Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Το βράδυ της αναμονής......


Εστρωσε την πορτοκαλί φλοκάτη δίπλα στο τζάκι.
Είχε καθαρίσει το σπίτι να μυρίζει πράσινο σαπούνι. Ετριψε τα χάλκινα με ξύδι και αλάτι να αστράφτουν. Το εικονοστάσι το κατέβασε ανεβαίνοντας στη καρέκλα του Θωμά με το βαρύ ξύλο και παρά τα ογδόντα χρόνια της τα κατάφερε να το γυαλίσει. Με εφημερίδες και σαπουνάδα άστραψε το τζάμι.. με ευλάβεια έβαζε τις εικόνες φιλώντας τις και παρακαλώντας τα παιδιά να είναι καλά και τ’ αγγόνια.  Η στεφανοθήκη της περάστηκε με κερί  και στη πλυμένη  σιέλ φόδρα.. απόθεσε τα στέφανα των εξήντα χρόνων.. και εκείνα τα γιασεμιά που στο τούλι μέσα είχαν μαυρίσει..

Μια βδομάδα το πάλευε.. πριν έρθουν τα παιδιά απ ‘την Αθήνα. 
Τα καθαριστικά της  ακόμα η αλισίβα, η σόδα, το ξυδόνερο, το λουλάκι, η κόλα bella.. για τα κοφτά της..
Τρείς μεγάλες κάμαρες που ανάστησε τέσσερα παιδιά, με τα πεθερικά και τον Θωμά της.  
Αγρότες δουλεμένοι και σκαμμένοι από τον ήλιο και το λιοπύρι.
Η αυλή της γεμάτη τριανταφυλλιές.. το πηγάδι στην άκρη.. η συκιά στη μία γωνία και τα ξινά στο πίσω μέρος του σπιτιού.
Το χιόνι είχε αρχίσει να στρώνει το πέπλο του.

Αναψε το τζάκι και το καντήλι που κρεμόταν από την αλυσίδα..
Εβαλε στη κουζίνα να βράζει το κρέας για την αυριανή. Η γαλατόπιτα έτοιμη.
Άνοιξε το ντουλάπι με τα γυάλινα ράφια που είχε στρωμένα τα πλεχτά της. Απιθωμένα τα κρυστάλλινα ποτήρια που είχαν κάνει δώρο τα παιδιά της.
-Δες βρε Ασημούλα πολυτέλειες! Μονολόγησε.
Το κάτω ντουλάπι στο πρώτο ράφι τα γλυκά του κουταλιού. Πορτοκάλι, περγαμόντο, κεράσι, βύσσινο. συκαλάκι. Στα μπουκάλια πετιμέζι, βύσσινο….
Γέλασε με το πονηρό χαμόγελο της και τα μπλε μάτια της καθρέφτιζαν μια χαρά..
-Θα τα βρουν όλα παστρικά και ίσως δεν με πάρουν στην Αθήνα.Να τους δείξω πως τα κουλαντρίζω μια χαρά!

Κάθισε στον καναπέ αντίκρυ από το τζάκι και έπιασε το βελόνι να παλεύει την άσπρη κλωστή στα επιδέξια δάχτυλα της.
Δίπλα της η φωτογραφία του Θωμά.
-Ετσι που λες Θωμάκο μου θέλουν να με πάρουν στην Αθήνα. Θυμάσαι που πέρσι είχα πάει τέσσερους μήνες;
Δεν μπορώ βρε μάτια μου..
Από την κάμαρη μου έβλεπα τα απέναντι μπαλκόνια. Στενάχωρα με τις μπουγάδες απλωμένες στις τσουρούτικες απλώστρες και τα λουλούδια μαραζιασμένα ..σκονισμένα.. σαν να ήθελαν να κλάψουν τα ένιωθα. Στενές μπαλκονόπορτες και κουζίνες στριμωγμένες.
Α, και που να δεις τα μικρά σα φυλακισμένα τα έρμα. Με το πλαστικό κοτετσόσυρμα να τα προστατεύει από το πέσιμο. Ο Αρης από απέναντι με ένα ποδηλατάκι προσπαθούσε να κάνει αγώνες μα η φωνή του πιο δυνατή από το τρεχαλητο των τριώνε μέτρων.

Μήπως τα δικά μας καλύτερα είναι; Μοναχά του Αντρίκου που μένει σε μονοκατοικία έχουν αυλή αλλά βρε Θωμά μου την έχουν κι’ αυτή γεμήσει με αυτό αχ, να δεις πώς το λένε…. Α, ναι γκαζόν. Μνήσθι τι μου Κύριε ..να έχουν χώμα και να το στρώνουν με αγριόχορτο γιατί είναι μόδα.. και έρχονται οι παρέες και στροκυλοκάθονται στα πλεχτά σαλόνια με τις μαξιλάρες.. χαχα σαλόνι σε κήπο δεν πρόκαμες να δεις!
 Όχι μη μου κάνεις τέτοιες ερωτήσεις τα παιδιά μ’αγαπούν και οι κόρες και τα αγόρια και οι νυφάδες και οι γαμπροί. Να δεις μωρέ τις μεγάλες φοιτήτριες να τις καμαρώσεις.. πότες τις νταχτάριζες και πότες ξεπετάχτηκαν…
Γέρασα Θωμάκο μου!
Περίμενε λίγο να μανταλώσω τα παράθυρα γιατί χτυπούν.. να σβήσω και τη φωτιά από το καζάνι..
Εκανε με αργές κινήσες τις δουλειές της και κλείδωσε την εξώπορτα βάζοντας τα κλειδιά στη τσέπη της ρόμπας της. Κάθησε δίπλα στο.. Θωμά. Ξεδίπλωσε την κουβέρτα από δίπλα της και την έστρωσε στα πόδια της.
-Ετσι που λες Θωμάκο μου, δεν μ’αρέσει ντιπ η Αθήνα. Ποιος θα σου ανάβει το καντήλι; Πώς θα χωριστώ με τα σόγια μας που γέρασαν αλλά είναι ακόμα εδώ.. Δεν σου είπα, καλέ, ο Σωτήρης της Δόμενας μας άφησε χρόνους.. Ε ήταν μεγαλύτερος από εσένα… Μωρέ Θωμάκο μου μια ξαφνική νύστα μου ήρθε… έλα Χριστέ μου δεν μπορώ μήτε στην κάμαρη να πάω .. από την κούραση θα είναι για! Να θα ξαπλώσω εδώδανάς δίπλα σου..

Το τζάκι έσβηνε και το φωτάκι του καντηλιού έστελνε σκιές στο δωμάτιο…

Αφησε στη φλοκάτη το κέντημα και έγειρε στο κεντημένο μαξιλάρι στρώνοντας το κεφαλοδέσι πάνω του.
Από τη διπλανή καρέκλα πήρε τη βελουτέ κουβέρτα που της είχε φέρει η Σταυρούλα.
Εγειρε και κοιτούσε τη φλόγα στο τζάκι που ξεψυχούσε.


Μεσημέριασε και τα αυτοκίνητα έστιψαν στη γωνία.
Τα μικρά έβλεπαν το στρωμένο χιόνι και χαίρονταν.
Σταμάτησαν στην αυλή και όρμησαν έξω.
Κατέβασαν τις σακκούλες με τα δώρα…
Σήμερα η Ασημούλα είχε τα γενέθλια της…
-Ρε Αθηνά πώς και δεν έχει βγει ακόμα στη πόρτα; Και τα παραθυρόφυλλα κλειστά. 
Ο Αντρέας έψαξε στα κλειδιά του …
Ανοιξε την πόρτα….
Η Ασημούλα κοιμόταν……………………………
Δεν θα πήγαινε στη πόλη………………………
Δίπλα στο Θωμάκο της θα έμενε για πάντα……………..

96 σχόλια:

  1. Α πα πα πα παααααααααααααα

    Δεν εχω λόγια...μονο ανατριχιλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ τρυφερό ! Πολύ ανθρώπινο !

    Το κυριότερο : ΑΛΗΘΙΝΟ, συνέβηκε, συμβαίνει και θα συμβεί πολλές φορές, με κάποιες παραλλαγές, είναι μέσα στη ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εινονες απο το σπιτι της γιαγιας, τα παραθυρια τα παληα, εγω τα λεγα παταλιδια οταν ημυν μπομπιρας. η φλοκατη η κοκκινη, το τζακι, η γιαγια αναψοκοκκινισμενη να πας περιποιειται ολους
    μεγαλους και μικρα
    καλη νυχτα γιαγια
    και μεις που μεγαλωσαμε θελουμε κατι τετοια παραμυθια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αντιγόνη μου τα κατάφερες πάλι απόψε και μας συγκίνησες!Πόσα κοινά σημεία με τη ζωή στην επαρχία και της δικής μου μητέρας που δεν ήθελε ν' ακούσει για Αθήνα.Ολόκληρες ετοιμασίες έκανε όταν ήταν να μας υποδεχτεί,όπως κι η Ασημούλα.Τελικά έφυγε όπως ήθελε γιατί "τώρα η θέση μου είναι κοντά στον κύρη μου"!
    Να 'σαι καλά,καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καληνύχτα Αντιγόνη. Η καλύτερη....αναχώρηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υπέροχο κείμενο !!!! Πολύ τρυφερό !!
    Καλό ξημέρωμα κι από μένα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα Αντιγόνη μας...

    Δεν υπάρχει πιο φευγιό σαν έρθει εκείνη η ώρα...
    Μόνο που να... εμείς τα παιδιά το φοβόμαστε αυτό το φευγιό και θέλουμε να σας έχουμε κοντά μας, ότι και να λέτε...
    Το ξέρω καλά το φευγιό αυτό... όπως ξέρω καλά ότι και μένα δε θέλω να με ξεριζώσει κανένα παιδί μου και να με πάρει μαζί του...
    Εδώ είναι το σπίτι μου, η βολή μου...
    Πως να τους το εξηγήσω σαν έρθει εκείνη η ώρα;
    Πως; Που με θυμούνται να τσακώνομαι με τη γιαγιά τους;;
    Κύκλος η ζωή Αντιγόνη μου...

    Την αγάπη μας γλυκιά "γιαγιά"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα γιαγιά Αντιγόνη. άλλη μια όμορφη ιστορία για να ξεκινήσει καλά η μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ ρε Αντιγόνη, μου θύμισες τη γιαγιάκα μου, της γκρέμισε το σπίτι ο σεισμός του 99 και τη μετακομίσαμε σε διαμέρισμα. μαράζωσε κι έσβησε σχεδόν αμέσως... εδώ που μένω εγώ τώρα και τη νιώθω δίπλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο παππούς μου αρνιόταν πεισματικά να φύγει από το σπίτι του. Κι ας του λέγαμε ότι θα ήταν μόνο 10 λεπτά δρόμος η απόσταση. Κι ας είχε και το δικό μας σπίτι αυλή και κήπο. Κι ας ήθελε κι η γιαγιά την αλλαγή. Εκείνος ανένδοτος. Όλα καλά στο σπίτι μας έλεγε, αλλά η αυλή του, η ροδιά του, το πεζούλι που πίνει το καφεδάκι του ήταν αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Την γιαγιά μου την γνώρισα μέσα στο σπίτι μας....είχαν χρόνια πολλά που είχαν αφήσει το χωρίο και μένανε με τον μπαμπά μου....

    Αυτοί είχαν ξεριζωθεί από τον Πόντο....αυτό τους πόνεσε πολύ, η ψυχή τους ήταν εκεί, δεν δυσκολεύτηκαν ν' αφήσουν το χωριό για την πόλη......

    Σαν έφυγε ο παππούς, (που ελάχιστα τον θυμάμαι), καθόταν δίπλα στην φωτογραφία του και έπλεκε και του μιλούσε (όπως η γιαγιά της ιστορίας σου).

    Φιλιά πολλά,
    Άννα, από Καστοριά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. οι εικόνες σου πάντα τόσο δυνατές...αληθινές...τρυφερές...
    αγαπημένη μου μέχρι εδώ μύρισα το περγαμόντο και δάκρυσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλημέρα!!Αν ήξερες τι μνήμες τώρα ξύπνησες!!!όχι ότι κοιμούνται και ποτέ!!!
    ¨ασε και σήμερα περιμένω τα παιδιά μου από το Λονδίνο κι είμαι μες την συγκίνηση!!
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πωπωωωω Αντιγόνη μου,
    Ανατριχίλα, η πρώτη αντίδραση...
    Κι ύστερα ο θαυμασμός μου για τον τρόπο γραφής σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιαγιά Αντιγόνη kαλημερα, κομπος στον λαιμο και ανακουφιση, κομπος γιατι φευγουν οι ριζες μας, ενω ακομα εχουν με την παρουσια και τον λογο τους να προσφερουν πολλα, ανακουφιση γιατι αυτοι οι ελευθεροι ανθρωποι δεν αντεχουν τα κλουβια των μεγαλουπολεων.
    Φιλια και χαιρετισματα απο το κατινακι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευχαριστώ Ρίκη μου!

    Τα συναισθήματα που έννιωσα στο βιβλίο σου τα γνωρίζεις!

    Φιλιά καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. GiP:
    Α, και έλεγα πως θα πάρεις τη ΓΟΜΑ και θα το σβήσεις...

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ασωτος γιος:
    Αγαπημένε υιέ μου τα πεταλίδια δεν τα είχα ακούσει.. μου αρέσει αυτή η έκφραση.
    Τα παρομοίαζαν με τις πεταλίδες που ανοιγόκλειναν;
    Τι ψάχνω η τρελή....
    Να είσαι καλά και να είσαι τόσο τρυφερός όσο σε γνωρίζουμε!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μαριάνθη:
    Ευχαριστώ για την επίσκεψη σου... με συγκινείς πάντα..
    Καλημέρα Μαριάνθη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ζείδωρον:
    Γνωρίζω πόσο αγάπησες αυτή τη μάνα και τη μέρα που διάλεξε να φύγει...
    Με είχε συγκινήσει τόσο!
    Και τα λόγια σου τα τρυφερά έφεραν δάκρυα και "μπούκωμα" στην καρδιά!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πάλι κλαίω.... πόσο ανθρώπινο.... Θυμάμαι και τη γιαγιάκα μου τη Στασώ, πάντα με ένα βελονάκι στο χέρι, να πλέκει τερλίκια, κουβέρτες, δαντέλες για σεντόνια και μαξιλάρια (για την προίκα μας - 3 εγγονές) "έφυγε" όταν ήμουν ακόμα Γυμνάσιο, τη μέρα της γιορτής της, 22 Δεκεμβρίου. Έχουν περάσει 22 χρόνια και ακόμα μου λείπει πολύυυυυυ.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αχ πόσο ανθρώπινο, πόσο συγκινητικό....
    Ετσι έφυγε η γιαγιά μου, στον ύπνο της.
    Μ' έκανες να κλάψω μεσημεριάτικα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Marie-Anne
    Ευχαριστώ για το πέρασμα σου!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καπετανισσα:

    Κοσμογυρισμένη μου καπετάνισσα.. κύκλος η ζωή..
    να δω πότε θα φτάσει η δική μου στιγμή που θα "τσιτώσω" και θα ρίξω άγκυρα!

    Χαιρετισμούς στον καπετάνιο μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Mana:
    Είσαι "μέσα" στο θέμα.. σαν κόρη.. σαν μάνα..
    Φιλιά καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. tremens:
    Σε προσέχει.. όπως έκανε πάντα!
    Από έγνοια γίνονται οι "μεταφορές" μόνο που δεν το αντέχουν..
    Καμιά γυναίκα όποια ηλικία και να έχει δεν θέλει να χάσει το "βασίλειο της"!

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Το Φαούδι:
    Να ήξερες τι ήταν για εκείνον η πεζούλα και η ροδιά του!
    Κάποτε στο πέρασμα των χρόνων θα τον θυμηθείς...
    Φιλιά καλό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Εκεί κάπου στη μέση μυριζόμουν την κατάληξη.. η γιαγιά Ασημούλα έφυγε γλυκά. Το φευγιό της όμως μου άφησε και μια στεναχώρια. Ήταν που δεν είχε εγκαταλείψει διόλου τη ζωή. Στο νοικοκυριό της δεν την παραβγαίνει ούτε τριαντάρα. Και η ζεστασιά της καρδιάς της πολύτιμος θησαυρός.
    Καλησπέρα Αντιγόνη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αννούλα μου! Πόσο δύσκολο να ξέρεις πως "φτάνει" η ώρα σου.. όταν αποχωρίζεσαι τον σύντροφο σου.. του μιλάς, του λες τα συμβάντα..
    Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κάνει το ίδιο..
    Σε κάθε χαρά τον "καλώ" και του ψιθυρίζω τα νέα.
    Στα δύσκολα ζητώ τη συμβουλή του...

    Φιλιά αγαπημένο μου πλάσμα!
    Φιλιά στη μικρή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ElenaG:
    Το αγαπημένο σου περγαμόντο θα στο φυλάξω........................
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ξανθή μου με το καλό να τους δεχτείς...

    Μου ανοίγεις πληγές..
    εδώ έχουμε ετοιμασίες αναχώρησης...
    Καλά να είναι να τα χαιρόμαστε!

    Θα γεμίσει η αγκαλιά σου καλή μου!
    Τι ευτυχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. μαχαιρης:
    Συμφωνείς μαχαίρη μου;
    Μήπως θυμήθηκες αυτό το φευγιό;
    Να είσαι καλά..................
    Φιλιά στη Μαρία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Μagda:
    Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου.....
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Καλημέρα γιαγιά Αντιγόνη τι μου θύμησες;;;;;;;;; τον παππού που με μεγάλωσε!!! ήταν κατάκοιτος στο κρεβάτι και επειδή η μαμά μου δούλευε τον περιποιόμουν και εγώ!!! Πριν 25 χρόνια ανήμερα της Αγίας Παρασκευής το απόγευμα του έδωσα γάλα και τον έβαλα να ξαπλώσει. Ο παππούς μετά από λίγο άρχισε να βγάζει το γάλα!!! εγώ φώναξα φυσικά την μητέρα μου ( ήμουν μόλις 11) και επειδή εμείς μένουμε ακόμη σε γειτονιά που όταν αρρωστήσει ο ένας τρέχουν όλοι ήρθε η και η μάνα της νονάς μου!!! Την άκουσα να λέει αφήστε τον ξεκίνησε για το ταξίδι του!!! Πήγα και κάθισα κοντά του και τον σκούπιζα!!! Μετά από λίγα λεπτά ήταν στην γειτονιά των αγγέλων!!!!! Σήμερα είναι παρέα με τον πατέρα μου που και εκείνος έφυγε στον ύπνο αλλά στο νοσοκομείο με χίλια δυο καλώδια !!!!! Αγγίζεις πάντα την καρδιά μου!!! Σούπερ Γιαγιά σε φιλώ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. dimitris
    Στα δικά μας τα κλουβιά δεν υπάρχει σωτηρία;

    Ας προσέξουμε τουλάχιστον να μη γίνουν φυλακές.. μέρες που διανύουμε..

    Είχα δεν είχα εκεί το πήγα πάλι!

    Στο Κατινάκι μας φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Μαρία μου να τη θυμάσαι έτσι πάντα.. να πλέκει και να σας αγαπά..
    Με συγκίνησες...

    Μου θύμισες τα τερλίκια!

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. serenata:
    Ο πιο "γλυκός" θάνατος...
    Σαν ήμουν μικρή έλεγαν "ήταν καλός άνθρωπος και έφυγε ήσυχος"...

    Κοριτσάκι χάρηκα για την αντάμωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Margo
    Ισως ήθελε να συναντήσει το Θωμάκο της..
    Πληγώνοντας έστω τα παιδιά της..

    Στο εντός της ποιος ξέρει ίσως και να το παρακαλούσε..........

    Σε φιλώ..................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Βαλάντη Λακούτση:
    Μια ιστορία από μόνη της.. και την αναπαράστησες τόσο ζωντανά!

    Κορίτσι μου να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Απ'την αρχή της ιστορίας το'χα διαίσθηση για κάποιο λόγο ότι ήταν στα τελευταία της και δε θα ξαναβλεπε τα παιδιά της που περίμενε και δνε είχα άδικο.
    Πανέμορφη γραφή όπως πάντα και τόσο μα τόσο ζωντανή!
    Μου θύμισε μια γιαγιούλα που είχα γνωρίσει σε ένα χωριό όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι. Ο θεός δνε την είχε ευλογήσει με δικά της παιδιά και με εμένα με την αδελφή μου μας αγαπούσε πολύ πολύ. Ο Θεός ν'αναπαύσει τη ψυχή της κυριας Παναγιώτας!
    Φιλιά Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ετσι ακριβώς έφυγε και η γιαγιάκα μου Αντιγόνη μου!
    Στο σπιτάκι της στο χωριό, στην γωνίτσα της, αρνούμενη πεισματικά να έρθει μαζί μας στην Αθήνα.
    Τι μου θύμισες!!!!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Τι διπλή συγκίνηση σήμερα.
    Τα γεννητούρια του Χριστόφορου και το φευγιό της γιαγιάς Ασημούλας.
    Ωραίες εικόνες και συγκίνηση έχουν γεμίσει την ταραγμένη μου καρδιά σήμερα. Γι' αυτό και άφησα να κυλήσουν κάποια δάκρυα που τρεμόπαιξαν στα μάτια μου.
    Καλά λέει ο ΑΣΩΤΟΣ, τέτοια παραμύθια θέλουμε εμείς που μεγαλώσαμε.
    Την αγάπη μου και αγκαλιά ζεστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. τόσο γλυκό μου θύμησε μια Καπετάννισα Ασημένια και αυτή χρόνια πριν στο νησί , τόχε τάμα να τακτοποιεί πάντα τον Ταξιάρχη το κλησσάκι της γειτονιάς της στην Καμάρα . Την παραμονή της χάρης του έστρωσε τα καλά στην εκκλησία άναψε το καντηλάκι και αστραποβόλισσαν τα μπρούντζα απο το τρίψιμο των ημερών γύρισε σπίτι της πριν νυχτώσει κάθισε στον αντρε γιατί δεν είχε δύναμη άλλη να προχωρήσει και απόσωσε εκεί , σε φιλώ δεν ξέχασα την συνάντηση μας θα την κάνουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Νομίζω ότι την ξέρω αυτή τη γιαγιά.... την έχω δει κι εγώ!!!!! Με μια διαφορά..... Αντίθετα.... η γιαγιά να ζει στην Αθήνα(την μαμά μου εννοώ....)να κατεβαίνουν τα παιδιά της να την πάρουν πίσω στο χωρίο...... και να την βρουν στο διαμέρισμα(μακάρι να φτάσει εκατό χρονών) ανάσκελα στην κουζίνα την ώρα που καθαρίζει χόρτα....
    Άσε σου λέω.... ξεροκέφαλη, μέχρι εκεί που δεν παίρνει.... Ευτυχώς είναι νέα ακόμη...... αλλά πάλι....Ανησυχώ η γυναίκα, την αγαπώ και μου λείπει(αν και ποτέ δεν είχα εξάρτηση ανακάλυψα ότι όσο μεγαλώνεις τόσο σου λείπει η μάνα....).
    Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!
    Υ.Γ. Το e-mail μου, στο έγραψα και στο δικό μου Blog είναι stavroulazerva@gmail.com.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Υπέροχο,ανθρώπινο,βγαλμένο μέσα από την ζωή..Γαλήνιο το τέλος και αξιοπρεπές έτσι όπως ταιριάζει σε κάθε άνθρωπο..
    Καλό σου βράδυ αγαπημένη μας Αντιγόνη τα φιλιά μας και την σκέψη μας σου χαρίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Ετσι ακριβώς θελω να..(φύγω) οταν είναι η ώρα ΑΝΤΙΓΟΝΑΚΙ μου ποιό ωραία δεν γίνεται...και δεν ειναι μακάβριο αυτό που λέω....καθόλου..ειναι η ζωή....που όταν τελειώσει....να τελειώσει όμορφα....σαν...της..γιαγιάς...
    Να είσαι καλά Αντιγονακι μου...να λές τοσο όμορφες ιστορίες που τις διαβάζουμε μονορούφι...για εμας που δεν γνωρίσαμε τίποτε απο αυτά τα όμορφα....θαρείς ώρες ώρες πως ρίζες δεν υπάρχουν...............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Ουφ βρε Αντιγόνη!! είμαι που είμαι με εκανες... ας μην το πω η αθυρόστομη, αλλά το μάτι θόλωσε μια ιδέα!!
    φιλιά πολλά, εχεις ένα τρόπο, μα ένα τρόπο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. γιαγιά, αμάν με τις δακρύβρεχτες ιστορίες. θέλω να διαβάσω κάτι γραμμένο από σενα που να χαμογελάσω. όχι να τελειώνω με δάκρυα στα μάτια.

    κάνε μου τη χάρη. γράψε κάτι χαρούμενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. πολύ όμορφο και τρυφερό...

    καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Αντιγόνη μου,
    δεν γράφεις "ιστορίες",
    διηγείσαι απλά τη ζωή με τον πιο όμορφο τρόπο που υπάρχει, τον απλό.

    την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Δεν είναι εύκολο να αφήσεις τη γωνιά σου.
    Πόσο γνώριμες εικόνες, το εικονοστάσι, το καντήλι, τα γλυκά του κουταλιού....

    Αχ βρε Αντιγόνη, πάντα μας συγκινείς.

    Ένα ζευγάρι μακρινών συγγενών έφυγαν στα ογδόντα τους χρόνια με διαφορά μίας εβδομάδος. Δεν χώρισαν ποτέ στη ζωή τους ούτε και μετά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Antigoni mou!
    ...no intrnet! grafw apo ths korhs mou!!!

    Me eide pou dakriza kai me rwrise: - ...etsi 8elw na paw... tis eipa dixws na tis eksighsw perissotera!!!

    posa mou 8ymises...
    se filw, panta me tina agaph mou,
    Yiwta
    astoriani
    NY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Η δικιά μου, ούτε γειτονιά δεν αλλάζει...όχι απλά πόλη! Ούτε γειτονιά!

    Ουχ αγχώθηκα τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. DaizyCraizy:
    Πολύ συγκινητικό που βρεθήκατε στο δρόμο της..
    Η Παναγιώτα γνώρισε τη χαρά κοντά σας.. να είστε καλά και να έχετε την ευχή της!

    Πολλά φιλιά κοριτσάκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. ΕΛΕΝΑ:
    Οι ήσυχοι θάνατοι είναι ευλογημένοι...
    Να είσαι καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. marimar:
    Τα "γεννητούρια" του Χριστόφορου με συγκλόνισαν..
    Είναι ιδιοφυής και χειρίζεται θέματα δυνατά με τρόπο συγκλονιστικό!

    Φίλη μου σου στέλνω πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. marilise:
    Με τάραξε η ιστορία σου...
    Πώς αγαπώ αυτές τις γυναίκες με τη δύναμη μέχρι το τέλος....

    Τη συνάντηση την αναμένω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. stauroulazerva:
    Αντίστροφη ιστορία όσον αφορά τον τόπο.
    Κάθε γειτονιά είτε πνιγμένη στο τσιμέντο .. είτε στη μαγεία της εξοχής είναι το αποκούμπι μας και ως "ξεροκέφαλες" δεν το αλλάζουμε με τίποτα!

    Σραυρούλα μου με τη θαυμαστή γραφή σου σου στέλνω φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Αντιγόνη μου, με έκανες να κλάψω ακόμα μια φορά! Μου θύμησες την γιαγιά μου που έφυγε 85 ετών σαν πουλάκι πριν μία εβδομάδα.. Οι εικόνες σου τόσο ζωντανές και τόσο γνώριμες.. Να είσαι καλά να μας χαρίζεις τέτοια άρθρα! Σε ευχαριστούμε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. NOSTOS:
    Είσαι ο πιο τρυφερός λύκος που έχω γνωρίσει....
    Σας στέλνω φιλιά και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Ρούλα Σμαραγδένια:

    Ολοι μας επιθυμούμε καλή μου ένα τέτοιο τέλος...

    Προς το παρών ας χαρούμε την κάθε μέρα.. και ας απολαύσουμε τα μικρά που γίνονται στα μάτια μας.....

    Ρούλα μου τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. ΦΟΥΛΗ:
    Κοριτσάκι μου γλυκό μόνο να σε ψυχοπλακώσω δεν έχω πρόθεση..........

    Να ξέρεις πως σ'αγαπώ πολύ!
    Πρέπει να αρχίσουμε μαθήματα για τον ερχομό της εγγόνας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. ria:
    Υπόσχεση δίνω!
    Θα ψάξω στα τετράδια να βρω κάτι διαφορετικό και θα στο αφιερώσω!
    Πολλά φιλιά!

    Το ασανσέρ αποκαταστάθηκε;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Dark13Sun:
    Να είσαι καλά!
    Ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα.....
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. mia:
    Κοριτσάκι μου θέλω να χαμογελάς!
    Φιλιά πολλά από τη μαμά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Χριστινάκι μου!!
    Ευχαριστώ μικρό μου πολύ!

    Στην εκπομπή σου "έχασα" τη συνέχεια των σχολίων.... η χαζή!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Thalassenia:
    Πολλές παρόμοιες ιστορίες έχουμε ζήσει...

    Και εμείς θα παραμείνουμε όσο και να γεράσουμε στη δική μας "γωνιά"..αρκεί να βλέπει θάλασσα....

    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Φανή μου σε ευχαριστώ πολύ που στάθηκες εδώ....
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ!
    ΓΝΩΡΊΖΕΙς ΠΌΣΟ Σ'ΑΓΑΠΆΜΕ!
    ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΓΩ........

    ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΛΙΜΑΝΙΣΙΑ ΦΙΛΙΑ!

    ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. KARIATIDA62:
    ΧΑ! Μήπως πρόκειται να αλλάξω εγώ;
    Εκτός από επισκέψεις άλλο τίποτα δεν παραχωρώ!!!!

    Πολλά φιλιά καλή μου!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. MamaCreece;
    Είναι πολύ νωπό ακόμα....
    Και πληγώνει.......

    Να είσαστε όλοι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. την έχασα και εγώ την συνέχεια των σχολίων εκείνη την ημέρα,μετά την ξαναβρήκα...κάτι γίνεται με τα σχόλια!!!!

    τεράστιο φιλάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Αντιγόνη παρ όλη την θλίψη που σου προκαλεί το τέλος, η διαδρομή μέχρις εκεί είναι τόσο τρυφερή, τόσο όμορφα και γλαφυρά δοσμένη με εικόνες μιας άλλης εποχής, που ο κόμπος που σου έρχεται στον λαιμό ίσως δεν είναι από το τέλος αυτό κάθε αυτό αλλά από την ευλογία να έχει αυτό το τέλος.
    Την ένιωσα την ζεστασιά της αφήγησης σου Αντιγόνη!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Με άγγιξε πολύ αυτή η ιστορία...
    Καλό βράδυ Γιαγιά Αντιγόνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Πολύ όμορφη ιστορία γεμάτη ευαισθησίες ....
    Αλλά κάτι πιο αισιόδοξο, πιο χαρούμενο δεν έχεις στα κιτάπια σου;
    ΄Εχουμε που έχουμε τις μαυρίλες μας, μας αποτελείωσες.... Συγνώμη ε;....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Μακάρι όλοι οι Ανθρωποι
    όταν έρθει το πλήρωμα του
    χρόνου,με τον ίδιο τρόπο να
    φύγουμε όπως η Ηρωίδα
    της Ιστορίας σου!!!
    Καληνύχτα, ύπνον ελαφρύ,
    και όνειρα γλύκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Καιρό είχα να διαβάσω τέτοιο κείμενο. Δεν άντεξα στον πειρασμό να το επισημάνω στο google+. Θα μου επιτρέψεις να το αναδημοσιεύσω γιατί η φιγούρα της ηρωίδας κάτι μου θυμίζει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Αχ, βρε Αντιγόνη τι τέλος ήταν αυτό?
    Ίσως το πιο γλυκό για τη γιαγιά που δεν θέλει ν'αφήσει τις αγαπημένες τις βολές.

    Ζεστό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Χριστόφορε είσαι πολύ τρυφερός άνθρωπος...
    Πάντα τα λόγια σου στα σχόλια όπου και να τα διαβάσω μου το αποδεικνύουν!
    Χαίρομαι πολύ τη συντροφιά σου όπως και το γράψιμο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Αθηνά μου με το νέο "λουκ" είσαι κούκλα!
    Φιλιά αγαπημένη μου!
    Και στο Μήτσο μη ξεχνιόμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Πενθεσίλια θα βάλω και ένα γελαστικό γιατί η πολύ "μαυρίλα" μας πλάκωσε την ψυχή!
    Συμφωνώ αγαπημένη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Frezia:
    Αυτό επιθυμούν όλοι....
    Θα μου επιτρέψεις να σου πω πως είμαστε πολύ ΝΕΕΣ για ΝΑ ΣΚΕΦΤΌΜΑΣΤΕ ΤΟ ΤΈΛΟΣ!

    ΦΙΛΙΆ ΠΟΛΛΆ ΑΠΌ ΤΟ ΛΙΜΆΝΙ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Theodosia ..είναι τιμή μου και το γνωρίζεις καλά πόσο σε θαυμάζω....
    Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Αλατάκι μου η γνώμη σου έχει μια βαρύτητα για μένα...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. zoyzoy μου κρατώ τα θαλασσινά φιλιά σου!
    Με πολλή αγάπη!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. ΤΥΧΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΑΣΗΜΟΥΛΑ...ΤΗΝ ΓΛΥΤΩΣΕ..ΚΑΙ ΤΙ ΩΡΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΟΥ...ΕΤΣΙ ΠΗΓΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή