είχε τον κόμπο που της πελεκούσε την ψυχή σαν το χτύπο του πατέρα στην πέτρα.
Ερωτευμένες και οι δυο τους ξεχείλιζαν από το μούδιασμα της πρώτης αγάπης..

Τα νερά ήταν ήρεμα .. δεν είχε βρέξει πολύ φέτος και πήγαινες απέναντι με τα πόδια. Εκεί που είχε το σπίτι του ο συχωρεμένος ο Θωμάκος.
Η Ερασμία της είπε:
«Θα περάσω απέναντι να φωνάξω δυνατά πόσο τον αγαπάω!»
Πιο πυκνή την απέναντι βλάστηση δεν τη θυμόταν η Ξανθή..
Ακουγε τη φωνή της αδελφής της να στέλνει την καρδιά της στον αγαπημένο της στη Θεσσαλονίκη..
Σιωπή…
Σιωπή..
Πόσο κράτησε χωρίς να απαντά στο κάλεσμα της;
Όρμησε να περάσει τον υδάτινο δρόμο..
Την έψαχνε παραμερίζοντας την υψωμένη βλάστηση..
Σιωπή..
Σιωπή..
Πίσω από το σπίτι του Θωμάκου κουρνιασμένη η Ερασμία με το βλέμμα χαμένο.. την ανάσα γρήγορη και τα χέρια διπλωμένα σφιχτά στις γάμπες της.

Πέντε χρόνια μετά αντάμωσαν στα γενέθλια των δίδυμων της Ερασμίας..
Το σπέρμα του γιού του Θωμάκου.. που βίαια φύτεψε στη μήτρα της σ’ένα παροξυσμό πάθους. Κανείς δεν το έμαθε.. μοναχά οι δυο τους.

Μεγάλωναν δίπλα στον Αναστάση και τη Σιμέλα που έδωσαν νόημα στη ζωή τους. Η Ερασμία δασκάλα στο χωριό.. Η Ξανθή στην Αθήνα διορισμένη.
Σάββατο βράδυ.. και τα κεράκια έσβησαν από τον Αναστάση και τον Αγγελο.. το όνομα της πρώτης της αγάπης…

Μέσα στον κόσμο η ματιά της Ξανθής πέφτει στη βιαστική φιγούρα της αδελφής της να φεύγει κρυφά.
Την ακολούθησε..
Κάτι έψαχνε και όσο πλησίαζε προς το σπίτι του ποταμού την έσφιξε εκείνο το σφυροκόπημα.   

Στην ακροποταμιά είδε την Ερασμία να κτυπά με την πέτρα το κεφάλι του.
Πλησιάζοντας όλα είχαν τελειώσει..
Γρήγορα με μανία ίδια με το βιασμό της!

Τον έσυραν στο νερό.

Πρώτη μίλησε η Ξανθή.
«Οτι και να συμβεί από δω και πέρα το παίρνω πάνω μου και λέξη μη βγάλεις.. σ’έχουν ανάγκη τα παιδιά σου!»
……

Ο ήχος του κλειδιού που ξεκλείδωνε τη πόρτα ήχησε στην ηρεμία βαρύς..
-Πέθανε η φόνισσα του ποταμού! Φώναξε η θαλαμοφύλακας..
-Πέθανε η δασκάλα μας! Ακούστηκαν οι φωνές των κρατουμένων στη γυναικεία πτέρυγα. ..
Στα σαραντάμερα της Ερασμίας θα είναι αγκαλιά…

    Από το "τετράδιο"....

80 σχόλια:

  1. Ανατρίχιασα βρε Αντιγόνη μου!!!!
    Τι συγκλονιστική αφήγηση!!!
    Και τι δυνατές σχέσεις περιγράφει!!
    Σε φιλώ, καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενα να είσαι καλά και ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσες...(Λίγο μεγάλο μου φάνηκε το σημερινό) αλλά ότι έχει το "τετράδιο" επιλέγω...
      Πολλά φιλιά!!

      Διαγραφή
  2. Αντιγόνη μου, τι να σχολιάσω εγώ για το λογοτεχνικό σου ταλέντο. Εκείνο που θέλω να σου πω είναι οτι διαβάζοντας το κείμενό σου, βρέθηκα στο σπίτι στη ρεματιά , στάθηκα στην άκρη του ποταμού, συνάντησα τις δυο αδελφές και ένοιωσα την μεταξύ τους αγάπη.
    καλό απόγευμα
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου κοκκίνισα τώρα!
      Τι να πουν και οι λογοτέχνες; χαχαχα!!!
      Ευχαριστώ και σου στέλνω φιλιά με Πειραιώτικη αύρα!

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Ωχ, δεν πρόσεξα και τα ορθογραφικά μου!
      Κάηκα! Θα με αφήσεις μετεξεταστέα!(καλά το γράφω;;;)

      Φιλάκια λιμανίσια!

      Διαγραφή
  4. Mάγισσα εσύ! Ξέρεις από χρόνια πως να μπερδεύεις τα βοτάνια και τα δηλητίρια και να μας μαγεύεις και να στέλνεις τη φαντασία μας όπου θέλεις εσύ. Αυτό το τετράδιο θέλω να το δω κάποτε. Μα πόσα φύλλα έχει πιά αναρωτιέμαι! Οτι καλό έλθει, σου αξίζει!

    Σ'αγαπώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το φυλλομετρώ αλλά έχει πολλά ακόμα.. Το συγκεκριμένο είναι γραμμένο το '81...
      η ψωνάρα μάλλον θα ήμουν σε θλίψη...

      Φιλάκια από το λιμάνι που θα σε πηγαίνει στο νησί σου!!!!!!

      Διαγραφή
    2. Είσαι η πιό γλυκειά "ψωνάρα" που γνώρισα ποτέ μου. Φιλάκια

      Διαγραφή
  5. Υπέροχο κείμενο !!! Σπουδαία η αγάπη και η αυτοθυσία της αδελφής ! Σ'ευχαριστώ που πέρασες κι εσύ από το σπιτάκι μου, χάρηκα ιδιαίτερα (και το είχα και παράπονο που δεν ερχόσουν). Νά'σαι καλά Αντιγόνη μου ! Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι ! Φιλιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου δεν αφήνω πάντα σχόλια.. ξέρεις νομίζω πως το έχω κάνει!
      Συγνώμη αλλά προχθές μπήκα στα 60.. τι περιμένεις;;
      Αύρα Πειραιώτικη με αγκαλιά!

      Διαγραφή
  6. Αντιγόνη πάντα απολαμβάνω ό,τι και να γράφεις είτε αφήνω είτε δεν αφήνω σχόλιο! Έχουν δύναμη τα γραπτά σου, σαν μια ταινία που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον ως το τέλος! σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σημασία Κατερίνα μου γλυκιά δεν έχουν τα σχόλια..
      Θα σου στείλω mail.. έχω κάτι να σου δείξω.
      Φιλιά και δύναμη σου στέλνω μ'ένα γλάρο που κάθισε στα κάγκελα του μπαλκονιού μου.

      Διαγραφή
  7. Κορυφαίο !!

    Θα ήθελα ΟΛΟ το τετράδιο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. GiP φαντάστηκα πως θα πάρεις τη γόμα να το.. καθαρίσεις.
      Πάλι τελειώνει απότομα.. μα δεν μπορώ να το κατανικήσω φίλε!
      Μη γελάς κάθε φορά που τα ξαναδιαβάζω σκέπτομαι τη συμβουλή σου!

      Διαγραφή
  8. Γύρισες τις σελίδες του τετράδιου και κοίτα πάλι πώς μας τύλιξες όλους...!
    Με ένα κεφάλαιο της Αντιγόνης την εβδομάδα , ξεχνιέμαι....
    Υ.Γ. Κοίταξε και δεν πάρεις το τετράδιο μαζί σου στην Σύρο...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στη Σύρο θα πάμε για τσίπουρα!
      Δεν θα έχει μελέτη!
      Γλέντι ΚΑΙ την παρεούλα σας!

      Διαγραφή
  9. @ kariatida62 τι να το κάνει καλέ το τετράδιο στη Σύρο;;
    Αντιγόνη μου να είσαι καλά, με καθήλωσες...
    φιλιά πολλά Καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πες τα Φούλη μου!!!
      Κοριτσάρα μου!!! Η "δασκάλα" μου δεν με αφήνει χωρίς μελέτη!
      Βασίζομαι στις αντιστάσεις σου!
      ΦΙΛΙΆ ΠΟΛΛΑ!!!!!

      Διαγραφή
  10. Μου ήρθε μια τέτοια ιστορία στο μυαλό από διηγήσεις των μεγάλων όταν εγώ ήμουν μικρή.
    Συναρπαστική η γραφή σου.
    Καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ζωή γράφει πιο δυνατές ιστορίες.. τόσο που φαντάζουν σαν ταινίες φρίκης...
      Ξανθή μου σου στέλνω ένα αεράκι λιμανίσιο!

      Διαγραφή
  11. Έσπασε η καρδιά μου...συγκινητικό το γραψιμό σου! Κι εγώ θα ΄θελα αυτό το τετράδιο! Καλό σου μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίγο βαρύ για καλοκαιρινές μέρες αλλά το διάλεξα τυχαία...
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  12. Αχ αυτές οι μαγικές ιστορίες του τετραδίου σου!!!! Με πήρε αγκαλιά το κείμενό σου και με πήγε εκεί στην όχθη του ποταμού και άκουσα το γαργάρισμα του νερού, το θρόισμα των φύλλων και ήταν σα να ζούσα κι εγώ στην ιστορία σου. Έχεις ένα παράξενο τρόπο να μας μαγεύεις πάντα Αντιγονάκι μου!!! Να ΄σαι πάντα καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπέτυ μου ευχαριστώ.. με κολακεύεις.. την τρελή!
      Δροσερά φιλιά από το λιμάνι!

      Διαγραφή
  13. Αχ Αντιγόνη μου...
    Πιάστηκε η καρδιά μου!
    Πόνεσε....
    Τι ιστορία ήταν αυτή;
    Με μάγεψες...
    Ακόμα χτυπά η καρδιά μου.
    Σε φιλώ πολύ πολύ γλυκιά μου:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω πώς διάλεξα την συγκεκριμένη..
      Υπόσχομαι λίγο γέλιο.. στο επόμενο..
      Θέλω να γελάς αγαπημένη μου!!!

      Διαγραφή
  14. Σε διαβάζω καιρό, αλλά πρώτη φορά αφήνω σχόλιο...δεν μπορούσα όμως να μην δεν σου εξομολογηθώ ότι οι διηγήσεις σου με μαγεύουν!
    Απλά και μοναδικά υπέροχο... Συγκινητικό και τόσο τρυφερό!
    Σ'ευχαριστούμε!!
    Τα φιλιά μου και την καλησπέρα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αντιγόνη μου
    τι μοναδική ιστορία ήταν αυτή και πόσο δυνατά την έχεις γράψει! Αν μου έλεγες πως είναι
    αληθινή θα σε πίστευα, πουθενά δεν έχει
    στοιχεία που δεν στέκουν, πουθενά κενά!
    Ένα μεγάλο μπράβο απο την καρδιά μου!!

    Καλό μήνα εύχομαι
    να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου δεν ξέρω αυτό που αναφέρεις ..είναι απλά από την "τρέλα" χωρίς να γνωρίζω κανόνες και "τακτικές"...
      Σε φιλώ καλή μου!

      Διαγραφή
  16. Αντιγόνη μου γλυκιά μου λογοτέχνη, για άλλη μια φορά με συγκλόνισες!!!Δεν γράφεις απλώς, κεντάς!!! Μας κρατάς σε αγωνία, ενδιαφέρον , και μόνο μια λέξη να διαβάσουμε κολλάμε!!! Δεν έχω λόγια!!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ ΜΟΥ!!! Περιμένουμε το βιβλίο σου!!Θα γίνει ανάρπαστο!!!φιλάκια πολλά και καλό σου μήνα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φανή μου πάντα με κάνεις και κοκκινίζω...
      μια εκτόνωση χρόνων που είχε γραφτεί με μπικ.. σε σπιράλ τετράδια.
      Σου στέλνω δροσερές αγκαλιές από τον Πειραιά!

      Διαγραφή
  17. Καλο μηνα Αντιγονη...Να μας μαγευεις...Οπως τωρα...Για παντα...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαχαίρη μου η χαρά μου πετάχτηκε στα ύψη!
      Μας λείπεις το ξέρεις μα σε αγαπάμε και αναμένουμε!
      Φιλιά στη Μαρικούλα μας!

      Διαγραφή
  18. ...μετά από το ΑΝ ΘΕΣ και τις ...καλοκαιρινές σου αλήθειες,
    συνεχίζω κι επιμένω να σου γράφω ότι πάντα με συγκινείς.
    Είναι σημαντικό για μένα
    που μοιάζει σαν να έχω απομακρυνθεί από την Αλήθεια και τη γνήσια γραφή...
    Να είσαι καλά
    Αντιγόνη μου.
    Πάντα με καθαρή καρδιά κι Αγάπη,
    Υιώτα, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα μου είσαι πολύ γενναιόδωρη..
      Στο έχω γράψει πολλές φορές...

      Φιλιά από το λιμάνι!

      Διαγραφή
  19. @Φούλη: Kαι γω τι θα διαβάζω στην παραλία? ;)
    Eσείς θα ασχολείστε με τα θαλάσσια σπορ..:P και γω στην ξαπλώστρα μου με το τετράδιο της γιαγιάς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τι να σου πω ε; για πες;
    ποσο πια να παρακαλάμε για το τετράδιο!!!!
    αφού το χεις μάνα μου!!!!

    ...και που σε Αντιγόνη (που έλεγε και η μάνα σου!) όχι μισό lexotanil καλε...το επόμενο γελαστερο παρακαλώ...καμια φωνητική ανάρτηση!!!! ατε ντε μας έσκασες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, καλά συγνώμη ζητώ... θα προσπαθήσω την φωνητική ανάρτηση.
      Μη σε ψυχοπλακώνω!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  21. Όπως πάντα μας ....καθηλώνεις με τα γραφόμενά σου.
    Καλό μήνα και καλή εβδομάδα να έχεις.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωσώκα μου να είσαι καλά!
      Μου έλειψες.. είμαι αναίσθητη!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  22. Αν και δεν ήμουν και πολύ συγκεντρωμένη σήμερα κατάφερες και με συγκέντρωσες και ρούφηξα μία μία τις λέξεις σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου εύχομαι να είσαι καλά!
      Χρειάζεσαι διακοπές επειγόντως! (ιατρική γνωμάτευση χα)
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  23. 'Aμα με κατσαδιάσει αύριο η πελάτισσα....επειδή δεν θα της έχω τελειώσει το ζακετάκι...εσύ θα φταίς και το τετράδιο σου....μανούλα... :))))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να το πήρε η πελάτισσα.. δεν είναι καιρός να τις χάνουμε!!!!
      Καρδούλα μου μαμαδίσια φιλιά!!!

      Διαγραφή
  24. Καλό μήνα και απο εμένα! Ωραία ιστορία και μας την είπες υπέροχα!!!Μα καλά, δεν σε έχουν ανακαλύψει ακόμα οι εκδότες? Αν και υποψιάζομαι την απάντησή σου... Φαίνεται ξεκάθαρα οτι οι ιστορίες σου είναι φτιαγμένες απο το μεράκι μιας "γιαγιάς" που φτιάχνει το καλύτερο γλυκό για να τρατάρει τα "εγγόνια" της. Καλουπώνεται το μεράκι? Δεν καλουπώνεται!Ευχαριστούμε και πάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οταν έρθεις στα λημέρια του Πειραιά έχω τα καλύτερα γλυκά του κουταλιού!!!!
      Με νεράκι παγωμένο ότι πρέπει..

      Αυτό είναι κέρασμα!!

      Να είσαι καλά!!!!!!

      Διαγραφή
  25. Μου έλειψαν οι ιστορίες σου...
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ετοιμάσω και μια αισιόδοξη.. και θα είναι φωνητική!
      Γιατί γραμμένες έχουμε πολλές!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  26. Αντιγόνη....ένα θα πω......ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Τελεία και παύλα._

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΤΑΛΕΝΤΟ.ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για την υπομονή σου κορίτσι μου ευχαριστώ!
      Βλέπεις καταργώ τον πληθυντικό!
      Να περνάς καλά.. την ευχή μου!

      Διαγραφή
  28. Πολύ ωραία γραφή...αυτή που με συγκίνησε και με τράβηξε αρχικά σε σένα...όμορφη ιστορία...υπέροχο μήνυμα...η φαντασία μου όμως οργιάζει...σε όσα μπορεί να μεσολάβησαν...από τα λόγια της Ξανθής ως τα σαραντάμερα της Ερασμίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Ξανθή αποκαλύπτεται από πως ήταν φυλακή και όχι σ'ένα απλό δωμάτιο.. άρα το φόνο τον πήρε πάνω της..
      Η αλήθεια είναι πως πάντα τελειώνω απότομα μα δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά... γράφω για την "τρέλα" μου χωρίς λογοτεχνικούς κανόνες....

      Διαγραφή
  29. μιά καλημέρα βιαστική πέρασα να σου πω πριν φύγω κι έμεινα να ρουφώ τις λέξεις και τις εικόνες σου...
    τέλειωσε και ο καφές στο φλυτζάνι,που κάθε μέρα μένει μισοτελειωμένος από τη βιάση...
    και ήταν σαν να τον πίναμε μαζί,στην όχθη του ποταμού σου...
    καλημέρα αγαπημένη μου...-:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πιστεύω να πήγες με καθυστέρηση στη δουλειά!!!

      Και εγώ θέλω καφέ στη βεράντα σου!!!

      Διαγραφή
  30. Περασμένες Αρχές, περασμένες Αξίες.
    Στο σήμερα άραγε τι έχει μείνει πια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε όλες τις εποχές καλό μου συνυπάρχει η αξία και η απαξία..
      Στα 60 χρόνια αυτό βλέπω..

      Διαγραφή
  31. Συγκλονιστικότατο.Πότε θα βγάλεις βιβλίο επιτέλους; Θα φτιάξω σύλλογο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΧΧΑΧΑΧΑ! Από μια μάγισσα όλα τα περιμένω... να είναι καλά το ραβδί σου!

      Διαγραφή
  32. Διάβασα τούτη την συγκλονιστική πραγματικά, ιστορία και μόλις τελείωσα την ανάγνωση αντιλήφθηκα με πόση αφύσικη δύναμη έσφιγγα το ποντίκι. Κόντεψα να το σπάσω.
    Αντιγόνη οι ιστορίες σου εκτός από την θαυμάσια πλοκή σε ταξιδεύουν με νοσταλγικό αλλά και ρεαλιστικό ταυτόχρονα τρόπο σε άλλες εποχές που μοιάζουν πιο αθώες από την σημερινή αλλά μπορεί και να μην ήταν τελικά.
    Σε παρακαλώ πίστεψέ με ότι συμφωνώ απόλυτα με την Μάγισσα Κίρκη. Αν φτιάξει σύλλογο θα γίνω ο γραμματέας να εγγράφω τα μέλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε καλοτάξιδος "ο διάδρομος" σου!
      Ακόμα να τον παραλάβω!

      Για τις εποχές και τις αξίες δεν νομίζω πως υπάρχουν διαφορές ..μόνο διαφοροποιούνται οι χρόνοι ίσως και να προστίθεται πως πια δεν μένουν μυστικά ..
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  33. Πολύ δυνατό κείμενο!!! Τόσα συναισθήματα σε τόσες λίγες λέξεις... Θέλουμε επειγόντως ένα βιβλίο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου να είσαι καλά!
      Ευχαριστώ για "το πικρό γλυκό λεμόνι" που έχει διαβαστεί από κόρη..νύφη..αδελφή!

      Διαγραφή
  34. τι να γράψω εγώ τώρα? αφού ξέρεις ότι έχω ανατριχιάσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Πόσο όμορφο κείμενο.....Δυνατό...με άψογη περιγραφή....πραγματικά πολύ πολύ ωραίο...καλησπέρα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ!
      Κερνάμε γλυκό κεράσι για το πρώτο πέρασμα. Είναι συνήθεια!

      Διαγραφή
  36. Πόσο όμορφα γράφεις γιαγιάκα ιστορίες.....νομίζω πως τις ζω από κοντά.
    Ναι....υπάρχουν και αδέλφια που θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον.
    Δυνατή αδελφική αγάπη.

    Σ' αγαπώ πολύ και σου χρωστώ τηλεφώνημα!!!!

    Φιλιά από Καστοριά, Άννα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννούλα μου σε καταλαβαίνω... Είσαι τόσο γλυκό πλάσμα και κυρίως της ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ!!!
      Να είστε όλοι καλά και φιλιά στο μωρό μας!

      Διαγραφή
  37. Καλημέρα Αντιγόνη μου.Τι να πω που δεν σου το'παν;Το μόνο που θα συμπληρώσω είναι αυτό που σκεφτόμουν όσο διάβαζα...πόσο θα'θελα να κρατήσω ένα βιβλίο δικό σου στα χέρια μου!!!Φιλιά πολλά και να δω πότε θα τα πούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου θέλω πολύ να βρεθούμε!
      Να είναι και ο Βαθίλης!!!!!

      Θα μιλήσουμε.Φιλάκια!

      Διαγραφή
  38. Μόλις ήρθα,κι έτρεξα με λαχτάρα να σε δω.
    Αντίκρισα κάτι...δυνατό και συγκλονιστικό!
    Ολο κάποιο θησαυρό μας χαρίζεις από το
    ανεκτίμητο τετράδιο σου!
    Σ'αγαπώ και σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου να περνάς όσο γίνεται καλά και δροσερά!
      Λέω να αρχίσω καμιά εκδρομούλα αλλά ο καύσωνας μου αναχαίτισε την όρεξη..
      Πολλή αγάπη και αγκαλιές!!!

      Διαγραφή
  39. Μιά ευχή Αντιγονακι μου ...να μην τελειώσει ποτέ αυτό το τετραδιο που καθε φορά που το ανοίγεις μας ταξιδευεις..και μας κάνεις να ειμαστε εκεί που πας μαζί σου..σαν να μας κρατάς το χέρι και να λές ...αυτό βλεπω τώρα το βλέπεις και εσύ;;;και εμείς να κουναμε το κεφάλι καταφατικά γιατί δεν ξέρουμε τι να πουμε...απλως ειμαστε μαζί σου...!!!!!!!!! συγνώμη που αργώ να έρθω....αλλα ξέρω οτι θα εισαι εκεί ...με την αγάπη σου... φιλακια πολλά.....Υ.Γ..... εισαι απο τους ανθρώπους που έχουν το χάρισμα της γραφής...ΦΙΛΏ ΣΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Το αγαπημένο μου/σου τετράδιο. Έκανα 3 μέρες να μπω για να το διαβάσω. Έψαχνα τον κατάλληλο χρόνο. Θέλω να το απολαμβάνω το διάβασμα των κειμένων σου απο το τετράδιο. Γιατί είναι ένα μεστό και συμπυκνωμένο γράψιμο, που σε άλλο χέρι θα είχε απλωθεί σε περισσότερες σελίδες.
    Δύσκολες εποχές που δεν έκρυβαν καμιά αθωότητα τελικά. Η ζωή ήταν και είναι πάντα δύσκολη έστω και διαφορετική. Μόνο που τότε παλιά οι δεσμοί και τα αισθήματα μεταξύ των ανθρώπων είχαν άλλο βάθος και εσύ ξέρεις να τα περιγράφεις.
    Δεν μπορώ και δεν θέλω να κάνω καμιά κριτική στα γραφτά σου. Πάντα νιώθω πλήρης συναισθημάτων, μια βαθειά συγκίνηση. Σ' ευχαριστώ.
    Με την ευκαιρία (και επειδή το ανέφερες στα σχόλια) σου εύχομαι να ζήσεις πολλά και καλά χρόνια, να αξιωθείς να κρατήσεις στα χέρια σου τα Τετράδια σου τυπωμένα σε βιβλία, παρακαταθήκη για τις γενιές που έρχονται.
    Φιλιά συγκίνησης.

    Υ.Γ. Πάλι βγαίνω μεγαλύτερη. Δεν πειράζει θα περιμένω να μεγαλώσεις να με φτάσεις. χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Τι να σχολιάσω σε ένα τόσο δυνατό κείμενο?
    Τόσο γερά πλεγμένο! Το απόλαυσα! Μπράβο Αντιγόνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Αντιγόνη μου, τι "δυνατά" γραπτά είν' αυτά..... Έχεις φοβερή πέννα... με καθηλώνεις και δε λέω να τραβήξω το βλέμμα μου απ' το κείμενο πριν το τελειώσω! Αυτό το τετράδιο..... μακάρι να το εκδώσεις, θα καθηλώσει πολλούς!!!! Είσαι απολαυστική!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή