Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Η μοναξιά του... "αλλόκοτου".





Μύρισε η κολόνια του. Σήμερα είναι γιορτή.
Γέλασε σαδιστικά στον καθρέφτη του.
Έσυρε από την ντουλάπα του το καλό κοστούμι. Αργές κινήσεις… νωχελικές.. σαν τη ζήση του μέσα στο μοναδικό δωμάτιο που του ανήκε στο κτίριο..
Εκεί που στοιβάζονται γερασμένα κορμιά. Ακριβοπληρωμένο.. δεν μοιάζει με τα άλλα..
Μόνο στη μοναξιά δεν διαφέρει.
Στοιβαγμένα γηρατειά σε λευκούς τοίχους.. φυλακή αφύλαχτη..
Η κατάληξη και το κλείσιμο μιας αυλαίας όταν οι θεατές αποσύρονται..
Στερέωσε τον κόμπο της γραβάτας, σαν θηλιά του φάνηκε.. λίγο ακόμα να την σφίξει να τελειώνει..
Εξω η λιακάδα ειρωνευόταν το μέσα του..
Τα φυτεμένα λουλούδια άνθιζαν στα παρτέρια της αυλής.. και αυτή η γαρυφαλλιά γεμάτη στα κόκκινα άνθη σαν εκείνα που κρεμούσε στολίζοντας το πέτο του.. τότε..
Παράξενος τύπος, κλειστός και απόμακρος επικοινωνούσε πάντα με ένα νεύμα αγέλαστο βυθισμένος στις σιωπές.
Αμέτοχος, βυθισμένος στα περασμένα, δεν ήθελε να γνωρίζει κανείς ποιος ήταν, από πού ήρθε και το γιατί που τον «κλείδωσε».
Στο κοινό σαλόνι δεν έπαιξε με κανέναν τάβλι, ούτε μια πρέφα. 
Την εφημερίδα την έπαιρνε στο δωμάτιο του.. έτσι για να μαθαίνει τον έξω κόσμο και αυτό βαριεστημένα δίχως αναλύσεις, αμέτοχος για την ζωή που έτρεχε έξω από την σιδερένια πόρτα της αυλόπορτας.
Μοναδική του συντροφιά ο κατάκοιτος Αρίστος που δεν μπόραγε να μιλήσει.
Με το βλέμμα καρφωμένο στο ίδιο πάντα σημείο.
Ένα εγκεφαλικό του είχε στερήσει την επαφή..
Ο «αλλόκοτος» ήταν το όνομα του από τους συγκάτοικους του, έκανε παρέα μόνο με τον Αρίστο.
Ωρες στη δική του κάμαρα του μιλούσε.. ήξερε πως δεν τον άκουγε. Σαν έρχονταν τα παιδιά του έφευγε, για να επιστρέψει όταν έμενε μόνος.
Ενωνε την μοναξιά του με τον παράλυτο βουβό φίλο.
Σήμερα κατέβηκε στην αυλή και έκοψε ένα τριαντάφυλλο..
Στο σαλόνι άφησε στο τραπέζι γλυκά που είχε παραγγείλει στην Δέσποινα να του αγοράσει.. ήταν η μόνη καθαρίστρια που της χαμογελούσε.. την χαρτζιλίκωνε να έχει ένα σύμμαχο. Να του καθαρίζει τα ρούχα να τα στέλνει στο καθαριστήριο και να του αγοράζει τα αναγκαία..
Ανοιξε την πόρτα του φίλου του.
-Καλημέρα Αρίστο του ψιθύρισε αφήνοντας το άνθος στο κομοδίνο.
-Σήμερα είναι η γιορτή μου!
Κάθισε στην καρέκλα δίπλα του..  
-Ετσι που λες αγαπητέ μου σήμερα πέρασαν όλες οι μακρινές γιορτάδες να μου θυμίσουν πως κάποτε έζησα.. συμμετείχα.. χαιρόμουν..
Εδώ που τα λέμε παραχόρτασα το οδοιπορικό μου.
Ενας καλοζωισμένος δανδής ήμουν.
Με οικογένεια,, τρία παιδιά και την Ελένη να υπομένει τ’ ανείπωτα.. να στηρίζει τα λάθη μου.. πάντα στις απουσίες μου παρούσα στο μεγάλωμα των παιδιών.. στις απιστίες μου επιεικής.. πονεμένη αλλά περήφανη.
Στα μεθύσια, στα ταξίδια, στις κραιπάλες συγκαταβατική..
Δεν ήταν τα φράγκα που έφερνα. Δεν ήταν η πολυτέλεια που πρόσφερα… ανάγκη δεν την είχε. Η μόνη που μ’αγάπησε Αρίστο.. Ολες οι άλλες ήταν απλά κοκότες που πλήρωνα να ανταλλάξω το μύθο του «άντρα». Τα παιδιά μου δεν τα χάιδεψα όσο ήθελαν.. τα ξεχνούσα παρατημένα από την πατρική αγκαλιά.
Δεν τα «γνώρισα» γαμώτο!
Δεν μ΄ένοιαζε, παρ’ εκτός του τομάρι μου!
Τόσο ασυνεπής και εγωιστής υπήρξα!
Μόνος μου έλυσα τους κάβους της προσέγγισης!  
Εζησα για πάρτη μου! Ο κολόγερος!  
Σαν πέθανε η Ελένη έσπασε ο κρίκος της συνοχής.
Σαν γέρασα και οι συνοδοιπόροι στις κραιπάλες, χάθηκαν ένας-ένας.. άδειασε και ο χώρος.. σώπασε το επιτηδευμένο χειροκρότημα της ωφέλειας τους από μένα.   
Ενοιωσα ντροπή να γυρίσω πίσω.. να ζητήσω το αντίτιμο μιας κούφιας ανταλλαγής.. έχω χρέη και τα χρώστια είναι πολλά και απλήρωτα.. στα ογδόντα να ζητήσω συγνώμη;
Γιατί απ’όλα; Για τα πολλά; Για αυτά που δεν έχουν επιστροφή; Σκατά! Έφταιξα και πληρώνω. Μόνος μου το διάλεξα.. τούτο το κλείσιμο από ντροπή γιατί φίλε, η ζωή δεν συγχωρεί με ευκολία.
Και είναι δίκαιο..νομίζεις σαν γεράσεις εξιλεώνεσαι;
Εχω το δικαίωμα να πάρω ρέστα; ΧΑ!
Χθες το βράδυ έγραφα σ΄ένα χαρτί λίγες αράδες να τις δώσουν στα παιδιά μου σαν κλείσω τα μάτια μου. Είναι η δική μου αναλγησία και το δικό τους στέρημα αποτυπωμένα.. η «κοινή» μας πορεία.
Ακου…   
         
Ποιους συγχωρεί η ζωή;

Τους τολμηρούς;
Τους ανήμπορους;
Τους θρασείς;
Τους φοβισμένους;
Τους αριβίστες;
Τους ολιγαρκείς;
Οσους ταξίδεψαν;
Οσους κάθονται στο μόλο άβουλοι;
Οσους είχαν «φωνή»;
Οσους κατάπιαν τις σιωπές τους;
Οσους έζησαν στο ψέμα;
Οσους είπαν σκληρές αλήθειες;
Οσους πάτησαν τους όρκους;
Οσους τους «πλήρωσαν»;
Οσους απαίτησαν;
Οσους έθαψαν τα μυστικά τους;
Να με βάλετε δίπλα στην Ελένη να έχω να της ζητάω συγνώμες..

Έσκυψε στο ρυτιδιασμένο πρόσωπο του τελευταίου φίλου…
Σαν να του φάνηκε ένα δάκρυ να γυαλίζει στην άκρη του ματιού..
Αρίστος με συχώρεσες; Αναρωτήθηκε..

Το επόμενο πρωί η καρδιά του τον είχε προδώσει στη καρέκλα. 
Με το κοστούμι φορεμένο τον βρήκαν.. ακόμα ντυμένος ..έτοιμος για το ταξίδι..


Από το τετράδιο.. είναι μουντή η μέρα και το διάλεξα...

58 σχόλια:

  1. ΦΟΒΕΡΟ....!!!
    Αντιγοναρα...Με αφησες ξεπνοο...
    Ακους καλε..;;
    ΞΕΠΝΟΟ, λεω..!!
    Ενας ανθρωπος στο εκατομμυριο...Κουβαλαει τα.."βαρητα"...Να αρνηθει απο τα μεσα του το "αγελαιο"...
    Και να βιωσει την αληθινη,Την γνησια αντιληψη...
    Των δικων του σφαλματων..!!!

    Γι αυτο ειμαι "κολλημενος" μαζι σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν δεν δώσεις όλο αυτό τον πλούτο των τετραδίων προς δημοσίευση θα σου θυμώσω!!!!! Τι υπέροχο κείμενο και αυτό!!! Όπως τόσα άλλα.... Δεν έφυγα από εδώ ποτέ άδειος, αδάκρυτος.... Σέβομαι την πένα σου όσο τίποτε.... Έχουν εκδοθεί αηδίες κι εσύ κρατάς ακόμα μισάνοιχτο το συρτάρι.... Θα γινόταν πανικός με τα βιβλία σου.... Δεν είναι για το χρήμα, την δόξα.... Είναι για την αξία, την υπέροχη γραφή και τα βαθιά νοήματα των κειμένων που πρέπει να εκδώσεις.... Σε φιλώ τρυφερά και σε λατρεύω όλο και πιο πολύ μέσα από τα γραπτά σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με πρόλαβε στο νήμα ο φίλος μου ο Μαχαίρης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αν πω πως δε στεναχωρεθηκα θα πω ψεματα και δε το θελω...

    αν πω οτι δε παρασυρθηκα με αυτο που διαβασα θα πω παλι ψεματα και επισης δε το θελω....

    αν πω οτι δεν ειναι απο τα καλυτερα που εχω διαβασει και σε βιβλια μα και εδω στα μπλοκ παλι θα πω ψεματα και δε το θελω

    αν σου πω συγχαρητήρια για αυτο που μολις διαβασα θα ειναι η αληθεια μου και το θελω!!!


    Μπραβο σου γλυκιά μου γιαγιά! Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι να πω? Δεν έχω λόγια.
    Μου τη δίνει που με κάνεις και σκέφτομαι. Αλλά πάλι..γι΄αυτο γυρνάω ξανά και ξανά να σε διαβάσω.
    Φιλιά και καλημέρες, Γιαγιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...Αντιγόνη το κείμενό σου μιλάει πάλι στην καρδιά..
    και συγκλονίζει...
    Καλό απόγευμα.
    Κωστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. άτιμο πράγμα η μοναξιά Αντιγονάκι μου !άτιμο πράγμα!!!!


    πολλά πολλά φιλια και καλό σ/κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αξεπέραστο ,συγκλονιστικό κείμενο...Με εντυπωσίασες για μια ακόμη φορά. Υποκλίνομαι στο ταλέντο σου.
    Και τώρα άντε να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης του φίλου μας.Το μόνο σίγουρο είναι πως σ΄ αυτή τη ζωή ότι δώσεις θα πάρεις και ότι σπείρεις θα θερίσεις.
    Επιλογές είναι αυτές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ....ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ....ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαχαίρη
    Την παραδοχή των λαθών μας τη θεωρώ από τα δυσκολότερα κομμάτια της ζωής μας..
    Τυχεροί όσοι εξαγνίζονται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σπύρο μου μη θυμώνεις!
    Το ίδιο μου λένε και τα παιδιά μου.
    Και γελάω!
    Αυτό το μοίρασμα μου αρκεί..
    Ισως ...κάποτε...
    Ντρέπομαι καλέ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΕΚΦΡΑΣΟΥ
    Κοριτσάκι μου σ΄ευχαριστώ...

    Μη ξεχνάς τις παροτρύνσεις μου για σένα!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. nefelokokkugia
    Τι μαζοχισμός και αυτός να με ανέχεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κωστή να είσαι καλά!
    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Maria B
    Ισως να φταίνε και τα λάθη μας..
    Η μοναξιά βρίσκεται εντός μας αν παρατηθούμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πενθεσίλια
    Τα ρέστα και οι απολογισμοί..
    Είναι οι δικαστές μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. foufoula89
    Καλές δημιουργίες και για εσένα κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τις περισσότερες φορές, οι μόνοι υπεύθυνοι για την μοναξιά μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
    Εμείς απομονώνουμε ανθρώπους που πραγματικά μας αγαπάνε και μας νοιάζονται και εμείς πλήρώνουμε το τίμημα!
    Φιλιά Αντιγόνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αχ βρε Αντιγόνη...πώς καταφέρνει αυτή η πέννα σου να μας κάνει να δακρύζουμε ακόμα και για τους Ιούδες???
    Εδώ είναι ο Παράδεισος εδώ και η Κόλαση Αντιγόνη μου..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αντιγόνη μου τι δουλειά έκανες; Αν δεν ασχολήθηκες με τα γράμματα ή με τη συγγραφή επαγγελματικά χάσαμε. Τυχεροί όσοι σε συναντήσαμε εδώ μέσα!

    Υπέροχο κείμενο, τραντάχτηκε το μέσα μου. Να σαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τίμημα, που όλοι οι αλλόκοτοι περνάμε κάποτε απο το ταμείο να πληρώσουμε...η μοναξιά...τα λάθη...
    μαζί πορεύονται, σκάβοντας ρυτίδες, φυτεύοντας χιόνια στα μαλλιά...
    Πόσο με άγγιξαν τα λόγια σου!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ενα μεγάλο ευχαριστώ καλή μου γιά το μεθυστικό "άρωμα" που μας χάρισες και πάλι. Μαζί με το Ευχαριστώ σου χαρίζω κι αυτό το υπέροχο τραγουδάκι (κοίτα μη μου δακρίσεις θα σε μαλώσω)

    http://www.youtube.com/embed/6wBoz8GOsYU

    και σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Aντιγόνη και πάλι μας συγκλόνισες!
    Πολύ ξεχωριστό κομμάτι από το τετράδιο,βαραίνει την καρδιά.Μας δείχνει το δρόμο,να αναλάβουμε τις ευθύνες για όλα τα λάθη μας.
    Τι υπέροχο γράψιμο,είσαι ταλέντο,γιατί βγαίνουν από την καρδιά οι λέξεις!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πάλι καλά Αντιγόνη, που ο ήρωας της
    ιστορίας σου,κατάλαβε το λάθος του,
    έστω και αργά.
    Ξαλάφρωσε την ψυχή του,μιλώντας
    σε ένα συνάνθρωπο,άσχετο αν αυτός
    τον καταλάβαινε η όχι.
    Σου εκφράζω τον θαυμασμό μου
    γιαυτό το γραφτό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Nιώθω τυχερή που διάβασα αυτό το υπέροχο κείνεμο!
    Κάπου γράφεις "στα ογδόντα να ζητήσω συγνώμη;"..νομίζω ότι η συνειδητοποίηση των λαθών του είναι καλύτερη απ τη λέξη "συγνώμη"..

    Σε φιλώ γλυκά!Να μας χαρίζεις τέτοιες στιγμές με τα γραπτά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Η αυτογνωσία και η αξιοπρέπεια κερδισμένες, έστω και στο τέλος της διαδρομής...
    Προσπαθώ να βρω επίθετο για να χαρακτηρίσω τη γραφή σου... Νηφάλια μετρημένη, κατασταλαγμένα ανθρώπινη, μας κάνεις ν'αγαπάμε και τις αρνητικές πλευρές του ανθρώπου.
    Ευχαριστὠ για την τρυφερή περίσκεψη που με κερνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μεγάλη υπόθεση Αντιγόνη μου το να σε δείς....
    Έστω και με τόση καθυστέρηση
    Έστω κι έτσι
    γιατί είναι μια οδύνη αυτή η εικόνα

    Να σαι καλά
    ν' αντέχεις να μοιράζεσαι τα όμορφά σου
    (κι ας είναι μουντά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Όπως πάντα υπέροχα τα γραφόμενά σου,σε ευχαριστώ που τα μοιράζεις απλόχερα...
    τα φιλιά μου ροκ Αντιγόνη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΕΛΕΝΑ
    Το ίδιο πιστεύω..
    Η μοναξιά από μόνη της δεν έρχεται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. karιatida62
    Εχω μια αδυναμία στους Ιούδες..
    Δεν με λένε τυχαία ανάποδο χρόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Margo
    Περιπατήτρια ήμουν.. παρατηρούσα τους ανθρώπους και έγραφα, ίσως είναι και η δική μου λύτρωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ευαγγελια
    Καλά είναι οι συγνώμες να δίνονται στην ώρα τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ginger
    Μα μπορώ να μη συγκινηθώ;
    Οσο και να προσπάθησα.. παραδόθηκα..
    Φιλιά αναμονής!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ελένη μου.. να προφτάσουμε τις συγνώμες μας..
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Frezia
    Η εξιλέωση που δεν τόλμησε να ζητήσει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Πριγκιπέσα μου
    Συμφωνώ αρκεί να μην αργήσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Υπατία
    Αγαπώ τους μη "συνηθισμένους"
    αν σκύψω πάνω του θα βρω την εξιλέωση που ο καθένας μας δικαιούται μέσα από την αυτογνωσία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. γιαγια με συγκινησες,
    α και τελικα η ζωη δε συγχωρει κανενα ειναι αδιστακτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. meril
    Παρατηρώντας τους ανθρώπους αγάπησα και τους "μουντούς"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. ΦΟΥΛΗ γλυκιά μου, δες τη θάλασσα από τη μηχανή και περίμενε..
    Μου έχεις τάξει ένα ταξίδι και δεν το ξεχνώ τώρα που "ανοίγει" ο καιρός!
    Φιλιά με το ταχύπλοο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. ασωτέ μου δεν συγχωρεί.. ο ήρωας το κατάλαβε δυστυχώς αργά!

    Φιλιά! Αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. τι ομορφο κειμενο..σε κανει να σκεφτεσαι και να αναρωτιεσαι...
    *γιαγια αντιγονη ειδες την πασχαλινη νεραιδενια μου γιορτη που ησουν κι εσυ καλεσμενη με το ντεφι σου;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Κι αν δωθούν αργά, πιστεύεις πως χάνουν την αξία τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ξαναγύρισα να το ξαναδιαβάσω. Το πιστεύεις? Αχ γιατί να είσαι τόσο μετριόφρων. Γιατί να στερείς κι από άλλους που δεν σ'έχουν "συναντήσει" όπως εμείς τη χαρά να σε διαβάζουν. Ξερω κάποιους "συγγραφείς" που θα έσκιζαν τα βιβλία τους μπροστά στα δικά σου κείμενα. ΤΙ να πω! Ξέρω ότι κάνεις κατά πως ορίζει η Αντιγόνη μόνο. Αλλωστε αυτό που είσαι μ'έκανε να σ'αγαπήσω. Καλή σου νύχτα γλυκειά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Αντιγονάκι μου τώρα διάβασα μόλις το σημείο σε απάντησή σου που λές..."Ντρέπομαι καλέ!!!".... Ντρέπεσαι...και δεν λυπάσαι αυτά τα κείμενα να βλέπουν μόνο μία μικρή αχτίδα φώς όταν έξω τα περιμένει άπλετος φως του λαμπρότερου ήλιου? Αλλωστε θα σε βοηθήσουμε να διαλέξεις παρατσούκλι....γι'αυτό σκας?! Αντε να βάλουμε ένα χεράκι όλοι μαζί να σε πείσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. το κείμενό σου μου ανέβασε έναν κόμπο στον λαιμό
    μακάρι να μην αφήσουμε ποτέ μόνους αυτους που μεγαλώνουν

    μου έφερε και στο νου ένα καταπληκτικό φιλμάκι του Κωνσταντίνου Πιλάβιου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Συγκλονίζεις την ανθρωπιά μας γιαγιά Αντιγόνη.
    Σ΄ευχαριστώ για την συγκίνηση.

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. ...Αντιγόνη μου...
    βρέθηκε ποτέ ένα..."συμφωνητικό,..." με την ζωή, την ώρα της γέννας για να ξέρει ΠΟΥ και ΠΩΣ να βαδίσει το νεογέννητο;
    ...κανείς δεν μου είπε!
    όσο για τη "συγγνώμη;"
    εκείνοι που "έφυγαν", δεν απαντούν...
    εκείνοι που ακόμη μένουν...
    συνήθως κρύβουν την πίκρα και την προδοσία, ίσως από φόβο...
    Άστα! ο προβληματισμός, ανοιχτός...,
    το κείμενο; θαυμάσιο!

    Σε φιλώ,
    Υιώτα
    αστοριανή, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Αντιγονη μου τοσοι σου λεμε να κανεις κατι με τα τετραδια σου...τους θησαυρους σου...θα στα αντιγραψει κανεις καμια μερα κ θα τρεχουμε...γιατι λιγο πριν πεθανουμε ζηταμε αφεση?γιατι μπροστα στα παθη μας αδιαφορουμε για τον πονο του αλλου?Ειμαστε αληθεια τοσο εγωιστες?σε φιλω ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Αχ!αυτο το τετράδιο με συγκλονίζει κάθε φορά!!
    τόσο που έγραψα...τόσο μεγάλο σχόλιο΄...που με πέταξε έξω χιχι...
    ...αραγε η ζωη απονέμει δικαιοσύνη???
    ..............
    αυτος πάντως ..δεν μετάνιωσε....
    επιλογή του ήταν και ειναι η μοναξιά.....και ο εαυτός του....το λες και εσυ....
    κανει παρεα μόνο με κάποιον..
    που δεν αντιδρά....

    βολευει....
    ετσι...δεν δίνει..
    η δεν εχει να δώσει....
    η δεν θέλει....
    απρόσητος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Καλημέρα!
    Σε σχέση με το σημερινό σου κείμενο, φίλη μου, έχω να πω πως πολλοί ούτε την ύστατη στιγμή δε συνειδητοποιούν τα λάθη τους, δεν επανορθώνουν, ζουν μέχρι το τελευταίο λεπτό με τον ίδιο τρόπο, γιατί ποτέ δεν προβληματίστηκαν, δεν έμαθαν...Πάλι καλά, αν καταλάβουν πως οφείλουν και μια συγγνώμη...Ο ήρωάς σου τα κατάφερε, ευτυχώς!

    Σε σχέση με το χτεσινό, τους γάμους, τους Άγγλους μπορώ να τους καταλάβω και τα κίνητρά τους, πολιτικά και οικονομικά, και τα έξοδα που κάνουν (και που προσδοκούν να τα κερδίσουν στο πολλαπλάσιο).
    Τα δικά μας ΜΜΕ δεν καταλαβαίνω...
    Αλλά θα μου πεις, εδώ κάνουν αφιερώματα στην τελευταία άσχετη που πουλάει για δυο μέρες, το γάμο θα άφηναν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Ετεροχρονισμένες ευχές και Χρόνια Πολλά λόγω της Πασχαλιάτικης κοπάνας μου σου δίνω αγαπημένη μου...
    Τέτοια γραπτά μου δίνουν το χαλάλι στις ώρες που μου "τρώει"ο υπολογιστής...να είσαι καλά...!!!
    και άσε τις ντροπές...το κοινό αδημονεί...
    μιά τεράστια αγκαλιά σου κάνω κι ενα φιλάκι στο μαγουλάκι...
    σ'αγαπάω...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Νιωθω τυχερη που σε βρηκα γιαγια Αντιγονη!Συκινηθκα τοσο πολυ με αυτην την ιστορια.την διαβασα και δεν συναχισα την αναγνωση των υπολοιπων blogs(ως συνηθως),εκατσα για ωρα και σκεφτομουν διαφορα... οντως ειναι μεγαλο πραγμα να συνειδητοποιεις καποια στιγμη τα λαθη σου.. αλλα ποτε δεν ειναι αργα για μια συγμωμη.. ζητηστε την,καποιος μπορει με αγωνια να την περιμενει!!! Νομιζω πως εχουμε, ακομα πιο πολυ στις μερες, σταματησει να μιλαμε μεταξυ μας προσωπο με προσωπο...
    φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Μοναξιά. Μαγεία αυτογνωσίας. Τι είναι λάθος και τι σωστό; Αυτό που θέλουν οι άλλο η αυτό που επιλέγεις εσύ; Χρειάζεται να σε συγχωρήσει η ζωη η εσύ αυτήν;
    Η πένα σου υπέροχη, και απλή για τον οποιοδήποτε.
    Φιλί μαγικό με μεγάλη αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Aντιγονιτσα μου κατά που λέει ο γιος μου(που τα ξέρει όλα!...ξέρεις εσύ!)είναι σπαστικό να επαναλαμβανόμαστε!!!!
    Αλλα εσύ αγάπη μου δε μας αφήνεις
    άλλη επιλογή!!!!!
    ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΔΟΘΕΙΣ!

    ...και μην το δη η Νότα
    και παρεξηγηθούμε !!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Καλο μηνα κ καλη Πρωτομαγια Αντιγονη μου αγαπημενη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Ποτέ δε θα κουραστώ να σου λέω πόσο πολύ με συγκινούν οι ιστορίες σου Αντιγόνη μου καλή.
    Αυτή όπως όλες είναι τόσο διδακτική. Ποτέ δεν είναι αργά να πεις ένα συγνώμη φτάνει να έχεις ειλικρινά μετανοήσει για όλα όσα έκανες. Είναι βάλσαμο στην ψυχή όσων αδίκησες, άθελα ή ηθελημένα.
    Φιλιά γλυκά και όμορφο μήνα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Με συγκινείς με τα γραφόμενα σου, περιμένω πως και πως να δω τα κείμενα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή