Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Η χαρά περιμένει...




 Η Μέλπω έμενε στην αυλή της Κατίνας. Ένα μεγάλο  δωμάτιο με κουζίνα .
Μια ψηλή  γεροδεμένη γυναίκα που δούλευε στις «γραμμές» του τρένου. Ενα κιόσκι ίσα που χωρούσε δυο ψυχές με δυο καρέκλες και ένα μικρό τραπέζι, ένα πλίθινο δώμα να προστατεύει από ήλιο και κρύο.. στις αναμονές.. μέχρι να κατεβάσει τις μπάρες στην διέλευση του επόμενου τρένου..  Αθήνα-Θεσσαλονίκη ….

Έβγαινε και σταματούσε τα  αυτοκίνητα που περνούσαν εκεί λίγο πάνω από το λιμάνι.. τέσσερις διασταυρώσεις πριν τον τελικό σταθμό στον Αγιο Διονύση στο λιμάνι του Πειραιά.
Εβλεπε τα τρένα να περνούν… χρόνια τώρα..

Φερμένη από την Πελοπόννησο, ζούσε μόνη χωρίς κανείς να γνωρίζει πως έφτασε εδώ στο λιμάνι. Δεν άφηνε ερωτήσεις να περάσουν, γιατί ποτέ δεν ρώτησε η ίδια. Μόνο τα καθημερινά.. Η μόνη έξοδος μια επίσκεψη σε μια θειά της…
Δεν παραπονιόταν  ποτέ για τίποτα.. όλα τα έβλεπε καλά καμωμένα. Δεν σχολίασε ποτέ γείτονα .. δεν αναμείχθηκε  σε κουτσομπολιά..Το γέλιο και το τραγούδι πάντα στα χείλη της. Σαν μαγείρευε μοσχοβολούσε η αυλή.. ήταν καλοφαγού και το μαγείρεμα γινόταν ιεροτελεστία στα χέρια της. Ολοι οι συγκάτοικοι είχαν τη μερίδα τους.
 Ο Τάσος ο φούρναρης έλεγε:
-Καλύτερα γεμιστά και τσουρέκια δεν κάμει καμιά σας σαν της Μέλπως! 
Είχε το ελεύθερο να δοκιμάζει το πρώτο κομμάτι…
Δεν έφτιαχνε για έναν.. σαν να τάιζε οικογένεια ολάκερη..
Όταν «άνοιγε» ο καιρός τις  Κυριακές είχε επιβάλει μεσημεριανό γλέντι! Ολοι στην αυλή.. έβγαζαν τα τραπέζια της κουζίνας με τα λουλουδάτα πλαστικά τραπεζομάντηλα της καρέκλες τις ψάθινες…  και τις κανάτες το κρασί..
 Ενα γύρω οι ασπρισμένοι τενεκέδες με τα γεράνια  και τις γαρουφαλλιές έφταναν ως την εξώπορτα που σφάλιζε μόνο τις νύχτες. Εφερναν οι άντρες τα ταψιά από το φούρνο με τις εφημερίδες διπλωμένες για πιάστρες και άρχιζε το γλέντι.. Το ραδιόφωνο της Μέλπως ακουμπισμένο πάνω στο σερβάν πίσω από το παράθυρο κελαηδούσε… Τα αγόρια της Κατίνας έτρωγαν όρθια με βιάση να προφτάσουν το γήπεδο…
Τέσσερις οικογένειες στοιβαγμένες στα δωμάτια της Κατίνας.. εσωτερικοί μετανάστες που ήρθαν για μια καλύτερη ζήση από τον τόπο τους…
Μέσα στην κάμαρη της όλα άστραφταν.. το μπαουλοντίβανο με την κλαρωτή στρώση που έκανε σούρες στα πλαϊνά.. το σκούρο σερβάν με την τζαμένια πόρτα στη μέση και μέσα το σερβίτσιο του καφέ με ροζ λουλουδάκια.. τα ποτηράκια του λικέρ σκαλισμένα γυάλινα.. και τα πλεχτά με το βελόνι της μάνας της απλωμένα.. κολαριστά … και φωτογραφίες κρεμασμένες παντού.. η κουζίνα με τη λαδομπογιά από τη μέση ως κάτω στο μωσαϊκό.. ένα τραπέζι με τρεις καρέκλες.. μια πετρογκάζ .. και θυμούμαι τα κεντητά κουρτινάκια στο παραθύρι με δυο αγγελάκια να κοιτάζονται αντικριστά ..
Την αγαπούσα την Μέλπω…
Μου έλεγε ιστορίες από το χωριό της.. για νεράιδες που έβγαιναν βόλτα στον ποταμό..για τ’ αστέρια που κατέβαιναν στα χωράφια.. τα παιδιά που έπαιζαν αμάδες..  και μου έδινε καραμέλες ΙΟΝ βουτύρου ..   για όλα τα πιτσιρίκια είχε λιχουδιές κρυμμένες στη τσέπη της που την έλεγαν «μαγική».
Σαν ήταν βραδινή βάρδια  και κοιμόταν τα πρωινά.. όλοι σέβονταν το μόχθο της και επικρατούσε ησυχία στην αυλή για χάρη της…
Με τη μάνα και τη γιαγιά είχαν τις «αντάμωσες» που έλεγε η γιαγιά. Καφές και κουβεντούλα.. με τη μάνα μου είχε μια ηλικία.
Σε μια γιορτινή Φθινοπωριάτικη μέρα  είχαμε τραπέζι .. καλεσμένη και η Μέλπω.
Ο θείος Γεράσιμος είχε πάρει «απόλυση» από την εξορία και το γλέντι ήταν διπλό! Δυο μέρες μαγείρευαν πεθερά και νύφη.. Είχαν ανοίξει τη διπλή πόρτα της σάλας που συνόρευε με το μεγάλο χολ της υποδοχής. Ανοιγαν τα φύλλα του τραπεζιού και γινόταν διπλό.. τα πιτσιρίκια στο τραπέζι της κουζίνας ..
Ηρθαν οι πιο «δικοί» οι άλλοι δεν καλέστηκαν γιατί ο Γεράσιμος ήταν πυώδες σπυρί .
Η Μέλπω έφερε ένα ταψί με μπακαλιάρο πλακί και ένα με στριφτό μπακλαβά. Στα χάλκινα της που  αστραποβολούσαν..
Κάτι στο κορμί της Μέλπως σάλευε.. του Γεράσιμου οι θάλασσες πιο ζωηρές στα γαλανά του μάτια..

Ανήμερα τ’ Αη Γιάννη στη γιορτή του παππού έγιναν τα αρραβωνιάσματα της Μέλπως με τον Γεράσιμο.
Νοίκιασαν ένα σπίτι στο πάνω στενό με αυλή και τρια δωμάτια με κουζίνα και πλυσταριό.
Στον πάνω όροφο έμενε ο Παντελής με την Ασήμω την γυναίκα του. Γερασμένοι και οι δύο τους το έδωσαν με φτηνό νοίκι.. μόνο να βοηθά η Μέλπω λίγο στα ψώνια και στην καθαριότητα του σπιτικού τους.
Ο Γεράσιμος που δεν αξιώθηκε να τελειώσει το Πανεπιστήμιο από το έμπα- έβγα στις εξορίες.. έστησε ένα τραπεζάκι έξω από το Δημαρχείο και έγραφε αιτήσεις.

Δέκα πέντε μέρες πριν το γάμο η Μέλπω φαινόταν ανήσυχη.. ένα απόγευμα τη βλέπω να τρέχει με τα δάκρυα κρατημένα  στο σπίτι της.
Ο παππούς σταμάτησε τη μάνα που έκανε να τρέξει ξοπίσω της.
Ο Γεράσιμος δεν ήταν στο σπίτι..
Ξεκλώνησα.. πάει ο γάμος..  σκέφτηκα αλλά δεν έβγαλα μιλιά..
Το απόγευμα νωρίς ο παππούς, έβαλε τα καλά του και μαζί με τον Γεράσιμο έφυγαν. Έστριψαν στη γωνία προς τη μεριά του νέου σπιτιού. Μια αγωνία διάχυτη στο σπίτι μπαινόβγαινε στο μέσα μας χωρίς να βγαίνει μιλιά. Κοιτούσαμε τις γυναίκες που έπλεκαν στην αυλή με το βελόνι να στρίβει ασταμάτητα κομποδένοντας τα σχέδια…
Σουρούπωσε και ο Γιάννος μπήκε γελαστός.. έστριψε τα μουστάκια του πετώντας την τραγιάσκα του στο ντιβάνι!
«Όλα γίνονται! Σαν αγαπάς και θέλεις!» είπε και σωριάστηκε στην καρέκλα…
Στο βραδινό τραπέζι μάθαμε οι μικρότεροι το μυστικό της Μέλπως.

Στο χωριό της είχε δεσμό  μ’ ένα γαιοκτήμονα που τον λάτρεψε… και αυτός της έταξε αγάπη…
Και τον πίστεψε…
Του παραδόθηκε..
Μια εγκυμοσύνη στάθηκε αφορμή να πάρει ένα ματωμένο γράμμα.. «Ως εδώ!»
Και το «εκεί» είχε δρόμο σκληρό.. ξύλο και απομόνωση.. η μαμή που έφερε στον κόσμο τον γιό της είπε να το τρέξουν το βρέφος στην πόλη.. καλά δεν ήταν..
Ένα σώμα ακίνητο με ένα πεντάμορφο κεφάλι….
Ετούτο τους πήγαινε πολύ!
Νύχτα έφυγε με το φορτηγό του αδελφού της…
Δεν τη κατευόδωσε κανείς..
Στο χέρι κρατούσε μια μικρή πέτρα και στη πρώτη στροφή την έριξε πίσω χωρίς να γυρίσει το κεφάλι.
Εφτασαν στο σπίτι μιας θείας της, η μόνη που ήξερε στην Αθήνα και αυτή γερόντισσα.
Εκεί την άφησε βάζοντας στη τσέπη ένα πεντακοσάρικο.
Το μωρό το πήγαν στο Π.Ι.Κ.Π.Α στη Βούλα. Άλλη λύση να δουλέψει δεν είχε.
Και «τάιζε» τις νοσοκόμες να της τον καλοζούν…  να μη βλέπει τη βρώμα και την εγκατάλειψη που έβλεπε στα διπλανά κρεβατάκια.. Είχε πάρει ρούχα και σεντόνια μόνο για αυτόν. Και η νοσοκόμα τα έφερνε σπίτι της να τα πλένει.. είχε "ταΐσει" και τη διευθύντρια. Είχε επιβάλλει το δικό της νόμο γιατί τυχερή ήταν όποια την είχε η Μέλπω. Είχε πουλήσει και ένα χωράφι που της άφησε η γιαγιά της να πορεύεται…

Η πεθερά το ήξερε το μυστικό… από τις «αντάμωσες»..
Εδωσε λύση που κουβέντα δεν σήκωνε!
Η Μέλπω στο γάμο της χόρεψε στην αυλή με το Γεράσιμο αγκαλιά…
Στο μέσα δωμάτιο ήταν ο μονάκριβος της….


 

38 σχόλια:

  1. Μου έβγαλες στην επιφάνεια του νου όλες τις θύμησες της παιδικής μου ηλικίας !!!Εικόνες ξεθωριασμένες από το πέρασμα του χρόνου ντύθηκαν τα κατάλληλα χρώματα και χόρεψαν τρελά μπροστά από τα γεμάτα νοσταλγία μάτια μου!!!!!
    Είμαι βαθειά συγκινημένη !!!!!
    Είσαι μοναδική στο να αναμοχλεύεις τον πάτο του νού μας!!!
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. α να χαθείς, μεσημεριάτικα μας συγκίνησες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αντιγόνη που ξετρυπώνεις τόσες ιστορίες τόσες αναμνήσεις!
    Νομίζω και βλέπω ασπρόμαυρη ταινία να ξετυλίγεται μπροστά μου.
    Δεν έζησα σε γειτονιές που το δάκρυ και το χαμόγελο γίνονταν ένα αλλά με συγκινούν οι ιστορίες σου!

    Τα θαλασσινά μου φιλιά για καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σκληρή ζωή έζησε η Μέλπω αλλά βγήκε νικήτρια για κείνη και το παιδί της. Αξιοθαύμαστη!

    Να'σαι καλά Αντιγόνη μου που μας φέρνεις αυτές τις πολύτιμες ιστορίες απ'το παρελθόν στο παρόν μας και τις μοιράζεσαι μαζί μας. Ευχαριστώ!!!

    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σκηνές σαν κι αυτές με 3-4 νοικοκυριά μέσα σε μιαν αυλή έχω ζήσει Αντιγόνη. Όμορφες στιγμές από πιο παλιές όμορφες εποχές. Σ' ευχαριστώ που μου τις ξαναθύμησες.
    ..Η ιστορία της Μέλπως και του Γεράσιμου.. κάτι μου λέει...
    ..Καλό σου βράδυ.
    Κωστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αντιγόνη γιαγιά ...ότι πρέπει για ένα βράδυ βροχερό ...ύστερα από μια μέρα κουραστική ...που θες να κουρνιάσεις σε μια αγκαλιά ...και να ακούσεις ένα όμορφο παραμύθι....αγαπουλίτσα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. XA...γλυκεραδα και πικρα...!!
    Ολα μαζι ανακατωμενα...
    Και ο μεγαλος αιτιος απο πισω...
    Ο ισκιος του να στοιχειωνει...
    ΖωεςΚΕΡΔΙΣΜΕΝΕΣ με ιδρωτα, και αιμα...
    Πραγματικα διαμαντια...
    Ξεχασμενα σε ραφι ενεχυροδανειστηριου..!!
    Ομως...
    Μονο ετσι δυναμωνουν τα μπρατσα...Και σε φοβουνται...
    Αλλοιως το φορτηγο θα περασει...Και θα σε λειωσει στο χωματοδρομο...!!
    Δυνατοι ανθρωποι...
    Που παντα τα καταφερναν..

    Οχι οπως τωρα...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαν αγαπάς και θέλεις, όλα γίνονται"
    Πολλά φιλιά Αντιγόνη μου με τις υπέροχες ιστορίες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αντιγόνη μου ,άλλη μια όμορφη ιστορία ζωής...να σε καλά να μας πεις πολλές ακόμα.
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ ρε Αντιγονη, με τον πονο μας παιζεις!
    Τι απιστευτης ομορφιας εικονες ηταν αυτες!!!
    Νασαι καλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εσύ καλη μου περιέγραψες κάποιο δωματιο της νονας μου, κάποια γειτονιά της γιαγιάς μου και μ'εκανες να νοιωσω ποσο μοιάζαμε όλοι κάποτε. Καλά είπε ο ασωτάκος μου τις προάλες, τι να τα κάνουμε τα βιβλία πιά. Ερχόμαστε εδώ καθομαστε στο πάτωμα σε μαξιλάρες διπλα στα ποδια σου και ακουμε τις καλίτερες ιστορίες. Σε φιλώ πολλές φορές.

    ΥΓ. αν δεν σηκωθεις να πας μονη σου θα σου στειλω τον Ψυχογιό στο σπίτι να το ξέρεις!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υποκλίνομαι γιαγιά!!!
    Υποκλίνομαι στο ταλέντο που έχεις να με μεταφέρεις στις θύμησές σου και να βρίσκω σχεδόν πάντα κάτι κοινό με τις δικές μου θύμησες.
    Η δική σου Μέλπω, η δική μου Κατίνα, δυό "ατιμασμένες" ψυχές...αλλά με διαφορετικό τέλος.
    Να 'σαι πάντα καλά!!! Χειμωνιάζει και εμείς όλοι περιμένουμε να διαβάζουμε τις ιστορίες σου, έτσι για να ζεσταίνεις τα κρύα μας βράδυα.
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αχ!!!! Αντιγονάκι μου..ομορφότερα δεν μπορούσες να αναστήσεις..τις παλιές γειτονιές..εγω η γυναικα..με το ντιβανομπάουλο και το βολάν του
    μεγάλωσα..και με την ντενεκεδένια βρυσούλα κρεμασμένη στον τοίχο..βαμένη μπλέ...γλυκόπικρες..μαλακωμένες...αναμνήσεις κούκλα μου...νά είσαι καλά..σε γλυκοφιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιαγιά Αντιγόνη καλησπερα, τι μας εκανες βραδυατικα, μας πως τα γραφεις ΕΤΣΙ, ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΄Ανοιξες πάλι το σεντούκι της ψυχής σου και άπλωσες τις πραμάτειες σου για να μας ξελογιάσεις άλλη μια φορά!
    ...καραμέλες βουτύρου ΙΟΝ....εφημερίδες για πιάστρες...τι μου θύμισες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανεξίτηλες εικόνες μιας άλλης εποχής βαθιά χαραγμένες στο νου και την ψυχή ημών των παλιότερων Αντιγόνη μου.
    Υποθέτω κι αυτή η ιστορία από το ανεξάντλητο Τετράδιό σου,που κάποια στιγμή πρέπει να πάρει το δρόμο του τυπογραφείου.
    Να είσαι πάντα καλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. σκέψου τώρα...ένα τζάκι αναμμένο...εσύ στο καναπεδάκι σου...εγώ στο άλλο..εκεί αριστερά να χουχουλιάζω...το τετράδιο ανοιχτό...
    Τί; οι άλλοι;... E!αν θέλουν ας έρθουν... καναπέδες πολλοί...
    η γιαγιά είναι για όλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αντιγόνη,κινηματογραφική η αφήγηση,ξεπετάγονται εικόνες,λόγια μιας παλιάς(;) εποχής.Πάντα μας συγκινείς.
    Καλή εβδομάδα-φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ισως το καλυτερο κατευοδιο που θα μπορουσα να εχω πριν ξαπλωσω για να ξεκουραστω...μια αφηγηση σου που μοιαζει με ασπρομαυρη ταινια και κρυβει οπως καθε φορα τοσα πολλα...
    Σ'ευχαριστω γιαγια Αντιγονη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πρωινή όπως πάντα...
    Εποχές που έφυγαν μαζί με τους τενεκέδες με τα γεράνια...
    Η ιστορία σου ταινία ελληνική ασπρόμαυρη!

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλημέρα,καλή εβδομάδα.
    Σε μία φράση θα σταθώ,
    " εφημερίδες για πιάστρες"
    τότε το περιεχόμενο που
    κρατούσαν δεν με ενδιέφερε
    παρά μόνο οι "εφημερίδες "
    που το κρατούσαν.
    Ας ήταν και ταλαιπωρημένες
    πάλι διαβάζονταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δεν έχω λόγια.... για ακόμα μια φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!
    ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΤΗΝ ΝΙΟΤΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΓΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ!!!!!!!!!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. γιαγιάκα..ξανάγραψες πάλι πολύ καλά αλλά και θύμησες για πολλούς....νασαι καλά..και να περνας όμορφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Bρεθηκα τυχαια στον φιλοξενο "κηπο "σας γιαγια Αντιγονη.Νιωθω τοσο τυχερη! Γεμισε η ψυχη μου αρωματα και μοσχοβολιες.Κατι μου λεει πως θα περναω καθε μερα να.. κοβω ενα λουλουδακι.Καλημερα και χαμόγελα.Αμαλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Της χρωσταγε ο Θεος της Μελπως και της το πληρωσε....μακαρι ολα τα μονάκριβα να έβρισκαν αγκαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πωπωω, τι όμορφα που γράφεις!!!
    Όσο διάβαζα,ζωντάνευαν μπροστά μου σκηνές από τις παλιές Ελληνικές ταινίες, με τις πεντακάθαρες και μοσχομυρωδάτες αυλές!
    Υπέροχη και με καλό τέλος η ιστορία!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αντιγονη μου αλλη μια φορα με ταξιδεψες.κ τα γραφεις με ενα μοναδικο τροπο ολα κ εχω τις εικονες μπροστα μου.φιλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Μου θύμισες τον περασμένο αιώνα, μα με τόση αυθεντικότητα λες και το βλέπω μπροστά μου.


    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ΓΙΑΓΙΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙΣ.
    ΑΡΓΩ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΕΡΘΩ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ήρθα να σου πω πως άλλαξα στέκι μιας και ο πάροχος με τρέλλανε στα προβλήματα θάναι χαρά μου να σε ανταμώσω στην καινούρια μου αυλή
    http://katitmou.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. πως το καταφέρνεις και κάθε φορά που σε διαβάζω βουρκώνω;;;
    μου ξυπνάς ξεχασμένες μνήμες και μυρωδιές και ακούσματα.....με φέρνεις πάντα πίσω ,και σε ευχαριστώ για αυτό.

    πολλά φιλιά αντιγόνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. EXEI ΔΙΚΙΟ Η ΧΡΥΣΑΝΘΗ..ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΝΑ ΑΝΑΜΟΧΛΕΥΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΑΣ!!!!
    ΝΟΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ..
    ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ!!!
    ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Γεια σου γιαγια
    τι ειναι αυτο; διηγημα; αληθινη ιστορια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Τοκ τοκ τοκ ...... ακούει κανείς???? Γιαγιά η κοκκινοσκουφίτσα....σου έφερα φαγάκι και να δω τι κάνεις????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Kαλημέρα
    Ζωή χωρίς ανηφόρα,χωρίς Γολγοθά υπάρχει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ..να είσαιπάντα καλά, να μας μαγεύεις!
    Πάντα με αγάπη
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή