Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Τα μάνταλα...


Στεκόταν δίπλα στο παραθύρι. Παραμέρισε την κουρτίνα να μπει λίγο φως.. είχε μια μουντάδα σήμερα.. Είχαν κάτσει τα σύννεφα πάνω και δεν είχαν κουνημό.  Ηταν και αυτές οι σταγόνες οι βρόχινες που σταματημό δεν είχαν από χθες.. πιτσίλιζαν τα τζάμια και το μαρμαρένιο πρεβάζι.
Τα γκρι παλιά πατζούρια διπλωμένα.
Το δωμάτιο μοσχοβολούσε φρεσκοψημένο καφέ.. και Φουζέρ κολόνια.
Γύρισε και χαμογέλασε στην εγγονή της που καθόταν στο τετράγωνο τραπέζι.
-Να είσαι ευλογημένη πουλάκι μου, όλα τα καλά στη στράτα σας!
Μόλις είχε μάθει για το γάμο..
-Τι σκέφτεσαι, τη ρώτησε η Ελισσώ, χαιδεύοντας το κοφτό λευκό τραπεζομάντηλο. Κολλαριστά ασπροκέντια της άρεσαν μόνο. Τα σεντόνια της.. τα ριχτά..οι κουρτίνες.. ως και οι νυχτικιές της  
με την δαντέλα.. λευκές και αυτές σαν νυφιάτικες.
-Εσένα μωρό μου σκέφτομαι.. την πλησίασε και τις έδωσε ένα φιλί.. εσένα.. Όταν σε πρωτοπήρα αγκαλιά..και άνοιξε ο ουρανός στο άγγιγμά σου.. έτσι να είναι ανοιχτός όχι σαν σήμερα.. να λάμπει ο ήλιος και η αγάπη σας..
-Ελα μωρέ γιαγιά δεν περίμενα να συγκινηθείς τόσο..
Κάθισε δίπλα της και ρούφηξε μια γουλιά απ’ το φλιτζάνι.
-Σκέφτομαι το δικό μου ξεκίνημα.. το γάμο ..τα παιδιά μου.. εσάς μετά πώς πέρασαν όλα τόσο βιαστικά;
-Πέρασες καλά;
-Διεκπεραίωσα τη ζωή μου σαν καλή υπάλληλος. Αυτό έκαμα! Με τάξη και σύνεση. Με μέτρο  όλα μέτρια.. της ξέφυγε ένα γέλιο ειρωνικό.  Μη σου φανεί αλλόκοτο αυτή ήταν η ζωή .. διεκπεραίωση, επανέλαβε. Ηθελα όλα να είναι σε σειρά.. μη ταράξω την ησυχία κανενός.. μη κάνω λάθη.. μη στενοχωρήσω κανένα.. και έτσι γέρασα με αυτή την έγνοια.
-Αχ μωρέ γιαγιά σαν ψυχοπλακωμένη μου φαίνεσαι..
-Όχι! Μη λες τέτοια, ώρα που είναι! Θέλω να σου πω όμως μην αφήσεις τη ζωή σου να περάσει άσκοπα για σένα.. να την χαρείς και να μη βάλεις στην άκρη τον εαυτό σου… να τον αγαπάς.. μη μπερδευτείς με το καθήκον. Να είσαι παρούσα!
Σαν έφυγε η εγγόνα της, άρχισε την αναδρομή.
Παντρεύτηκε από προξενιό, δεν συνάντησε την έξαψη.. δεν επέλεξε τίποτα.. με έναν άντρα που την αγάπησε πολύ. Ο καλός μου.. σκέφτηκε, κατάλαβε πως δεν ήταν έρωτας; ..μόνο εκτίμηση που έγινε συντροφικότητα.. και ευγνωμοσύνη για το δόσιμο του.. την αγάπη του για τα παιδιά την καλοσύνη του..
Στο φαρμακείο του, ανάμεσα στα μπουκάλια τα σκουρόχρωμα και το γουδί που έφτιαχνε τα «μαντζούνια» της έδειξε να ανακατεύει αρώματα.. και εκεί διοχέτευε όλη την ενέργεια της.. έκανε δοκιμές.. οι οσμές ξεχείλιζαν ..
Πίσω από την κουρτίνα που χώριζε τον κύριο χώρο από το εργαστήριο δημιουργούσε.
Αργότερα τα τέσσερα παιδιά και τις γιαγιάδες για βοήθεια τα μεγάλωνε με αγάπη παθιασμένη.
Αόρατη και παρούσα.
Πήρε χαρές..
Σαν μεγάλωσαν θέλησε να συνεχίσει όσα έμαθε να τα αναπτύξει και να κάνει δική της δουλειά να  είναι κάτι δικό της. Εκεί μπήκε το φρένο. Δεν ήταν σωστό να παλεύει με δουλειές.. δεν τις έλλειπε τίποτα.. είχε την οικογένεια της.. χρήματα.. άνεση.. τι της έλλειπε;

Το όνειρο που άφησε να τις στερήσουν.. και σαν καλή υπάλληλος υπάκουσε..

Όλα κολλαριστά!

Αψογα!

Για τους άλλους.. για την εικόνα.. που τις έγινε εμμονή.. που την διατήρησε ως σήμερα.
Που τα όνειρα της μπλέχτηκαν με τις μυρωδιές και αυτές ξεθύμαιναν γρήγορα..
Όταν ωρίμασε οι οσμές χάθηκαν…. Μια εικόνα ατσαλάκωτη μια ζωή δανική; Σκέφτηκε….
Ο αέρας ξεδίπλωσε τα πατζούρια και κτυπούσαν.. είχε ξεχάσει να βάλει το μάνταλο.. να μείνουν ανοιχτά.. πάντα ξεχνούσε τα δικά της μάνταλα…


"τετράδιο" 

66 σχόλια:

  1. Καλημέρα Αντιγόνη.
    Πάλι μας συγκινείς με τις ομορφες αναμνήσεις.
    Πάλι μας φέρνεις πίσω σε μια Ελλάδα που αναπολούμε.
    Σε μια όμορφη Ελλάδα που μας έχει λείψει.
    Κωστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα συμφωνήσω με τον Κωστή.
    Κάθε σου ανάρτηση έίναι μια ριπή ανέμου αναμνήσεων, άλλες ζήσαμε άλλες μεγαλώσαμε με τις διηγήσεις τους. Σε φιλώ με ΑΓΑΠΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η καυμενη Γιαγια μου...
    Ενα..παρομοιο δραμα μου ειχε διηγηθει...Στα στερνα της..
    ..Μια ασπρομαυρη..Θολη ζωη...
    Απροσωπη, και αδεια....
    παραγεμισμενη μονο με "πρεπεια"
    Γι αυτο αγαπησα..Μ ολη τη δυναμη μου...
    Την ανεξαρτητη εργαζομενη γυναικα...
    Την Βασιλισσα...
    Οχι τη ΔΟΥΛΑ...
    Διοτι...καλτσες και παντελονια...
    Αγοραζεις, αν δε βρεις καθαρα...
    Αλλα..
    Ουτε ψυχη αγοραζεις...
    Ουτε Ζωη...!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιαγιά Αντιγόνη θα χρησιμοποιήσω μια φράση δική σου αυτή τη φορά:

    " Σ' ακολουθώ αθόρυβα... "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Την καλημέρα μου! Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που ονειρεύονται πως ζούνε και, σε κείνους τους άλλους που,σε πείσμα όλων, ζουν ό,τι ονειρεύονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αντιγόνη μου αγαπημένη, το συνάντησα αυτό που περιγράφεις στη ζωή της μανούλας μου. Μιά ζωή γεμάτη ΠΡΕΠΕΙ. Τόσο, που στο τέλος δεν ήξερε πιά πως να ζήσει γιά τον εαυτό της. Μέχρι το τέλος αν δεν είχε να νοιαστεί γιά κάποιον/κάτι ήταν σαν να μην ζούσε. Κι εγώ που έβλεπα και ανέλυα και μάθαινα δεν ακολούθησα τα ίδια βήματα. Κι η γιαγιά μου, τα ίδια κι αυτή. Αυτόν που της διάλεξαν, τα παιδιά να έχουν τα πάντα. Γιά τον εαυτό της δεν είχε ανάγκη και εγνοια.

    Σ'αγαπώ πολύ και το ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο! Ευτυχώς της έμεινε έστω και η φουζέρ. Μα τόσο λίγο στο σύνολο των "αρωμάτων" που έχασε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. να σαι καλα που ζωγραφιζεις με λογια καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλημέρααααααααα!!!!!!ΑΧ!αυτό το τετράδιο!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπέροχη για άλλη μια φορά η ανάρτησή σου γιαγιά μου!!! Πόσο σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μας το πολύτιμο τετράδιο σου, το γεμάτο αγάπη, γέλιο, κλάμα, συναισθήματα!
    Σε σκέφτομαι και σ' αγαπώ πολύ πολύ.
    Πολλά φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά,
    Χριστίνα από Κατερίνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μακαρι να μαθω στα παιδια μου να βαζουν πρωτα το μανταλο και μετα να κοιτανε τα αλλα.
    Πρωτα το μανταλο ανοιχτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καλημέρα γλυκειά μου Αντιγόνη. Αυτό το ''τετράδιο'' τι διαμάντια κρύβει μου λες ????

    τα φιλιά μου και τις ευχές μου για καλές απόκριες !!!!!

    ενταξει με τον ''ασωτο'' ??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. καλημέρα Γιαγιά μου! Τι όμορφη ιστορία και η σημερινή, μου άφησε μια γλυκιά πικρία, φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή σου Μέρα γιαγια Αντιγόνη!!!Χρόνια ειχα να ακούσω για ..μάνταλα!!!Με την γραφή σου, με εκανες πάλι να θυμηθώ και να αναρωτηθώ....
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συμβιβάστηκε...απλά συμβιβάστηκε!!! Σκότωσε τα "θέλω" της για τα "θέλω" των άλλων!
    Σκοπός στη ζωή δεν είναι να μπεις σαν σίφουνας και να σαρώσεις τα πάντα - τότε δεν θα δεις και αυτά-αυτούς που σου ταιριάζουν! Ούτε να κάθεσαι απαθής και να δέχεσαι ότι έρχεται - τότε θα έχεις για πάντα ένα δυσαναπλήρωτο κενό!
    Όλα θέλουν τα ζύγια τους....μέχρι εκεί που αντέχεις, μέχρι εκεί που θέλεις, μέχρι εκεί που ΑΓΑΠΑΣ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χαίρομαι που σας "συνάντησα" και σας διαβάζω! Υπέροχο το "τετράδιό" σας!
    Καλή Άνοιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ......."όμως μην αφήσεις τη ζωή σου να περάσει άσκοπα για σένα.. να την χαρείς και να μη βάλεις στην άκρη τον εαυτό σου… να τον αγαπάς.. μη μπερδευτείς με το καθήκον. Να είσαι παρούσα!"

    Θα προσπαθήσω.....στο υπόσχομαι!!!
    Πολλά φιλιά,
    Άννα, από την χιονισμένη Καστοριά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Aντιγόνη....διεκπεραίωσα...αυτή η λέξη σπάει κόκκαλα στην αφήγησή σου,επιβάλλεται.
    Θάψιμο ονείρων,απολαύσεων,της ίδιας της ζωής,ευτυχώς τα αφήσαμε πίσω αυτά-τα αφήσαμε-όλες;
    Πάντα συγκινητική με εικόνες αλλοτινές,μακρινές που βιώσαμε.
    Να είσαι καλά,να περάσεις ένα όμορφο τριήμερο!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μια πίκρα την ένιωσα...Αντιγόνη μου!
    Πανέμορφα γραμμένο...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ζωή "μανταλωμένη"....
    ΄Ετσι σαν παλιά ασπρόαυρη ταινία....

    Χαίρομαι κάθε φορά να σε διαβάζω. ΄Εχεις μεγάλο χάρισμα!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Το αίσθημα του καθήκοντος τόχεις ή δεν τόχεις!Ολα εν τάξει,ατσαλάκωτα, άψογα!!!! Αν τόχεις σου βγαίνει χωρίς να το προσπαθείς!Μη στεναχωρήσεις κανένα...είναι θέμα αντίληψης πραγμάτων και στάση ζωής!!!
    Ακόμα και σήμερα πιστεύω ότι η αλήθεια βρίσκεται στο μέσον!Κάθε ακρότητα έχει το τίμημά του αλλά και θύματα ένθεν και ένθεν!!! και ο "συμβιβασμός" είναι παρεξηγημένη λέξη!!!
    Καλό απόγευμα αγαπημένη μου φίλη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αχ τι μου έκανες πάλι.... Ατμόσφαιρα παλιού φαρμακείου... Και λίγο από το μαγαζί του πατέρα μου, το ψιλικατζίδικο, γιατί κι εκεί μπερδεύαμε essans, οινόπνευμα και νερό στις σωστές αναλογίες για να παρασκευάσουμε κολώνιες...
    Αλλά για να γυρίσω στην ηρωίδα σου... Άλλο ένα θύμα του "πρέπει"... Θυσίασε αναγκαστικά το όνειρό της γιατί έτσι "έπρεπε"... Κι αν δεν κάνω λάθος πρώτη η μάνα της θα της είπε "Τι θα πει ο κόσμος; Θα λένε ότι δεν σου δίνει ο άντρας σου...."... Κι έμεινε να "απολαμβάνει" ανέσεις μιας πλούσιας άδειας όμως ζωής, αχρηστευμένη παρά την θέλησή της... Αν αυτό δεν είναι "κοινωνικός βιασμός" τότε τι είναι;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Άσχημο πράγμα να ζεις τη ζωή σου για την κοινωνία. Ο κόσμος δε νοιάζεται για τα συναισθήματα του άλλου μόνο να κουτσομπολέψει και να προσπεράσει.

    Γι'αυτό αξίζει να ζούμε με βάση τα θέλω μας. Αν δεν πληγώνουμε άλλους γιατί να τα καταπιέζουμε;

    Σοφή η γιαγιά της ιστορίας. Κατάθεσε τη ζωή της στα πρέπει γι'αυτό ήξερε που οδηγούν καλά. Ακριβό το τίμημα για να μάθει.

    Αχ βρε Αντιγονάκι μου πότε άραγε θα το δημοσιεύσεις το τετράδιο; Το λατρεύω!

    Φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πολύ αληθινό και βαθύ το κείμενό σου, Αντιγόνη μου! Αλλά να δούμε λιγάκι και την άλλη πλευρά;

    Πόσους αιώνες έζησαν έτσι οι γυναίκες; πόσες οδηγήθηκαν σ' αυτή τη ζωή, χωρίς να ρωτηθούν κι ένιωσαν κι ευτυχείς που τους έλαχε, γιατί αν έμεναν στο πατρικό τους σπίτι ήταν βάρος ασήκωτο και αντικείμενα περιφρόνησης; Πόσο φορτίο ήταν αυτό και εξακολουθεί να είναι ακόμα για πολλές; Οι επιλογές δεν ήταν ατομικές. Κοινωνικές επιταγές επέβαλλαν την πορεία τους.

    Αυτή ήταν η ζωή της ελληνίδας ως σήμερα. Και ήταν πολύ καλή σε σχέση με γυναίκες άλλων χωρών. Για σκεφτείτε λίγο συνολικά τη γυναίκα στον κόσμο. Λίγο καλύτερη από τα ζώα, μέσα στη βία και στην κόλαση της ανυπαρξίας δικαιωμάτων. Θα δείτε πως δεν είναι «η διεκπεραίωση» το χειρότερο που μπορεί να συμβεί…

    Θυμηθείτε επίσης την ελληνικοτατη παροιμία : Του άτυχου χωριάτη του ψοφάει το βόδι, του τυχερού η γυναίκα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Γεια σας. Υπέροχο. Χαίρομαι που σας βρήκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Κωστή να είσαι καλά!
    Ευχαριστώ για τις δικές σου διαδρομές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Διαβάζοντας το απόσπασμα απο το τετραδιό σου ,θυμήθηκα την δική μου γιαγιά στο νησί.
    Η εικόνα με τα απασφαλισμένα μάνταλα ,μου φέρνει στο μυαλό τα τελέρια(παράθυρα στην τοπική διάλεκτο) στο σπίτι της με τα μονίμως ανοιχτα πατζουρια -μέρα νύχτα- για να μπαίνει μέσα φως,να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο...
    Η δική της ζωή δεν ήταν ένας συμβιβασμός ,ήταν ενας εξαναγκασμός με πολλή βια όσο ζούσε ο ανδρας της.Ελευθερώθηκε με το θανατό του και απο εκείνη την μέρα και για 25 χρόνια δεν έκλεισαν ποτέ τα μάνταλα στο σπίτι της.
    Δεν έμαθε να αγαπάει ποτέ τον εαυτό της και το αποτέλεσμα του συνδυασμού των δυο αυτών ηταν να μην βρει τις ισσοροπίες με τα παιδιά της ,μη μπορώντας να αποδώσει δίκαια τις ευθύνες για όσα είχαν γίνει στη δική της ζωή...
    Στο τέλος της ζωης της και αφού πέρασε μια τελευταία μεγάλη δοκιμασία, αντιλήφθηκε και τα δικά της σφάλματα και είπε στο αδερφο μου(ζουσε μαζι της) λίγο πριν κλείσει τα μάτια -για να μας το μεταφέρει: "Αν ηξερα εστω και λίγο ,θα είχα κάνει διαφορετικά τα πράματα.Αν το καταλάβατε θα με συγχωρήσετε πιο εύκολα"...

    Οσοι καταλάβαν τι εννοούσε,την συγχωρήσαμε -οι υπόλοιποι ας περιμένουν να ανταμώσουν για να λύσουν τις διαφορές τους...

    Υ.Γ.Η μυρωδιά των δικών μου αναμνήσεων ειναι νυχτολουλούδο και κολωνια λεμόνι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χαρά μου τα.. πισωγυρίσματα τα ζω ξανά εδώ μαζί σας.
    Την αγάπη μου και φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΕΚΦΡΑΣΟΥ
    Θα σε ακολουθώ ως ότου δω αυτό που ΈΡΧΕΤΑΙ!!!!
    Και είναι δικό σου!!!!!!!
    Θυμού την ώρα που το λέω!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ευαγγελία
    Νεραιδοπαρμένη μου χάρηκα για τη συνάντηση.
    Κερνάμε γλυκό του κουταλιού και νεράκι!
    Μη ξεχάσω τα φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ginger
    Ιστορίες που άκουσα.. έζησα.. και είναι δίπλα μας ευτυχώς θέλω να πιστεύω σήμερα οι γυναίκες κρατούν τα μάνταλα τους!
    Φιλιά και αγάπη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Πάλι καλά, που συμβούλευε την
    εγγονή της, να μην ακολουθήσει
    το δικό της παράδειγμα,να αφήσει
    τα σωστά, και το τι πρέπει και τι
    όχι, να πάρει άλλο δρόμο.
    Καλό βράδυ Αντιγόνη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. irida
    Παίρνω τον χαρταετό σου και απογειώνομαι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Χριστίνα μου σου στέλνω την αγάπη μου. Σε ευχαριστώ πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Υπέροχες οι διηγήσεις σου έχουν όλες μια ζωή κλεισμένη στο χρόνο μανταλωμένη στα πρέπει των καιρών.!

    Καλό βράδυ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. πουαντερι
    Το μάνταλο το δείχνεις.. και σε καμαρώνω για αυτό!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ΜariaB
    Ολα μια χαρά!

    Να περάσεις όπως επιθυμείς!
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Μανταρινάκι μου ταλαντούχο!
    Τα έμαθα τα.. μυστικά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. RIRI
    Προσοχή στα μάνταλα....
    Φιλιά δημιουργικό μου πλάσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Marina
    Σήμερα οι γυναίκες σταθμίζουν καλύτερα τα ζύγια τους κατά περίπτωση βέβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Πορτιάτη καλώς σε δέχομαι.
    Το γλυκάκι και για εσένα για την επίσκεψη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ΑΝΝΟΥΛΑ κράτησε την υπόσχεση!
    Εχει χιόνι;
    Υπέροχα!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. eleni
    Ολοι έχουμε συναντήσει κάποιον που διεκπεραίωσε...
    Κάπου ανάμεσα είμαστε έστω και λίγο...
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
    Οι γλαρένιες σου αγκαλιές μαγεύουν!
    Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Χρυσάνθη μου θα συμφωνήσω με την άποψη σου. Είναι και δική μου θέση.
    Οταν γράφω προσπαθώ να αποστασιοποιούμαι από την δική μου άποψη. Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο το..'79!
    Ολη μου την αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Σπύρο μου θυμάμαι τις essans που αγοράζαμε από την αγορά του Πειραιά.
    Κολονία γιασεμί έφτιαχνε η γιαγιά μου.
    Την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Μου έλειψαν οι ιστορίες σου γιαγιά Αντιγόνη.
    Κάτι μας αγγίζει απ΄αυτές!!!

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Αυτό δεν είναι τετράδιο!!
    καλημέρα,καλό τριήμερο..
    τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Ηθελα να 'ξερα πότε αυτό το Τετράδιο θα γίνει Βίβλιο!
    Εχει τόσα πολλά να πει για τη ζωή περασμένων εποχών που πολλοί νέοι δεν μπορούν να φανταστούν καν.
    Να είσαι καλά Αντιγόνη μου και καλό τριήμερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Αχ βρε Αντιγόνη μου
    πάνε αυτές οι γιαγιάδες
    ...και οι μανάδες αυτή η φάρα μας τελειωσε!
    Οι γενιές των πρέπει και όχι των θέλω!
    ...και τώρα που κάναμε τα πρέπει θέλω
    τι καταλάβαμε!!!!σαν τα μούτρα μας τα κάναμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Μια καλή μοίρα μ' έφερε κοντά σου γιαγια Αντιγόνη. Σ' ευχαριστώ πολυ για τα καλωσορίσματα και το γλυκάκι σου θα το δεχτώ με μεγάλη ευχαρίστηση! Ο δικός μου χώρος,όπως θα διαπίστωσες, μόλις γεννήθηκε κι ακόμη κλαίει...Έχω να δώσω πολλά όμως κι ελπίζω να τα καταφέρω!Πολλά πολλά καλωσορίσματα λοιπόν και σε σένα. Γλυκά σ' ευχαριστώ για τη στήριξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Φαντασου όταν φτάσαμε τη στιγμή του θανάτου, ένα αναμενόμενο θάνατο, χαρούμενο και ήρεμο, κάποιος μας ρωτάει: Πέρασες καλά;

    Και αν απαντήσουμε ΝΑΙ, μας μεταφέρουν σε μια άλλη και καινούργιαωζωή και αν απαντήσουμε ΌΧΙ, θα πάμε πίσω για να την ξαναζήσουμε ...

    Όμορφη, δεν είναι;

    Φιλιά και αγκαλιές.

    Μια όμορφη ιστορία, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Διεκπεραίωσα τη ζωή μου σαν καλή υπάλληλος.Με τάξη και σύνεση!
    Είμαι πενήντα χρόνων, υπέροχη Γιαγιά - Αντιγόνη κι εικόνες απ' το μέλλον μου η αφήγησή σου.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Καλό τριήμερο,καλά να περάσεις!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. KAΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ
    ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!
    ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ!
    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Οποιος ζει με τις αναμνησεις,
    εχει πεθανει μα δεν..το ξερει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Γιαγιά καλημέρα!!! Αυτές οι αφηγήσεις σου είναι μικρά διαμάντια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. γυρίζω πίσω και βλέπω τις γυναίκες της οικογένειας μου, την μάννα μου πρώτη πρώτη με τα μάνταλα κλεισμένα...τι θα πεί ο κόσμος, η γειτονιά, οι συγγενείς.Αληθινά μια ζωή γεμάτη ΄΄ πρέπει΄΄. Και η δική μου ζωή σε μικρότερα αλήθεια βαθμό είναι γεμάτη πρέπει, αλλά πιστεύω οτι ενέπνευσα στα παιδιά μου να ζούν με τα μάνταλα στερεωμένα.
    την αγάπη μου Αντιγόνη.
    καλό τριήμερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. μη βάλεις στην άκρη τον εαυτό σου… να τον αγαπάς.. μη μπερδευτείς με το καθήκον. Να είσαι παρούσα!

    να εισαι παρουσα .....μεγαλη κουβεντα
    να εισαι καλα Αντιγονη

    ΑπάντησηΔιαγραφή