Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Για ένα ζευγάρι κόκκινες γαλότσες....



-Το απόγευμα κορίτσια θα πάμε, να πάρουμε γαλότσες!
Ποδοβολητό  ευχαρίστησης .. 
μόλις είχαμε γυρίσει από το δημοτικό και τα παπούτσια μούσκεμα από το βρόχινο νερό. 
Χωμάτινοι δρόμοι .. λασπωμένοι. Και οι λακκούβες  να χάσκουν ύποπτα.  Δύσκολο να υπολογίσεις το βάθος. ..
Ξεκουμπώσαμε τα λουράκια από τα παπούτσια…πετάξαμε τις βρεγμένες κάλτσες και η μάνα μας έτριψε της πατούσες, με οινόπνευμα.. να ζεσταθούμε..
Η ζεστή φασολάδα φαγώθηκε δίχως αντιρρήσεις από το φόβο μην αλλάξει γνώμη η γιαγιά εκβιάζοντας μας..

Στο τετράγωνο τραπέζι άδειασαν βιβλία και τετράδια να τελειώσουμε σύντομα και  Ω! του θαύματος  δεν τσακωθήκαμε για τις γόμες και τα μολύβια.. 
Για πρώτη φορά .. λέγαμε  από «μέσα» μας τα μαθήματα… αθόρυβα.. γρήγορα.. Τέτοια επιμέλεια και σύμπνοια σπάνια συναντούσες, στη μελέτη τριών καθαρμάτων!
Δεν μπορεί πίσω από κάποια πόρτα η μάνα μας θα σταυροκοπιόταν! Συνήθως έπεφτε κλοτσοπατινάδα  κάτω από το τραπέζι.. σβουριχτές σφαλιάρες.. τράβηγμα μαλλιών ..

Σήμερα είμαστε αγγελούδια!

Τούτο το χειμώνα τις περισσότερες μέρες  η δουλειά του πατέρα είχε κεσάτια…
Ούτε λέπι στην αγορά του Αη-Γιώργη από την κακοκαιρία και ο μαρμάρινος πάγκος στο ψαράδικο της αγοράς του Πειραιά άδειος..  Τα γαλανά μάτια του πατέρα συννεφιασμένα.. σαν τις φουρτούνες του Σαρωνικού, που εμπόδιζαν τα καΐκια να βγουν στην ψαριά.
Εκείνες τις μέρες η σιωπή κυρίαρχη στο σπίτι!

Ο παππούς  χάιδευε  τα πυκνά κάτασπρα μαλλιά του.. μια κίνηση σαν απελπισία που δεν μπόραγε να την εκφράσει. Πάντα η συγκεκριμένη κίνηση σε στιγμές που τα γεγονότα στο σπίτι έρχονταν αργά..βασανιστικά..
Η γιαγιά μόνο άνοιγε το ραδιόφωνο, ν’ ακούσει το «Σπίτι των ανέμων».

Η είδηση της αγοράς μας παραξένεψε. Πλησιάζω τη γιαγιά και βάζοντας το χέρι στο αυτί της τη ρωτώ σιγανά:
-Εχουμε λεφτα;
-Ναι βρε κουτό… άνοιξα τον κουμπαρά! Μου απάντησε με το γελάκι της ζωγραφισμένο στα χείλη..
Αυτός ο κουμπαράς άνοιγε στα δύσκολα.. να μας κάνει να νοιώσουμε χαρά… η γιαγιά κρατούσε το τιμόνι των μικρών ευτυχιών… τη χαρά τη ζητάς στη θλίψη και ας είναι ασήμαντη στα μάτια των άλλων…

Φορέσαμε τις καλές κάλτσες και τα παπούτσια . Μας κουκούλωσαν  με τα σκουφιά και τα κασκόλ .
Φτάσαμε στην αγορά.. μπήκαμε στη Φίλωνος και περάσαμε στο κατάστημα του  Φυτανίδη.  Η γιαγιά χαιρέτησε με οικειότητα… ήταν το μοναδικό κατάστημα που επισκεπτόμαστε. 
Ηταν και το «σκόντο» που μας έκανε ο ιδιοκτήτης …
Καθίσαμε στα δερμάτινα  χαμηλά σκαμπό και πήραμε ύφος ..
-Κορίτσια μου έχω μόνο μπλε γαλότσες!
Δεν ήθελα ούτε να το ακούσω!
-Θέλω κόκκινες! Δήλωσα με στριγκή φωνή..
-Κοριτσάκι μου σου είπε δεν έχει!
Και το δάκρυ ανάβλυσε … έτοιμο το είχα; 
Δίχως μιλιά κυλούσαν τα δάκρυα πέφτοντας στα  μάλλινα γάντια μου..
-Ασου εσύ, να πάρουν οι άλλες και θα πάμε αλλού να βρούμε.. να σκούπισε τα μάτια σου! μου είπε δίνοντας μου το υφασμάτινο λευκό μαντηλάκι της η γιαγιά,που μύριζε λεβάντα… 
Λίγο η κουβέντα.. λίγο οι πρόβες .. η ώρα περνούσε. Εξω σκοτείνιασε. Είχαμε και τη διαδρομή μέχρι το σπίτι….
Η μάνα μου δήλωσε απότομα.
-Θα τις πάρεις ή να φεύγουμε;
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι. Είχα ονειρευτεί κόκκινες τέλος!
Φύγαμε… Εκείνη μου χάιδευε το κεφάλι..είχε πικραθεί που δεν μου έδωσε την προσδοκώμενη χαρά..
Ηθελα να της πω «δεν πειράζει» αλλά ντρεπόμουν μετά από τόσα δάκρυα… και πείσμα!
Το βράδυ  στο μαξιλάρι την ώρα που όλοι κοιμόνταν έκλαιγα με πρησμένα ήδη τα ματιά..

Σκεφτόμουν…………………… τη γιαγιά 
που ήθελα να την κλείσω στην αγκαλιά μου….
και δείλιασα………. 
Για ένα ζευγάρι κόκκινες γαλότσες της πήρα τη χαρά…………………………..

Μύριζα το μαντήλι της και χάιδευα το δαντελένιο ρέλι…

93 σχόλια:

  1. Ερχονται πάλι αυτές οι εποχές Αντιγόνη!
    Ερχονται....και τα Μαμούνια που δεν έχουν κόκκινες γαλότσες να φορέσουν μας φεύγουν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι θυμήθηκες τώρα!!το σπίτι των ανέμων!!Αμ κι αυτές οι γαλότσες!!
    Αγόρασα πρόσφατα για την κόρη σε χρώμα φούξια και μέσα μου ήρθαν μνήμες......
    Καλημέρα και καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ γλυκό Γιαγιά... Κι οι γιαγιάδες μου πάντα είχαν ένα κομπόδεμα για τα δύσκολα. Για τα παπούτσια που ονειρευόσουν, για το βιβλίο, το μολύβι ή όπως το έλεγε η γιαγιά μου "πάρε αυτά για να πάρεις ό,τι θέλεις εσύ. και μην πεις τίποτα σε κανέναν"

    Την επόμενη φορά που θα ψάχνω παπούτσια στη Φίλωνος, θα σε θυμάμαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μπραβο γιαγια που θυμασαι τοσο ωραιες ιστοριες.
    Να σου πω ενα μυστικο;;;εχω κι εγω κουμπαρα,πηλινο με χρωματιστες ριγες,για τα δυσκολα που θα ερθουν........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εμ...κόκκινες θα ήθελες...τι ότι ήθελαν οι άλλοι...είναι που δεν υπήρχαν και κίτρινες...




    μην κλαις...θα σου πάρω εγώ.... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. θα συμφωνησω με τη καριατιδα, ερχεται παλι η εποχη αυτη,
    να χεις ενα πολυ ομορφο σ/κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ωραία Ιστορία !

    Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες, άλλοι άνθρωποι. Αν και στο τελευταίο βάζω ένα ερωτηματικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κόκκινες μαρι αν και ΑΕΚΤΖΟΥ θα στις πάρω εγώ σκατό γαυρού!!
    Το σπίτι των ανέμων!! το θυμάμαι που το άκουγε η μάνα,το πρωί, την ώρα που πίναμε το γάλα πριν το σχολείο...
    Καλημέρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αχ αυτα τα κοκκινα παπουτσια........και εγω εφυγα χωρις παπουτσια απο το μαγαζι γιατι δεν ηθελα μαυρο λουστρινι αλλά κοκκινο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αντιγόνη μου, λες και έγινε χθες αυτή η ιστορία. Καλό μας Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαζί σου βρε Αντιγονάκι μου.. άλλη χαρά και χάρη έχουν οι κόκκινες οι βλογημένες :)
    Η γιαγιά σου δε νομίζω να στεναχωρήθηκε, ξέρουν οι γιαγιάδες απ'αυτά,τα μικρά τερτίπια και γινατια των εγγονών ε; ;)
    Ωραία γιαγιά είχατε κι οι αναμνήσεις από κείνη ανεκτίμητα διαμάντια!
    Φιλάκια γλυκά και ζεστά σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γιαγιά μου καλημέρα!!!
    Ξέρεις τι με άγγιξε περισσότερο;
    Το ότι είχες την ευαισθησία μέσα στη λύπη σου να σκεφτείς την γιαγιά σου...να σκεφτείς ότι της στέρησες τη χαρά να σου δώσει χαρά...
    Την αγάπη μου!!!


    Α!!! και κάτι άλλο...Μου αρέσει πολύ η αλλαγή στο σπιτάκι σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ, αυτές οι γιαγιάδες.Αγαπούν και κακομαθαίνουν. Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σαν το κοριτσάκι που ήθελε να πιει από το ποτήρι της που είχε στον πάτο του αστέρια, από κανένα άλλο, έτσι είναι τα κοριτσάκια, θέλουν αυτό που έχουν ονειρευτεί και γιατί να μην το έχουν άραγε; Δεν κάκιωσε η γιαγιά, είμαι σίγουρος, ίσως λιγάκι να στενοχωρέθηκε αλλά κατά βάθος κατάλαβε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. όπως πάντα γλυκιά η ιστορία γιαγιά αντιγόνη μου....
    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Kariatida62:
    Ηρθαν ήδη Κάρυ μου...
    Μένει ο αποχαιρετισμός.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ξανθή:
    Ξανθούλα μου αγοράσαμε για τη μικρή "φούτσια" και ξετρελάθηκε..
    Ετσι θυμήθηκα.. τις δικές μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Nikatsu:
    Η αλήθεια είναι πως έχω πείσμα!
    Αμαρτία ομολογούμενη.....
    Το έσωσα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το Φαούδι:
    Κοριτσάκι μου στη Φίλωνος ψάχνεις;
    Το κατάστημα που αναφέρω ήταν πίσω από τον Αγιο Σπυρίδωνα.
    Λιμανίσια φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. meanan:
    Εχω κουμπαρά αλλά τον "κλέβω" πάντα με το ..μαχαίρι..χα!
    Είμαι ανυπόμονη!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ElenaG:
    Δυο χρώματα θυμάμαι...

    Θέλω κόκκινες είπαμεεεεεε!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ασωτος γιος:
    Αγόρι μου "άσωτο" η εποχή είναι εδώ...μόνο που δεν το βλέπουμε...

    Να περνάς όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. GiP:
    Δεν ήταν ιδανικά πλασμένα...
    Δεν διαχώρισα ποτέ τη στάση των ανθρώπων του τότε και του τώρα...
    Στη ζυγαριά της διαδρομής μου έχω συναντήσει τη παλάντζα να γέρνει ανάλογα............έχεις δίκιο...

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ΦΟΥΛΗ:
    Θα αγγίξεις κόκκινο;;;
    Μεγάλη η χάρη μου!!!!

    Κοριτσάρα μου φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. εγώ πάλι, εχω σβήσει απο την μνήμη σκηνές με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Και οι εικόνες τους έχουν φύγει απο τα μάτια μου. γερνάω με τα νιάτα...

    το σπίτι των ανέμων όμως το θυμαμαι... για μένα για τον εαυτό μου!


    ελα παναγία μου. χτύπησε το τηλέφωνο και μου ζητούσαν την κα Λαμπίρη μόλις! ε, τέτοια σύμπτωση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. πουαντερι:
    Ε, όχι και μαύρο!
    Καλά έκανες Μαράκι μου!!
    Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ΕΚΦΡΑΣΟΥ:
    Και εσύ μας λείπεις κοριτσάκι!
    Να περνάς καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΠΑΥΛΟΣ:
    Μη μου πεις πως ήθελες και εσύ κόκκινες!
    Δεν ξέρω και τι ομάδα είσαι!

    Ραντεβού το βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. DaizyCrazy:
    Η πιο σοφή γιαγιά!
    Μας στιγμάτισε με την αγάπη της και τη δίψα για ζωή...
    Ασε που ήταν και ..φιλόσοφος
    Πολλά φιλιά ..καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αγρίνιο..γλυκές μνήμες:
    Γίτσα μου την αγαπούσα τόσο!
    Με έμαθε να να ζω με τον δικό της τρόπο...
    Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Πάντα με συγκινείς Αντιγόνη μου......
    Και γω όταν έχασα τη γιαγιά μου κράτησα τη ζακέτα της, δεν τη φόρεσα ποτέ...τη μύριζα.....
    Και έκλαιγα...
    Το ίδιο με τα ρούχα της μαμάς....
    Ενα συρτάρι με τα υπέροχα μεταξωτά της το κράτησα απείραχτο.
    Μυρίζει το άρωμα της ακόμα.......
    Το ανοίγω από λίγο κοιτάζω, μυρίζω και μετά γυρίζω στο δωμάτιο μου στις φωτογραφίες της και σπαράζω....ακόμα........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Εκεί είναι ακόμα ο Φυτανίδης Γιαγιά!!! Και τον επισκεπτόμαστε οικογενειακώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου γιαγιά Αντιγόνη. Κυρίως η φράση σου «Για ένα ζευγάρι κόκκινες γαλότσες της πήρα τη χαρά...». Έχω βιώσει πολλές φορές αυτό το συναίσθημα, τις ενοχές δηλαδή επειδή στενοχωρώ με το πείσμα μου και για κάτι τελείως ανούσιο ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Ευτυχώς, όσο μεγαλώνω διορθώνομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Η αγάπη της γιαγιούλας δεν ξεχνιέται, αγάπη βαθιά, δυνατή, ειλικρινής!
    Και όχι, δεν της στέρησες την χαρά Αντιγόνη μου, η χαρά της ήσουν εσύ!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. para-kelsoscooks:
    Είμαστε παιδί μου!
    Και φωνάζουν οι μαμάδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. tremens:
    Τα όνειρα των κοριτσιών δεν διαγράφονται..και οι γιαγιάδες δεν κακιώνουν.. αγαπούν και συγχωρούν...
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Χριστινάκι μου ευχαριστώ!
    Καλό Σ/Κ μικρό μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ζουζούνα μου.. ποιος σου είπε πως δεν συναναστρέφομαι με τους νέους;
    Απλές ιστορίες γιατί η "γιαγιά" έτσι ξεκίνησε...

    Θυμάμαι ΚΑΙ ζω το σήμερα..
    Αγαπώ το παρελθόν και λατρεύω το τώρα ..
    Είμαι τρελή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. serenata:
    Οι μυρωδιές... οι κουβέντες... μια ζακέτα είναι οι κλωστές που δεν σπάζουν ποτέ!
    Τρυφερό μου πλάσμα... σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Φαούδι μου!Πόσο καιρό έχω να περάσω από εκεί!!!!!
    Σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Κατερίνα μου φαίνεται η ευαισθησία σου και η τρυφεράδα σου στα ματάκια σου!
    Πόσο έχω χαρεί που σε γνώρισα!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ελενα γερνώ και ακόμα θυμάμαι την κορμοστασιά της και τα χέρια που ήξεραν να χαϊδεύουν.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Τρία πράγματα δεν αγάπησα στη ζωή μου:
    Το όνομα Μαρίκα
    Το κόκκινο παλτό
    Το παρακάτω τραγούδι:
    Που πρόσφατα έμαθα ότι ο Ζαμπέτας έγραψε τη μουσική
    «Πάντα το πρωί στη στάση ακριβώς ώρα οχτώ
    συναντούσα τη Μαρίκα με το κο- με το κόκκινο παλτό,
    Η Μαρίκα, η Μαρίκα που εργάζεται στο ΙΚΑ ........»
    Έγινα πολύ μεγάλη για ξαναφορέσω κόκκινο.
    Με το κείμενο σου αισθάνομαι κάποιες τύψεις που τότε δεν συγχωρούσα την μονομανία συγγενικού μας προσώπου με το κόκκινο. Συγχωρεμένος να είναι!
    Μεγάλη η αγάπη σου για την γιαγιά σου.
    Καλά λέει η Elena G, θα σου πάρουμε εμείς κόκκινες, γιατί και εκείνη θα σου έπαιρνε αν υπήρχαν.
    Τι γιαγιά εκείνη, τι γιαγιά εσύ!!!!
    Σ' ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τις αναμνήσεις σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Μεταξύ μας ,δεν το έσωσες.
    Αλλά έκανες μια καλή αρχή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Κόκκινες γαλότσες δεν θυμάμαι
    να υπήρχαν,μόνο μαύρες γυαλιστερές
    μας ξετρέλεναν γιατί μπορούσαμε
    να κάνουμε τσουλήθρα στο χιόνι,
    τα δερμάτινα δεν γλιστρούσαν.
    Βοηθάς πολύ το μνημονικό μας,
    να μη ξεχνάμε!
    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Να σου πω την αμαρτία μου δεν είχα ποτέ γαλότσες, όχι γιατί δεν υπήρχαν. Υπήρχαν σε μπλε και κίτρινο, αλλά εμένα ποτέ μα ποτέ δεν μου άρεσαν. Πριν μερικά χρόνια που ξανά βγήκαν στη μόδα σε διάφορα χρώματα και σχέδια μπορώ να σου πω ότι ενώ μου άρεσε να τις βλέπω, δεν τις λαχτάρισα ποτέ....... Είναι το μοναδικό είδος σε παπούτσι που δεν συμπάθησα...... γιατί είναι πλαστικές......
    Με μπαμπά τσαγκάρη..... βγάλε τα δικά σου συμπεράσματα......
    Την αγάπη και την καλησπέρα μου!!!! Καλό Σαββατοκύριακο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Αντιγόνη μου!!!!!!!!
    Καλορίζικη η ...αλλαγή!

    Μ΄ ένα συναχι που με νευριάζει...κάπου καθυστέρησα!
    ...κι οι γαλότσες, ασχέτου...χρώματος, με έκαναν να ξεχαστώ...
    ΕΚΕΙΝΟ όμως που με καθήλωσε
    ΗΤΑΝ να μπω
    και να με ...ξεναγήσεις στον άλλο σου δημιουργηκό εαυτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Ήδη σου ...πήρα μια-δυο συνταγες, -που μπαίνουν σε μια σελίδα!!! σημαντικό!
    για τη κόρη μου!!!
    Είσαι χάρμα, φίλη μου!
    Να είσαι πάντα καλά.
    Με αγάπη, πολλή-πολύ ....
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Αντιγονάκη μου αν και απόλαυσα την διήγηση που πάντα τόσο γλαφυρή με κάνει και τη ζω, θα βγω εκτός θέματος και θα σου πω ότι άκουσα τη φωνή μου να βγαίνει μ'ενα μεγάλο ωωωωωωωωωωωωωωωω όταν είδα την αλλαγή ατμόσφαιρας στο blog σου. Τα χρώματα ηλιοβασιλέματος στην φωτογραφία της επικεφαλίδας με μάγεψε. Πως ταιριάζουμε σε κάτι τέτοια. Εχω σκοπό ζωής να δούμε παρεούλα κάποτε ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα κουβεντιάζοντας για αναμνήσεις και μη. Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΟΥ, ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ ΜΟΥ!!!

    Δεν έχω φορέσει ποτέ γαλότσες, αλλά πάταγα κι εγώ πόδι για ότι θα φορούσα, σε καταλαβαίνω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. αφού δε ζήτησες ροζ, πάλι καλά!

    την πίκρανες τη γιαγιά, αλλά είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε. παντα οι γιαγιάδες μας καταλάβαιναν, ακόμα και αν εμείς δεν καταλαβαίναμε γιατί το κάναμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Γιαγιά Αντιγόνη πάντα ζωγραφίζεις στην ψυχή μου!!! Οταν πέθανε η γιαγιά που με μεγάλωσε η μαμά μου έδωσε το δώρο που είχε φυλαγμένο για την Βαλάντη της που την ανέλαβε από 40 ημερών ήταν ένα κιβώτιο από σπίρτα και είχε μέσα ένα 50 δραχμο (30 χρόνια πίσω) και από τον τελευταίο μισθό του παππού που με μεγάλωσε και εκείνος μου πήρε ένα μικρό δαχτυλιδάκι.. Γιαγιά είναι ο θησαυρός μου !!!!!!!!!!!!!!
    καλό ξημέρωμα Σούπερ Γιαγιά !!!!!! να είσαι πάντα καλά για να ζωγραφίζεις στις ψυχές μας!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Εμ τσαχπίνα και πεισματάρα από μικρή...χαχα αλλά και ευαίσθητη...
    Τώρα είναι στην μόδα πάλι...
    όχι μόνο μπλε...ότι χρώμα θέλεις και ότι σχέδιο...
    Καλό ΣΚ..Μανούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Αχ, χάθηκα και μου΄χε λείψει η ζέστα από τις ιστορίες σου, Γιαγιά.
    Και μην ανησυχείς, η δικιά σου γιαγιά, δεν σου κράτησε κακία. Ήταν και αυτή μικρό κορίτσι, κάποτε...
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Δεν ήσουν πεισματάρικο,ούτε κακομαθημένο παιδί(πως να γινόταν αυτό άλλωστε...).Είναι που βλέπεις τ'όνειρό σου που πριν λίγο φάνταζε πραγματικότητα,να γκρεμίζεται.Πως να συμβιβάσεις στο μυαλουδάκι σου τις μπλε με τις κόκκινες γαλότσες;Είναι τόσο άλλο πράγμα για τα μάτια ενός παιδιού...Κι η γιαγιά σε ένοιωσε...η μάνα πιο σκληρή,έτσι είναι συνήθως.Βιώματα που μας πλάθουν.Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Εμεις τις λέγαμε σοσόνια,ήταν ειδος πολυτελειας,
    γαλότσες λεγανε τα ξυλοπάπουτσα,παντόφλες με χοντρο ξυλινο πάτο,που φορούσαν οι νοικοκυρές στο πλυσταριό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Nαι VAD και Αντιγόνη μου
    το θύμησες.
    Σοσόνια τα λέγαμε,γαλότσες
    ήταν κάτι διαφορετικό τα
    φορούσαν οι μεγάλοι και
    κάλυπταν τα παπούτσια.
    Γαλέτσες κι όχι γαλότσες,
    λέγαμε τα τσόκαρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Η γιαγια μου ηταν μια μοδιστρουλα από τις πρώτες. Από τη Νικομήδεια είχε μαθει τη τέχνη και όταν διωχθηκαν οικογειακως ό,τι είχε ήταν η τέχνη της.

    Οταν φτασανε στο κοσμο τα τρια ζουζουνια εγγονια της, ηταν αυτη που ανελαβε τα ηνια της ανατροφης, δεδομένου πως η μανα δουλευε και ο πατέρας επίσης.

    Τιποτα δε μας έλειψε γιατι παντα η γιαγια στα δυσκολα κατι θα κουτσόφτιαχνε στην singer της και θα ειχε να μας δωσει.

    Μα έραβε ρούχα, μας διορθωνε τα παλιά. Μας προσάρμοζε για το μικρότερο, αυτά του μεγαλύτερου και παντα έκανε το σταυρό της και ψιθύριζε " εχει ο Θεός".

    Κι οταν τα 3 εγγονακια μεγαλωσαν και αρχισαν αν σπουδάζουν, να φευγουν απο το σπίτι, να ανοιγουν τα φτερά της, περασμένης ηλικίας η γιαγιά με μια μικρή σύνταξη του ΟΓΑ, ήταν εκεί να συνεχίζει να τα χαρτζηλικώνει.

    Γενναίες οι γιαγιάδες, να βγάλουν τη ψυχη τους να την ακουμπήσουν στην ανάγκη σου. Τη θυμάμαι νοσταλγικά. Οι τελευταίες της ανάσες...το καρδιοχτύπι της να μου δώσει την ευχή της πριν φύγει...τα ματάκια της που στέγνωναν. Ακόμη και όταν η ανάσα της κοβόταν, βρήκε τον τρόπο να μου ψιθυρίσει ξέπνοα πως κάτω από το μαξιλάρι της θα βρω το πορτοφολάκι της με κάτι λεφτάκια μέσα. Μη πάνε χαμένα....

    Έφυγε για το ταξίδι της. Και μετά τη κηδεία και τους αποχωρισμούς βρήκα το πορτοφολάκι της. Και το κρατώ μη μπορώντας να εξαργυρώσω με τίποτα τα δέκα συν κάτι ευρώ που έκρυβε μέσα του...μη τυχόν και χάσω την ευκαιρία να ξαναχρειαστώ τη γιαγιά μου.
    Μην ξεχάσω ότι τελικά μας τα έδινε όλα. Όλα όμως...

    Πρωι πρωι με πέθανες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Κόκκινες είχα κι εγώ και τις θυμάμαι μέχρι σήμερα!!!
    Αχ Αντιγονάκι μου πόσο γλυκό εκ μέρους σου να σκέφτεσαι στο τέλος τη χαρά που στέρησες από τη γιαγιά σου!!! Δεν είναι τυχαίο που σ΄αγαπάμε τόσο καλή μου!!
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. marimar:
    Καλή μου το όνομα Μαρίκα το αγαπώ γιατί ήταν της μάνας μου!
    Για το τραγούδι δεν το γνώριζα πως ήταν του Ζαμπέτα..

    Για τις γαλότσες κανονίστε με την Ελενα να γελάσει ο Πειραιάς!

    Φιλιά πολλά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Nikatsou:
    Πάντως ξέρω να ζητώ συγνώμη....
    Να είσαι καλά!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Frezia:
    Τις μαύρες τις θυμάμαι αλλά ούτε λόγος!
    Τότε... γιατί μεγαλώνοντας τα περισσότερα είναι μαύρα.
    Οχι παρα- μεγαλώνοντας... κάπου στα 30! ΧΑ!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΕΛΑΣΤΗ ΜΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Σταυρούλα μου μιλάμε για μια εποχή που τα νερά το χειμώνα περνούσαν μέσα από τα παιδικά παπούτσια.
    Για μπότες δερμάτινες ούτε λόγος!
    Φτώχεια του σκοτωμού!!!!!!!!

    Σου στέλνω την αγάπη μου........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Αστοριανή:
    Καλή μου περαστικά σου!

    Μόνο καλά λόγια έχεις να πεις για όλους...
    Δεν σε αγαπάμε γι' αυτό.....
    γιατί είσαι αληθινή και λατρεμένη για πολλούς μας!

    Χαιρετισμούς στον Δημήτρη!

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Ginger:
    Κράτησε τα χρώματα για το καλοκαίρι...τα ηλιοβασιλέματα..
    Αν και χειμώνας βαρέθηκα το μουντό!

    Φιλιά!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Ευη μου.. πολλές φορές ακόμα και σήμερα δεν μου αρέσει να μου "κόβουν" το όνειρο....

    Σε φιλώ καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Ρία μου το ροζουλί αφ'ενός δεν υπήρχε και αφ'ετέρου δεν μου αρέσει με τίποτα!

    Φιλάκια πολλά κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Βαλάντη Λακούτση:
    Πόσο τρυφερό αυτό που μοιράστηκες μαζί μας!
    Οι γιαγιάδες είναι θησαυρός!
    Μακάρι να τους μοιάσω..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. mia:
    Κοριτσάκι μου της βλέπω στις βιτρίνες...
    Λες να πάθω παλιμπαιδισμό και να αγοράσω αυτές τις πολύχρωμες;

    Φιλιά μαμαδίστικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. nefelokokkugia:
    Αχ εσένα θέλω να σου κάνω μια αγκαλιά!
    Πολύ αγάπη κοριτσάρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. MARIA VILLIOTI:
    Τις χρωστάω πολλά..
    Μου διαμόρφωσε τον χαρακτήρα με τρόπο μελένιο...............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. VAD:
    Δεν το ήξερα...
    Σοσόνια λέγαμε τις κάλτσες...
    Τα ξύλινα παπούτσια τα είχα δει στο νησί...
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Coula:
    Κοριτσάκι μου έχεις "μιλήσει" για τη γιαγιά με τόση αγάπη που μου φέρνεις κάτι που γυαλίζει στα μάτια......
    Τα ασήμαντα και κυρίαρχα μαζί..μας ενώνουν μ'αυτούς που αγαπάμε......

    Να έχεις πάντα την ευχή της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. anthivolon:
    Μπέττυ μου ευχαριστώ για τα λόγια σου.............

    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. "Αν δεν έχεις παππού και γιαγιά να αγοράσεις"
    Είμαστε τυχεροί που σε έχουμε και μας δίνεις ασταμάτητα!!!
    Κι εγώ κόκκινες είχα.

    Φιλιά αγαπημένη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Πω,πω κοίτα να δείς που νόμιζα ότι ήταν ζωντανές οι σκηνές που περιγράφεις!
    Ισως γιατί είναι γνώριμες απ'τα παιδικά μας χρόνια.

    Μη μου πεις ότι τελικά έμεινες χωρίς γαλότσες απ'το πείσμα σου???


    Καλό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. ΑΝΤΙΓΟΝΑΚΙ μου.....τώρα τι να πώ;;
    Δεν γνωρισα κανένα απο τους δυό παππου ...γιαγιά...λες και ξεφύτρωσα μέσα στα πουρνάρια ....που έλεγε και Αστέρω -Βουγιουκλακη...γι αυτό ρουφάω κάθε ιστορία σου με την γιαγιά σου..σαν να την ζώ και εγώ μαζί σου...μου καλύπτεις..κενά...αγαπημένη...σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Βρε γιαγιάκα μπορώ να σε υιοθετήσω μιας και δεν έχω γνωρίσει γιαγιά;χαχαχα
    Να είναι πάντα ζεστή η ψυχούλα σου Αντιγονίτσα ,να μας ζεσταίνεις μέσα σε αυτούς τους κρύους (από πολλές απόψεις)καιρούς...
    Ένα φιλάκι από το εγγονάκι σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. το ράδιο των ενωμένων για μια μόνο ώρα θα κάνει αφιέρωμα για την κάθε Μαρία
    Κυριακή στις 7 το βράδυ όσοι bloggers θέλουν ας αντιγράψουν στην σελίδα τους τον κωδικό να παίζει για μια ώρα ζωντανά το ραδιο μας για την κάθε Μαρία
    πανελλαδική αλλά και παγκόσμια μετάδοση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΟΥ ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΕΣ ΠΑΛΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ....ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑ ΔΙΗΓΗΣΑΙ....ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΠΟΥ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΗΓΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΝΤΑΡ ΑΛΙΜΠΕΡΤΗ... Α ΠΑ ΠΑ! ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΟΥ ΨΩΝΙΖΑΜΕ.. ΘΑ ΕΔΙΝΕ ΕΝΑ 500ρικο , ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΚΑΙ ΛΕΕΙ -ΠΑΡΤΕ ΤΟ 500ρικο ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ! ΤΣΙΦΟΥΤΑΚΟΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ! ΕΙΧΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΔΙΝΕ...ΝΑ ΖΟΥΣΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΒΛΕΠΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙ ΖΗΤΑΝΕ; ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΜΠΑΜ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟΥ.
    ΣΗΜΕΙΩΝΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ. ΑΠΛΑ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΟΛΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ.
    ΘΕΟΣ ΣΧΩΡΕΣΤΟΝ ΦΥΛΑΓΕ ΤΙΣ ΛΙΡΕΣ , ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΤΟΥ ΞΥΝΙΖΑΝ...ΤΩΡΑ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΛΟΥΣΙΟΙ...ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΛΙΡΕΣ ΤΟΥ; ΤΙΣ ΕΦΑΓΕ Η ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ....ΑΜΕ!!!!!!!!!!!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Έπρεπε να το είχα εγώ το κοριτσάκι να το βουτήξω από το τσουλούφι και να του το βγάλω τρίχα τρίχα.
    Που ακόμα δεν είχε βγει από το αβγό και είχε άποψη και για το χρώμα της γαλότσας!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. θυμησες..εποχές αγυριστες και υπέροχες.....να σαι καλά....τωρα να σου πω οτι μικρός ζηλευα τις γαλότσες που φόραγαν τα κορίτσια....αλλά που να μου βρούν εμένα...μόνο για επαγγελματίες υπήρχαν και νούμερα της προκοπής όχι.....την καλημερα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Κι εσεις στου Φυντανιδη για παπουτσια.Οσο για τις κοκκινες γαλοτσες, μαλλον ειχα κι εγω απωθημενα γιατι στην κορη μου οταν ηταν μικρη αλλο χρωμα μποτακια εκτος απο κοκκινο δεν της επαιρνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Φορούσα κι εγώ κόκκινες γαλότσες
    όταν ήμουν παιδάκι και καμάρωνα :)
    Τωρα τις βλέπω και όλο λέω να παρω
    αλλά συνεχεια κάτι τυχαίνει και δεν... Γμτ! Καλή εβδομάδα γλυκιά μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Αντιγόνη μου,
    τσαούσα και τρυφερή,
    και τα δυο μαζί, παντα, κι απο παντα μαλλον...
    σε φιλώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Για κάποιο λόγο, η μαμά μου δεν μου αγόρασε ποτέ γαλότσες. Μου έλεγε πως είναι πλαστικές, γλιστράνε, είναι παγωμένες. Γύριζα από το σχολείο όταν έβρεχε με τα παπούτσια και τα πόδια μουσκίδι. Τα γεμίζαμε εφημερίδες και τα βάζαμε κάτω από το καλοριφέρ να στεγνώσουν για την επόμενη μέρα.
    Όσο για τη γιαγιά μου, πάντα θα μου λείπει πολύ. Τη βλέπω στον ύπνο μου και πάντα της λέω "άντε βρε γιαγιά, που είσαι τόσο καιρό και δεν έρχεσαι;" Πάντα ξυπνάω με την καλύτερη διάθεση το πρωί όταν με έχει επισκεφτεί στα όνειρά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. ΦΙΛΕΝΑΔΙΤΣΑ ΜΟΥ ,ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΑΛΟΤΣΕΣ......ΑΝ ΟΜΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΘΑΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΝΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΩ ΕΓΩ.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    ..........Η ΦΙΛΗ ΣΟΥ ΑΝΩΝΗΜΟΣ ''Ν''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Θαυμάζω τη γλύκα της ψυχή σου Αντιγόνη μου!Καλημέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. Εγώ από όλη αυτή την τόσο τρυφερή ανάρτηση που σε όλους μας κάτι θύμισε κρατάω αυτό: "τη χαρά τη ζητάς στη θλίψη και ας είναι ασήμαντη στα μάτια των άλλων…" και Σε ευχαριστώ για αυτό!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Είσαι καταπληκτική διηγηματογράφος Αντιγόνη μου!!!!
    Μέσα σε λίγες γραμμές, πέρασαν από τα μάτια μου μύριες εικόνες.
    Ζωντάνεψες μια ολόκληρη εποχή, τις δυσκολίες της, τα όνειρα, την απογοήτευση, την τρυφερότητα των αισθημάτων!
    Ειλικρινά, απορώ γιατί δεν κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία, αυτά τα μικρά αριστουργήματα της γραφής σου!!!
    Πολλά φιλάκια χιονισμένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή