Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Η Μαρία του "Τίποτα"...


Σε ένα χωριό σκαρφαλωμένο στη σκιά του βουνού γεννημένη. Ο ήλιος δεν την καταδέχτηκε από την κούνια. Απ’ το βυζί της μάνας στα χέρια της γιαγιάς. Ο Γιωργής ο αδελφός της ήταν στα πέντε, όταν τους είδε να φεύγουν…
«Τι είναι αυτό το Βέλγιο γιαγιά;» ρωτούσε με τη μύτη βουτηγμένη στη μύξα να την σκουπίζει στο μανίκι της ξεχειλωμένης μπλούζας πλεγμένης με τα περισσέματα..
«Μια μεγάλη πόλη, είναι ψυχή μου, με ψηλά σπίτια, εργοστάσια με ψηλά φουγάρα, να δουλέψει ο πατέρας σου και η μάνα και μη λυπάσαι μωρέ, ολάκερος άντρας είσαι!»
Εκοψε το καρβέλι στηριγμένο στη κοιλιά της με κάθετη φορά του μαχαιριού κατά πάνω της. Συνηθισμένη κίνηση μα τώρα  σα να ήθελε να σκίσει τα σωθικά της…. Μια μεγάλη φέτα τη μισοβούτηξε στο λάδι με ρίγανη και αλάτι. Τον ξεγέλασε.. να του περάσει η πίκρα… Τη  μικρή την είχε ξεχάσει στις κατουρημένες φασκιές.
Δεν είχε κουράγιο… στο «αντίο» της καρδιάς...
Το λεωφορείο που ξεμάκραινε .. η στροφή ..το χιόνι.. τα δέντρα συνωμότες της χάσης…
Ανηφόριζε ο Λάζαρος με το κασκέτο στο χέρι και με τ’ άλλο να κάνει το σταυρό του. Ο άντρας της που περνούσε το κατώφλι της εκκλησιάς Μ. Παρασκευή μονάχα.
«Ερμε μου.. σκιάζεσαι.» σκέφτηκε και έκλαψε, για τον άβγαλτο πόνο του.
Ανακάτεψε το ρυζάλευρο με το γάλα στο τσίγκινο πιάτο να ταίσει την  Μαρία.
«Μη μου πάρεις την τύχη μωρουδέλι μου, μόνο τ’ όνομα κράτα».. Κάτι που συνήθιζε να της λέει και σαν μεγάλωνε.

Πρώτη νύχτα του αποχωρισμού και οι σκιές από τη λάμπα φάνταζαν τρομαχτικές να κρέμονται στο ταβάνι και τα πλαϊνά , να μπερδεύονται με τα σχέδια της υφαντής «πάντας» στο πλάι του κρεβατιού. Ακουσε τη φωνή του Λάζαρου..
«Από σήμερα να με λες ο τίποτας!»
«Μωρέ παλάβωσες;»
«Ξέρω τι λέω, γιατί πάλεψα; Γιατί πολέμησα; Για να στείλω το γιό μου στη δούλεψη τους;»
Σιωπές και βουβό κλάμα αντάμωσαν…

Περνούσαν τα βράδια, σκαρώνοντας παραμύθια μακριά από δράκους μη σκιαχτεί η καρδούλα τους. Με τα ίδια στήριζε το Λάζαρο..
……………………………………………………………………………………………………………
Επτά χειμώνες μετά, κατηφόρισαν, στη Πρωτεύουσα. Ένα ημιυπόγειο στα Πατήσια και το θυρωρείο που αγόρασε ο Λάζαρος. Να πάει και ο Γιωργής στο γυμνάσιο. Μετά το Μαράκι.

Τα συμφωνήσανε με τα παιδιά, που ήρθαν το καλοκαίρι.
Τι λαχτάρα εκείνη η νύφη της σαν στάθηκαν στην αυλή! Και πίσω ο γιός της να τρέμει το χείλι του.. άσπρισαν τα μαλλιά του .. σκέφτηκε. Η ξενιτιά «ξένους» του ονομάτισε.
Τα παιδιά δεν ζύγωναν .. με το κεφάλι κάτω, γαντζωμένα στη φούστα της..
Ένα βήμα απόσταση να ξεγράψει επτά χρόνια δεν ήταν μπορετό…
Η  Μαρία έπρεπε να σβήσει το άρθρο.. από το «η μαμά» της φωτογραφίας  να ειπωθεί σκέτο.. ..μαμά…
Το ξυρισμένο κεφάλι του Γιωργή χώθηκε στην αγκαλιά του πατέρα του δειλά.. ήθελε να το φωνάξει στο χωριό.. το ονειρευόταν τα βράδια, όμως δεν του έβγαιναν οι λέξεις..
Μια κούκλα με ξανθά μαλλιά κουνούσε η μάννα και άπλωσε τα χεράκια της η Μαρία να σμίξει με τη μυρωδιά της αγκαλιάς που δεν είχε.. μόνο της γιαγιάς τον κόρφο, ένοιωθε..
Εκεί μέσα χωμένη ως τα δεκαέξι.. για να μοιραστούν οι αγκαλιές, σαν ήρθαν οι γονείς κλείνοντας την πόρτα στο εργοστάσιο εκεί στο Βέλγιο, που τους στέρησε στιγμές, τους έδωσε μελαγχολικά βράδια, θλιμμένες γιορτές, γενέθλια με τα παιδιά απόντα, να σβήνουν τα κεριά μετρώντας το μεγάλωμα τους…     
…………………………………………………………………………………………………………….
Σήμερα η Μαρία φόρεσε το νυφικό της…
Την περίμενε το στολισμένο αυτοκίνητο…
Ανοιξε την πόρτα της δικής της Μαρίας..
Ακίνητη με τη ματιά στο πουθενά η γιαγιά…
«Την αγάπησα την τύχη σου, γιαγιάκα μου.. τη θέλω.. να πάρω όση αγάπη πήρες.. να δώσω όσα χάρισες.. δες με καλή μου.. σε λατρεύω!»

Από το "τετράδιο"...


45 σχόλια:

  1. Για τη Μαρία που κράτησε τις ισορροπίες... ΤΟΤΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για την Μαρια που τα καταφερε!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για όλες τις Μαρίες που δεν έγιναν απλώς γιαγιάδες, αλλά δυο φορές μανάδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έκλαψα... (όχι μόνο από συγκίνηση!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άφωνη ....

    Απλα άφωνη βρε γιαγιάκα !!!

    Σε αγαπώωω !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιαγια Αντιγονη καλησπερα, τι χειμαρος συναισθηματων ητανε παλι το γραφτο σου!
    Μας ζεστανες τετοια κρυα μερα, να εισαι καλα!
    Φιλια απο το κατινακι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μωρέ Αντιγόνη...

    ποτέ δε σ' έχω δει...
    κι ώρες ώρες το νιώθω ... να σ' αγαπάω...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι έχουν περάσει κι αυτοί που έφυγαν για τη βιοπάλη κι αυτοί που έμειναν πίσω να περιμένουν!
    Τους έζησα από κοντά τους μετανάστες (για ένα διάστημα) και τους πονάω. Οι στιγμές που χάνουν δεν ξανάρχονται, τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα και τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετή παρηγοριά. Η ζωή μόνο χάνεται. Καμιά φορά δεν προλαβαίνουν να γυρίσουν στην πατρίδα, μένουν για πάντα εκεί, "ξένοι των ξένων" μέχρι το τέλος με τον πόνο της πατρικής γης στην ψυχή τους.

    Μπράβο, Αντιγόνη, για το θέμα και για την παρουσίαση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ!!
    ΚΑΙ ΜΑΡΙΕΣ.. ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ...
    ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΝΟΝΑ ΜΟΥ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ, γιαγιά Αντιγόνη,τι τρυφερή ιστοριά...Και πόσες τέτοιες δε θα βρούμε αν κοιτάξουμε γύρω μας.Ευτυχώς σ'αυτή την περίπτωση έλειπαν μόνο τα υλικά μα περίσσευε η αγάπη.Αυτή ήταν το όπλο της Μαρίας -ηρωίδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Βούρκωσα πάλι κι ας είμαι σε δημόσιο χώρο... Ποιός νιάζεται... Τι δύναμη έχει η πένα σου μανούλα μου... Απίστευτη δύναμη... Εκφράσεις απαράμιλλες... τα δέντρα συνωμότες της χάσης.... Η περιγραφή του Λάζαρου να έρχεται... Δεν βρίσκω λόγια... Γιατί να μην ζούμε κοντά... Να μου σταλάζεις μια σταγόνα από το ταλέντο σου την ημέρα... Όχι παραπάνω... Μια μόνο σταγόνα... Να μαθαίνω... Να ξεδιψάω την ψυχή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι όμορφα που μεταφέρεις τόσο συναισθήματα τόσο πόνο σε λίγε γραμμές!

    Πονάνε τα γραπτά σου Αντιγόνη μου!

    Καλό ΣΒΚ με φιλιά θαλασσινά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ιστορία με μετανάστες!
    Αυτά να θυμόμαστε,και να μην ενοχλούμαστε, που τώρα φιλοξενούμε μετανάστες.
    Η Μαρία τότε, η κάθε Μαρία είχε έστω και λίγο ψωμί, να δόση στα εγγόνια της.
    Τα παιδιά των σημερινών ξένων
    μεταναστατών,δηλαδή αυτά που άφησαν στην πατρίδα τους, δεν έχουν ούτε αυτό.
    Καλή Κυριακή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σου έφτασαν λίγες λέξεις μόνο για να μας μεταδώσεις τόσο συναίσθημα!!! Μπορείς και το καταφέρνεις πάντα Αντιγονάκι μας!!
    Φιλιά και καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. αχ ! ποσες και πόσες Μαρίες θα δημιουργήσει η σημερινή κατάσταση ούτε που μπορούμε να φανταστούμε !!!!

    είχες δεν είχες Αντιγονάκι μ'εκανες πάλι να βουρκώσω !!

    μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά πολλά φιλιά για Σένα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. καλησπερα Αντιγονη....σ ευχαριστουμε!!!!!καλο Σαββατοκυριακο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. o Σπύρος ΜΑΣ(Drmakspy) έγραψε ό,τι ήθελα να γράψω, αλλά κι όλες οι φίλες έγραψαν κάτι απο την σκέψη μου.
    Τα ταπεινά μου σεβη Αντιγόνη, υποκλίνομαι στην πένα και την ευαισθησία σου ή τ αντίστροφο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ευτυχώς τους έδωσε αγάπη η γιαγιά.πόσα άλλα πήραν πίκρες!!φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μάγισσα εσύ Αντιγόνη με τις καταπληκτικές τόσο αληθινές ιστορίες σου πάντα μα πάντα με συγκινείς! Να'σαι καλά!
    Πολλά πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πόση αλήθεια έχουν όλες αυτές οι ιστορίες και πόσα τράβηξαν οι μετανάστες, χρόνια μακριά από τις οικογένειες, άλλοι επέστρεψαν και αγκάλιασαν την οικογένεια τους όπως στην ιστορία σου Αντιγόνη μου κι άλλοι ΠΟΤΕ! Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. θα αποφασίσεις να εκδοθείς τελικά Αντιγόνη..??
    Σταλιά σταλιά μας ξεδιψάς,μα εμείς θέλουμε ολάκερο το φλασκί...
    ας πει κανείς οτι δεν συμφωνεί...
    την αγάπη μου...-:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σήμερα αυτές οι ιστορίες ξαναζωντανεύουν στη μνήμη μας, μιας και όλοι είχαμε κάποιον συγγενή μας στα ξένα, μέσα από τις μορφές των αλλοδαπών στη χώρα μας,ίσως αυτό εξηγεί γιατί τους βάλαμε στο σπίτι μας,τους δώσαμε τις δουλειές μας και δεν σκεφτήκαμε τι θα επακολουθήσει αν και νομίζω ότι και τώρα που το ξέρουμε πάλι το ίδιο θα κάναμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αυτά του τετραδίου θα τα μαζέψω καλή μου γιατί μου αρέσουν τόσο πολύ. Ελπίζω σιγά σιγά να μας δώσεις τα περισσότερα. Φιλιά πολλά σου στέλνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αντιγονη ποσο τα ξερω και ταχω ζησει!!! Μεγαλη πικρα για ολους. Η αδελφη μου δεν συγχωρει τον εαυτο της που αφησε το μωρο της, καπως ετσι που περιγραφεις.
    Φιλια πολλα.
    Σοφια (Αποκλ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αντιγόνη μου μήπως είναι καιρός τώρα που οι εποχές άρχισαν να ψιλομοιάζουν το "τετράδιο" να πάρει το δρόμο του τυπογραφείου;
    Να είσαι καλά να ζωντανεύεις τη μνήμη μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Παλι μια φοβερη σελιδα...
    Αληθειες, που πονουν...
    Που τις εχουμε ζησει...
    Σπονδες συναισθηματων...
    Ευχαριστω, δακρυσμενος, οπως κι ο Σπυρος...
    Αφιερωνω, τουτο το δακρυ...
    Στ αδερφακι μου...
    Κοιτα...Νικολη μου...
    Η Αντιγονη..Εγραψε για σενα...
    Για τη μανα μας...
    Για μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Όλοι αυτοί οι θησαυροί κρύβονται σε ένα "τετράδιο" και μας τους δίνεις σταγόνα-σταγόνα!
    Δεν παίζω! Το θέλω αμέσως ΟΛΟΚΛΗΡΟ!

    Καλό βράδυ (με έσκασες πάλι).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Πόσες αλήθειες,πόσο συναίσθημα;;
    Για τα χαμένα χρόνια αυτών που δεν χάρηκαν τις Μαρίες τους....
    Καλημέρα Αντιγόνη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Συγκλονιστική η εικόνα της ξενιτιάς και της γιαγιάς-μαμάς...
    Το δράμα πολλών παιδιών που μεγάλωσαν χωρίς τους μετανάστες γονείς, με τον παππού και την γιαγιά ..
    Και πάντα αριστοτεχνικά και συγκινητικά γραμμένο από εξαιρετική πένα της Γιαγιάς Αντιγόνης !!!!!
    Μάγδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Να και μια φορά που δάκρυσα από χαρά! Όλο με μελαγχολείς γιαγιά, θα σε μαλώσω! Οι λέξεις σου με συνεπαίρνουν, ο τρόπος σου με μαγεύει... Συνέχισε να μας δίνεις αν το θες... :) Καλημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. για ολες της Μαριες του κοσμου αλλα πανω απο ολα για την δικη μου Μαρια τη μανα μου ... καλημερα και καλη Κυριακη!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Μωρέ Αντιγόνη μου,
    τούτο δεν είναι τετράδιο,
    τούτο είναι Ευαγγέλιο!!!

    Σ' αγαπάω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΓΙΑΓΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ..ΜΟΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ....ΑΥΤΗ Η ''ΜΑΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ'' ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΠΟΛΥ...ΠΟΣΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!!!!
    ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΜΑΡΙΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Πολύ συγκινητικό!!Και πολύ γλυκογραμμένο!
    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!ΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΗ ΓΙΑΓΙΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ.
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Αααχχ Αντιγόνη μου!
    Τρέμω στην σκέψη μήπως σε λίγο καιρό ζήσουμε το ... ανάποδο!
    Μήπως δούμε τα παιδιά μας απογοητευμένα και απελπισμένα να φεύγουν μετανάστες!
    Σε φιλώ, καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. η μοίρα κάθε λαού που ο τόπος δεν τον φτάνει
    πόσες Μαρίες με πόσα διαφορετικά χρώματα δέρματος πάνω σε τούτον τον πλανήτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Ξέρω φίλη στη πολυκατοικία μου που έζησε τετοια ακριβώς κατάσταση και χειρότερη φίλη μου.Ζει στη Γερμανία ακόμα, χήρα πλέον και έρχεται τα καλοκαίρια στην Ελλάδα και τα λέμε.Μαρίες πολλές λοιπόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Γιαγιά Αντιγόνη, έχεις ένα μοναδικό τρόπο να μ' αφήνεις άφωνη και σκεφτική.

    Φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Γιαγιά Αντιγόνη.... όλο γλύκα... κάθε φορά θα συγκινηθώ, μα καθε φορά όμως??? αυτό το ΤΕΤΡΑΔΙΟ δεν κυκλοφορεί να τρέξουμε να το πάρουμε?? Πάντα καλα΄να είσαι!
    Δήμητρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή