Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Εισιτήρια πάλης...



Αυτά τα χαρτιά είναι η αναμνήσεις από ένα αγώνα άνισο που έδωσες με τα κύματα..
Εισιτήρια πλήθος αντί του ενός που θα σ’ έστελνε μετανάστη στην Αμερική..   
Στα δέκα επτά σου τελειώνοντας το γυμνάσιο έπρεπε να παρθούν οι αποφάσεις.
Δυο σοκκάκια..
Της ξενιτιάς και της θάλασσας.
Τρίτο δεν υπήρχε για τους μη έχοντας!
Ακόμα δωρεάν παιδεία δεν είχε καν ακουστεί.. και ο πατέρας έτοιμος για τη σύνταξη..
Τη πρώτη επιλογή δεν την ήθελες..
Ετσι και εσύ όπως εκατοντάδες.. χιλιάδες.. ετοιμάστηκαν να διαλέξουν  τα καράβια..
Πολλοί φίλοι σου έφυγαν με διαβατήριο και κάλεσμα από συγγενείς να προκόψουν στα ξένα.  Και δεν είχαν όλοι την τύχη να προκόψουν . Αυτό το όνειρο που χρυσόλαμπε στη φαντασία τους, άρχισε να σβήνει αργά σώνοντας το λάδι του όσο τα χρόνια βάραιναν στη ράχη τους…
Εκείνοι έφυγαν με μια βαλίτσα να βρουν την τύχη τους…
Ο Τάκης έφυγε από τη ζωή μη κάνοντας οικογένεια και μη βρίσκοντας πέρα από το μεροκάματο τίποτα.. μήτε οικογένεια..
Ο Νίκος που γύρισε το ’74 πληγωμένος από ένα ψυχικό νόσημα και μια και οι γονείς είχαν φύγει από τη ζωή κλείστηκε στο Δαφνί μέχρι τα σήμερα που ακόμα μαγειρεύει για τους ασθενείς.
Και ο χαμός του Κώστα και του Αργύρη στα ναυάγια...
Αυτοί σε πλήγωναν περισσότερο!
Και ήσαν οι δυο πιο αγαπημένοι σου...
Εσύ πρωτοπήγες στα σαπιοκάραβα των εφοπλιστών της ευκαιρίας ελπίζοντας ένα μέλλον για την ανύπαντρη αδελφή και το στήσιμό της δικής σου οικογένειας…
Και τα κατάφερες με τη πάλη της θάλασσας..
Που ήταν ανελέητη ..
Όμως είχες το δικαίωμα ερχόμενος στη στεριά να αγαπήσεις και να αγαπηθείς .. μη ανταλλάσοντας πολλές φορές ένα γάμο με την πράσινη κάρτα.. της εξασφάλισης.
Και είχες λόγο εδώ στην Πατρίδα σου..
Ηλπιζες σ’ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά σου..

Απλοϊκό.. συνηθισμένο ακούγετε;  
Δεν σε ένοιαζε…
Πάνω από τα μισά χρόνια της ενήλικης ζωής σου τα πέρασες μετρώντας τις αποστάσεις των ωκεανών και παρακαλώντας να περάσει ο καιρός  να γυρίσεις πίσω… και πάλι τα ίδια…

Η ζωή τραβούσε την ανηφόρα.. έχανες στιγμές.. μα πάλευες μεταξύ γέλιου.. φόβου.. ελπίδας..

Δεν φαντάστηκες ποτέ πως τόσα εισιτήρια θα πήγαιναν χαμένα… 
Παιδιά σου ξενιτεμένα..
Ζωή που σφίγγει δυνατά το αύριο..

Ετσι ξεμείναμε.
Να μην έχουμε αύριο.

Ενας αχταρμάς ιδεολόγων.. σωτήρων.. που δεν βγάζει πουθενά..
Και ένα μάτσο «σωτήρες» των γερόντων.. άσε δεν θα ήθελες να ξέρεις..  


40 σχόλια:

  1. καλημερα γλυκια μου γιαγια Αντιγονη.

    αγγιξε τη ψυχη μου αυτο που μολις διαβασα! στεναχωρεθηκα ομως λιγο η μαλλον συγκινηθηκα. οσα γραφεις η μαλλον ο τροπος που τα περιγραφεις με ταξιδευουν παντα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Αντιγόνη μου πλέον στενέψαν γενικότερα οι ορίζοντές μας!!!Οι δύο λύσεις που αναφέρεις μάλλον δεν θα προσφέρονται!!!Βλέπω να πέφτουν και οι αυλαίες!!Ας συνεχίσουμε τουλάχιστον να σκεφτόμαστε!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Αντιγόνη!!!

    Κι όμως θα ήθελα να ξέρω, θα έπρεπε να ξέρουμε όλοι μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τι συγκινητική και διδακτική η πορεια ζωης καθε ανθρωπου.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συγκλονιστικά όσα γράφεις !

    Όσο ανασαίνουμε πρέπει να ελπίζουμε, σε κάτι καλύτερο. Αυτό θα μας κρατά, όσο γίνεται.

    Κράτα ! Όλο και πιο δύσκολο αλλά κράτα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλημερα γιαγια και καλη εβδομαδα.
    προσπαθω να ειμαι αισιοδοξη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. AΝΤΙΓΟΝΗ...
    Μηπως μπορουμε να κανουμε κι αλλοιως..;;
    Μια μονο επιλογη εχουμε...!!
    Να αντεξουμε...!!
    Για τα παιδια..Για τους αγαπημενους...
    Και για μας, στο φιναλε...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή μου Αντιγόνη,
    πόσες παρόμοιες ιστορίες θα βρεις !
    Έγραψα πολλά, δεν είχαν νόημα και τα έσβυσα.
    Ίσως με δεις σε καμιά γωνιά να ουρλιάζω κάποια στιγμή.

    σε φιλώ
    καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αχ βρε Αντιγόνη! ένα ταξίδι είναι η ζωή. και φτωχική που ήταν η Ιθάκη μας, ... εκείνη μας έδινε τ΄ ωραίο το ταξίδι.

    ... μόνο που ιθάκη δεν υπάρχει πια, κι΄αδίκως τη ζητάμε

    δώστε μας πίσω τα ιδανικά, τα πιστεύω, και τις ιθάκες μας ρε ΑΛΗΤΕΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν ξέρεις πόση ώρα το διαβάζω και προσπαθώ να σου πάω 'κόντρα'...
    Δεν μπορεί να πήγαν χαμένα όλα αυτά. Τα παιδιά μπορεί να έφυγαν, αλλά όσο δεν παραιτούνται, όσο παλεύουν για κάτι καλύτερο, αυτά όλα δεν πήγαν χαμένα.
    Κατά μάνα, κατά κύρη, που λένε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γλυκιά μου Αντιγόνη!
    Που αγγίζεις πάντα τόσο πολύ την καρδιά μας!
    Σε φιλώ, καλή βδομάδα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Διαβάζοντας αυτά σκέπτομαι πόσοι άνθρωποι έζησαν χωρίς ουσιαστικά να"ζήσουν", Αντιγόνη μου σ' αγαπώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μια θάλασσα είναι η ζωή μας. Μην ακούω βλακείες για αυλαίες, τέλμα και τα συναφή. Έχουμε ακόμα θάλασσες εξωτικές και άγνωστες να δούμε Αντιγόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αντιγόνη μου, νόμιζα ότι ήμουνα η μόνη σήμερα, απελπισμένη, στεναχωρημένη με σταματημένο μυαλό και σκέψη.
    Για τα παιδιά μας όμως πρέπει να βρούμε τα κουράγια μας.
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δύσκολη πορεία για μια θέση στο όνειρο και στη ζωή.
    Το καλύτερο θα έρθει(;)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τι πάθατε όλοι σας;Θα με τρελλάνετε; Βρε, έχετε την υγείας σας; Αυτό μετράει. Ρωτήστε και μένα...... Αχάριστοι......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. είδα τα εισιτηρια και τι μου θυμισες!ποσα ταξίδια εχω κανει!!!

    μια μερα ομως με επιασε λυσσα και τα πέταξα ολα,τα κραταγα ενθυμιο

    χρονια πολλά για χθες
    καλή βδομάδα ευχομαι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αντιγόνη μου, συγκινήθηκα με την ανάρτησή σου.... Δύσκολος αγώνας είναι η ζωή, αλλά πρέπει να ελπίζουμε πάντα για το καλύτερο!! Να'χεις μια όμορφη εβδομάδα, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Περνάω φάση αυτοσυγκέντρωσης γι' αυτό και χάνομαι! Φαση ερωτος κυριως! Αυτοσυγκέντρωση ειναι κι αυτο!
    Μπας και καταφερω και την κανω την οικογενεια που λεγαμε και μολις περασουν τα χρονια να εχω να λέω και να θελουν να μαθουν!

    τον παραχεσα λιγο το συλλογισμο!!!!

    φτου ξελευθερία...

    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πιστεύω πως στη ζωή του ανθρώπου δεν παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο τα χρήματα όσο η τύχη το που θα σε βγάλει δεν το ξέρει κανείς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Aν χαθεί η ελπίδα.....χαθήκαμε.
    Όπου "ελπίδα" ό,τι ο καθένας ορίζει.
    φιλιά Αντιγόνη μου που μας προβληματίζεις πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλησπέρα γιαγιά. Τι μου θύμισαν όλα αυτά.
    Εναν οικογενειακό αχταρμά.

    Αυτά είχε η φτώχεια, και δυστυχώς θα τα ξαναζήσουμε στα σπίτια μας όπως δείχνουν τα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Παρ όλη την συννεφιά που μου γεννάει η αφήγηση, δεν ξέρω γιατί έχω την αίσθηση ότι από κάπου είναι έτοιμος να ξεπροβάλει ο ήλιος. Ίσως αυτό να οφείλεται στην αληθινή σου πένα!
    Και είναι για μένα τόσο ελκυστικό το θέμα γιατί μου είναι άγνωστη αυτή η πτυχή της σύγχρονης ζωής την χώρας. Ήμουν βλέπεις μακριά. Και πάντοτε όποτε τυχαίνει να διαβάσω αφήγηση από κείνα τα χρόνια νομίζω ότι αποκτώ τους δεσμούς εκείνους που μου λείπουν. Κι εσύ ξέρεις να πλέκεις τέτοιους δεσμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ...ΤΑ ΣΑΠΙΟΚΑΡΑΒΑ....ΟΜΩΣ ΤΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΟΤΕ; ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΛΥΣΗ. ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΗΓΑΙΝΑΝ...ΟΜΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΞΕΝΟΥΣ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕ ΨΙΧΟΥΛΑ....ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ...ΑΙΣΧΟΣ....
    ΑΝΤΕ ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αντιγονακι μου όντως δεν θα ήθελε να ξέρει...οτι τόσα χρόνια ..εχουν χαθεί ...οχι γιατί το θέλησε εκείνος...αλλα γιατί άλλοι το θέλησαν....δεν ξέρω τι να πώ..και πως να μαζέψω τις λέξεις μου.. που ξεχυλίζουν να βγούν και να βρίσουν.... συγνώμη Αντιγονακι μου....εχω γίνει αυτόν το καιρό μια μαζοχίστρια..και ακούω ..ότι δεν ήθελα να ακούσω....λές παιδί μου να τα χάνω;;;;; φιλώ σεεεεεε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πως έρχονται τα πράγματα και οι ιστορίες επαναλαμβάνονται!!!
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τόσα χρόνια στα καράβια και μάλλον την ξενιτιά δεν την γλιτώνει...
    Η μήπως σαν γυρίζει πίσω σε λίγο έτσι δε θα νιώθει?
    Καλό βράδυ γιαγιάκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αντιγόνη μου, δεν ξέρω σε ποιο ή ποια αγαπημένα σου πρόσωπα αναφέρεσαι...
    Το κείμενό σου είναι τόσο συγκινητικό... κυριολεκτικά άγγιξε την καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τα εισιτήρια!!! Αυτά τα εισιτήρια!!!
    Και πάνω πάνω της Ολυμπιακής...
    Άσε Αντιγόνη... Ένα παιδί στέκεται πίσω από έναν πάγκο (γκισέ) κοιτά και ακού συνομιλίες ενηλίκων. Αντρών, που ζητούν ναυτικό ναύλο να κόψουν, ακού ονόματα λιμανιών κτλ...
    Πόσα μου θύμισες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Η ζωή μια ρόδα που γυρίζει...... Πάλι τα ίδια.... μη σου πω χειρότερα...
    Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Μανούλα ...αυτό που φοβάμαι περισσότερο απο όλα...είναι τις στιγμές που παγώνει η σκέψη...και δεν υπάρχει...συναίσθημα...ούτε χαρά ...ούτε λύπη...τίποτα...ζωντανός νεκρός....
    Τον αγώνα ...δεν τον φοβάμαι...
    φιλάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ...α! και μοιάζει να το ετοίμαζες για το..Φάδερ΄ς Ντέι!
    Αλλού εμείς ονειρευόμαστε
    κι αλλού η Μοίρα μας πηγαίνει!!!!

    Τί ...σαπιοκάραβα,
    τί...αεροπλάνα,

    το σκουριασμένο καρφί στο μυαλό και στη καρδιά
    δεν λιώνει!

    Σε φιλώ,
    μ΄όλη μου την αγάπη,
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Βλέποντας τα αποκόμματα των εισιτηρίων σκέφτηκα τις αντιφάσεις της ζωής. Για άλλους συμβολίζουν ταξίδια αναψυχής και για άλλους ταξίδια για τον αγώνα της ζωής.
    Όμως θα διαφωνήσω. Τίποτα δεν βλέπω να πήγε χαμένο, ειδικά στην περίπτωση του, που υπήρχε πάντα σε ένα σταθερό σημείο της γης, το απάνεμο λιμάνι του, οι οικογένειά του. Εκεί που είχε νόημα άλλο ένα εισιτήριο επιστροφής.
    Και ο αγώνας για τη ζωή αέναα θα συνεχίζεται. Πήραν τη σκυτάλη τα παιδιά.
    Όσο γι' αυτά που δεν θα ήθελες να ξέρει, τα ήξερε με άλλα ονόματα, δοσίλογοι, χήτες, χουντικοί ....
    Δεν θα εκλείψουν ποτέ οι ... ιδεολόγοι, οι .... σωτήρες, οι "ιδεολόγοι σωτήρες" και η δράκα των "σωτήρων των γερόντων". Αυτοί οι τελευταίοι, πάντα υπήρχαν, απλά νομίζω απέκτησαν υπόσταση γιατί κάποιοι βαρέθηκαν τους ιδεολόγους. Αργά ή γρήγορα πηγαίνει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Αρκεί να μην πληρώσουμε για δεύτερη φορά βαρύ τίμημα. Είναι στο χέρι μας πάλι. Για τα παιδιά μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ!!! ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ Κ ΕΓΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΣΟΥ! ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ,ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ, Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΜΟΥ!!! :-) ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ! ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ, ΦΙΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Τι ζωή και αυτή των ναυτικών μήτε προλαβαίνουν να χαρούν οικογένεια,φίλους,σπίτι όλα στο πόδι ώσπου φεύγει η ζωή και τους προσπερνά αφήνοντας σημάδια αμέτρητα!

    Τα θαλασσινά μου φιλιά μας καθήλωσες άλλη μια φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αχ Αντιγόνη μου! Στον ίδιο κύκλο είμαστε ξανά! Μήπως και σήμερα οι αποφάσεις δεν είναι ανάλογες? Μήπως υπάρχει μέλλον στην χώρα μας και μόνο η οικογένειά μου δεν τον βρίσκει? Έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην ανεργία και την ξενιτιά...
    Φιλάκια από Αμερική τούτη τη φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Κρίμα και πάλι κρίμα.
    Ντροπή για όσους παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων :(
    Καλή δύναμη Αντιγόνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή