Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Κάλιο Κουκουές....




Μια κάμαρα με χώμα πατημένο στο δάπεδο.. ράφια στραβά καρφωμένα τα περισσότερα .. ένας πάγκος με λούστρα.. εργαλεία με ξύλινη λαβή.. το σουβλί..  και η μυρωδιά της κόλλας που έφτανε ως έξω, το τσαγκαράδικο του Χρήστου.
Ένα παράθυρο και μια πόρτα βαμμένα καφέ που από τα στρώματα της βαφής «έτρεχαν» ρυάκια δάκρινα.. σαν τα χρόνια που πέρασαν από την γυρτή πλάτη του με την δερμάτινη ποδιά.. ένα με το λιπόσαρκο κορμί.. Σαν από πάντα να βρέθηκε καθισμένος.. Εκεί…
Η Γιωργία η κυρά του ξενόπλενε στις σκάφες της δούλεψης.. μιας ζωής που υπέμενε στωικά για το καλό του κανακάρη της… Να κάνει μια δική του δουλειά μακριά από το μεροδούλι-μεροφάι…  Η θεία του τον καλομάθαινε με χαρτζιλίκια από την μικρή περιουσία που της άφησε ο άντρας της εγκαταλείποντας τον μάταιο κόσμο με μια σφαίρα στο μέτωπο στον πόλεμο.. ένα νοίκι και μια σύνταξη τιμητική…  Και ο Θεμιστοκλής που ήξερε την ομορφάδα του έστρωνε το κοκοράκι στο μαύρο μαλλί και έτρεχε στα μπιλιάρδα και στα σκέλια των γυναικών..νοίκιαζε αυτοκίνητα να κάνει φιγούρα..
Ο Χρήστος αναστέναζε.. σκυμμένος.. μπαλώνοντας τα ξεχαρβαλωμένα  πατούμενα των εργατών.. βάζοντας «πέταλα» στα παιδικά να μη λιώνουν οι σόλες.. και άλλαζε χρώμα στα καλοκαιρινά γοβάκια να ξεχειμωνιάσουν οι κυράδες…
Αναστέναζε… έβλεπε μακριά πιο πέρα από το καμάρι της μάνας και της θειάς…
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
Ένα φορτηγό με πάνινη κουκούλα για το «ΕΧΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑΙ» γραμμένο σε χαρτόνι στο τζάμι.. η αποκατάσταση του σαν απολύθηκε από το στρατό. Η κιμωλία άρχισε να γράφει στο δρόμο διαδρομές.. και οι ρόδες αργά και σταθερά τις έσβηναν.. αργοπορίες.. μέρες  έλειπε ..
Κάποιοι τύποι που δεν ήταν του σιναφιού τους ανησυχούσαν τον πατέρα του..
Κρατούσε τις σκέψεις κολλημένες στο στόμα εκεί που στήριζε τα καρφιά της επιδιόρθωσης..
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Η νύφη από τα μέρη τους ήρθε με την κοτσίδα ως τη μέση ..μια κοπελούδα με το κορμί στητό σαν πέτρινο.. έσφυζε ζωή και γονιμότητα.   
Την μέρα της παντρειάς με το γαμπριάτικο κοστούμι ο Χρήστος δεν ήταν αναγνωρίσιμος… Είχε ισιώσει το κορμί και κερνούσε ρακές.. πριν συνοδέψει τον μοναχοπαίδι του στην κοντινή εκκλησία. Μάνα και θειά να λιώνουν στα δαντελένια φορέματα. Ιούλης ζεστός …
Ο Θεμιστοκλής είχε γνωρίσει τη νύφη στα ταξίδια του..
Την ξεμονάχιαζε στις λεμονιές.. 
Βιαστικά ορίστηκε ο γάμος.. στην κοιλιά της νύφης ανάδευε το έμβρυο..
Το γλέντι κράτησε στην γειτονιά ως την ώρα που χάραζαν οι πρώτες αχτίνες της ανατολής..
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Λίγο μετά την γέννα της μικρής στο τσαγκαράδικο του Χρήστου εισέβαλε ο ξάδελφος ο αστυνόμος να χαλάσει τη χαρά.
Χρήστο ..πώς να στο πω.. γαμώ το μου! Ο γιος σου είναι στις φυλακές στην Καλιθέα!
Του ήρθε η πρώτη ζάλη.. Πώς; Γιατί; Τι έκαμε ο αθεόφοβος;
-Τον τσιμπήσανε στο δρόμο έξω από τη Λειβαδιά με ποσότητα χασίσι.. καρφωμένη την είχανε τη δουλειά..και ο τσόγλανος είχε μπόλικη!
Έλυσε το κορδόνι της ποδιάς και την πέταξε στο πάτωμα.
Ετρεξε στο σπίτι πηλαλώντας και η καρδιά του να σπάσει σε χίλια κομμάτια..
Φώναξε τις γυναίκες και με δυσκολία του ξεκολλούσαν τις λέξεις..
Η μικρή στο βυζί της μάνας και οι μεγάλες να τραβούν τα μαλλιά….
Η Παναγία ζαλίστηκε από τις επικλήσεις τους..
-Ετοιμάστε ρούχα και ακούστε καλά τι θα σας πω! Την καταδίκη δεν την γλυτώνει! Βάλτε το καλά στο τσερβέλο σας! Κανείς παρ’εκτός εμάς δεν θα μάθει πως ο γιος μας είναι χασισέμπορος! Δεν το λογάει ο νους μου! Ολοι θα μάθουν πως είναι Κουκουές!
Κάλιο έτσι παρά το άλλο! Τη λέρα του χασικλή δεν την δέχεται ο κόσμος!
Κάντε γρήγορα και εσύ κόρη μου πρόσεχε μη σου κοπεί το γάλα..της χάιδεψε το κεφάλι για παρηγοριά..
Οι πομπές του να κρυφτούν κάτω από την κόκκινη σημαία που έχω φυλαμένη στο μπαούλο…ο δειλός που χώθηκα στην τρύπα μου!
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Στα επισκεπτήρια εκεί που περίμεναν οι άλλες μάνες να μάθουν σε πιο ξερονήσι θα πάνε τα δικά τους παιδιά.. εκείνες με τα δέματα περίμεναν στωικά να δουν τον Θεμιστοκλή με το κεφάλι κατεβασμένο…
«Κάλιο Κουκουές».. στριφογύριζαν τα λόγια του τσαγκάρη…


Απόσπασμα από το "τετράδιο"

17 σχόλια:

  1. καλημέρα Αντιγόνη μου!
    μια ακόμη ολοζώντανη σελίδα σου με χαρακτηρες, βλεμματα, εικόνες,
    σε φιλω πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα...
    Πάντα απολαμβάνω τα ταξίδια που μας παίρνεις Αντιγόνη σε εποχές περασμένες και νοσταλγικές.
    Νάσαι πάντα καλά.
    Κωστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτο το τετραδιο...
    Κρυμμενο το εχεις...Κατω απο τα ΜΑΧΑΙΡΙΑ στο σερβιτσιο...!!
    Ετσι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ Αντιγονη αυτο το τετραδιο παλι μας ταξιδεψε, να εισαι καλα.
    Καλη σου μερα.
    Φιλια Σοφια. (Αποκλ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. kαλημερα Αντιγονη.....παντα εχεις κατι να μας πεις με την υπεροχη γραφη σου....ομορφο καλοκαιρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κάτι άλλο, κάτι το διαφορετικό είχε η σημερινή σου ιστορία...
    Κοίτα τώρα τι μου θύμησε εμένα! Εντελώς άσχετο αλλά εμένα μου το θύμισε!
    Το τρίτο στεφάνι του Ταχτσή!
    Είσαι καταπληκτική ρε Αντιγόνη!
    Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ αυτό το τετράδιο...
    Αχ εσύ... που κάθε φορα μας βάζεις μες τη ψυχή του καθενός που πιάνει το μολύβι σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι θα γίνει επί τέλους, με αυτό το "τετράδιο";;;;;;;;;;
    Θα το εκδόσεις καμιά φορά για να το διαβάσουμε μια κι έξω;;;;;

    Είσαι σαδίστρια και ψυχοβγάλτρια!
    Άσε που σε φαντάζομαι με μαύρη μάσκα, μαύρα δερμάτινα εσώρουχα και μαστίγιο στο χέρι!

    Ούτε ο Μανιαδάκης δεν βασάνιζε έτσι τους κουκουέδες! Ο καημένος μόνο βραστά αυγά στις μασχάλες και πάγο στην κοιλιά ήξερε.

    Βγάλτο λοιπόν ολόκληρο και μη μας βασανίζεις με μικροδόσεις!!

    Καλή εβδομάδα να έχεις και....μη με παίρνεις τοις μετητοίς, συνέχισε έτσι! Έχουμε και μια δόση μαζωχισμού, δεν έχουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τα τετράδια έβγαιναν 100φυλλα ή μήπως και με παραπάνω φύλλα; Το δικό σου, είναι τετράδιο ή τόμος; Καιτο λέω γιατί νομίζω ότι είναι- και μακάρι- ανεξάντλητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα έλεγαν οι παλιότεροι κι ο Χρήστος "ζύγισε" σωστά το όνομα που έτσι κι αλλιώς θα κουβαλούσε για πάντα ο Θεμιστοκλής,να 'ναι τουλάχιστον τιμητικό!
    Αντιγόνη μου όπως βλέπεις η απαίτηση να πάρει το "τετράδιό" σου το δρόμο του τυπογραφείου είναι πάγκοινη!
    Να είσαι καλά,καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ...συμφωνώ
    με Δύσπιστο
    και
    Ζείδωρο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Αντιγόνη μου,
    γλαφυρή, κι ... απρόοπτη!

    Φιλάκια,
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δεν γράφεις Αντιγόνη μου. ΖΕΙΣ. και μαζί με εσένα και εμείς οι τυχεροί που σε παρακολουθούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η περηφάνεια του Έλληνα......
    Να μην σπηλωθεί το όνομα, η υπόλιψη, η οικογένεια.....
    Όχι άδικα μερικές φορές.... Νομίζω ότι ακόμη το κουβαλάμε μέσα μας αυτό.
    Καλημέρα, Γιαγιά Αντιγόνη!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή εβδομάδα γιαγιάκα!!:)

    Υπέροχο, ζωντανό και γεμάτο εικόνες κείμενο!

    Σε φιλώ γλυκά, να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλησπέρα, καλή εβδομάδα!!!
    Μας αποζημίωσες για τις μέρες που έλειπες.
    Την αγάπη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ! ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΛΕΝΕ...............

    ΑπάντησηΔιαγραφή