Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Διακόσια χρόνια ξενιτιάς...




 Η Οδύσσεια αρχίζει από την Μάνη την άνοιξη του 1768. Ενας Σκωτσέζος γιατρός αγοράζει από τον Κυβερνήτη της Μεθώνης 250 Μανιάτες με τριακόσιες λίρες στερλίνες.
Υπογράφει μαζί τους συμβόλαια «ΔΟΥΛΩΝ» και τάζοντας τους παράδεισους, κινάνε για την Αμερική με κάτι άθλια ιστιοφόρα για να φτάσουν θαλασσοπνιγμένοι μετά από πέντε μήνες.
Οσοι δεν πέθαναν από στο ταξίδι, εξοντώθηκαν αργότερα από τους Εγγλέζους επιστάτες, την ελονοσία και την απάνθρωπη εργασία, δουλεύοντας τη γης εκεί στην ερημιά των απέραντων εκτάσεων.
Η οικογένεια των Χριστακέων δραπετεύει και μέσα από φριχτές περιπέτειες κατορθώνει να επιβιώσει. Περιπλανούνται μέσα στις πολιτείες της Αμερικής.
Τελικά αυτή η οικογένεια είναι ο καθρέφτης των διακοσίων χρόνων, μέσα από τον οποίο παρακολουθούμε την απάνθρωπη ζωή των μεταναστών που χάσανε την ταυτότητα τους και την ζωή τους γυρεύοντας στην ξενιτιά μια καλύτερη τύχη. 
Χωρίς ανθρώπινη υπόσταση, χωρίς υπόληψη και σεβασμό από πουθενά, θύματα των δουλεμπόρων και των πρακτόρων, θύματα της μιζέριας της πατρίδας τους, θύματα του μεγάλου ονείρου για μια ευτυχισμένη ζωή, καταποντίζονται σιγά σιγά μέσα στο χωνευτήρι του νέου κόσμου.
Πολλοί  πεθάνανε χωρίς ποτέ να δουν δικούς τους ανθρώπους. 
Αφησαν τα κόκαλα τους στις απέραντες στέπες της Αμερικής φτιάχνοντας σιδηροδρομικές γραμμές ή σπάζοντας πέτρες στα ορυχεία του Ροκφέλερ.
Οι Αμερικανοί τους περιφρονούν και τους σιχαίνονται γιατί ενώ περίμεναν να δουν στα πρόσωπα των Ελλήνων μεταναστών τη μορφή του Ερμή και του Απόλλωνα, ξαφνικά είχαν μπροστά τους άθλια ανθρωπάκια που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.
Το τραγικό ταξίδι της μετανάστευσης των Ελλήνων από το 1768-1960!
(Απόσπασμα από το οπισθόφυλλο)

Διαβασμένο σε μια καμπίνα πλοίου το ’83 στο λιμάνι της Αμβέρσας στο Βέλγιο….
Εκεί που το βράδυ συνάντησα τον Γιάννο από την Καρδίτσα να πουλά πατάτες στα χωνάκια…
Και να μου φωνάζει:
-Γειά σου Πατρίδα…
…με το χιόνι να ψιλοπέφτει στα γκρίζα μαλλιά του..
..και στη καρδιά μου….

16 σχόλια:

  1. Αντιγόνη μου ,και έχεις τον αλλο και θεωρεί τον εαυτό του άνθρωπο της διασποράς,από που είναι η βουλή? έριξα μουτζα τώρα, με είδες?
    καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Αντιγόνη μου!!!
    Όποτε μπορείς πέρνα κι από μένα, σου έχω ένα βραβείο.
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν το ήξερα το βιβλίο,μπαινει στα υπόψη....

    Καλησπέρα από Χαρτούμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οπου φτωχος και η μοιρα του ελεγε η γιαγια μου.Καλη εβδομαδα να εχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαβάζοντας την ανάρτηση σου, το μυαλό μου γύρησε πήσω, όταν πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα στο νησάκι Ελις,της Νέας Υόρκης,εκεί που βγαίνανε οι Μετανάστες.
    Το οποίο έχουν μετατρέψει σε μουσείο.
    Εβλεπες εκεί βαλίτσες, καλάθια,διάφορα
    άλλα αντικείμενα των Μεταναστατών.
    Υπήρχε και μια εγκατάσταση
    όπου μπορούσες,αφού έγραφες το όνομα που σε ενδιαφέρη να πάρεις πληροφορίες για όποιον Μετανάστη,αν ήταν γραμένος στους καταλόγους φυσικά.
    Το όλο σκηνικό ήταν πολύ σοκαριστηκό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα γιαγιάκα. Τρίτη που θα έχω χρόνο θα σε διαβάσω. Πέρασα να σου πω ότι σε αγαπάω :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αντιγόνη,από τη μικρή περιγραφή,βλέπω ότι πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον-άραγε κυκλοφορεί ακόμη;
    Αυτά τα βιβλία μέσα από τα οποία περνάει η ιστορία,είναι τα λατρεμένα μου.
    Φιλιά!

    Συμφωνώ και χειρονομώ με τη Φούλη!Από τους σημερινούς απέχοντες,μπουχτίσαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ολοι της γης οι κολασμένοι,θάλεγα εγω
    που έφαγαν με τις χούφτες το πικρό ψωμί της ξενιτιάς και λίγοι-ελάχιστοι γύρισαν φτιαγμένοι.Αυτοί που βλέπουμε
    είναι μειοψηφία μπροστά σ αυτούς που άφησαν τα κοκαλάκια τους στα ορυχεία,
    στις σιδηροδρομικές γραμμές,στις λάτζες των εστιατορίων κ.λ.π.,κ.λ.π.
    Δεν συνάντησαν ολοι το Αμερικανικό όνειρο,ούτε καν το δικό τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να...Μια καταπληκτικη...
    ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ιδεα λεω...
    Για δωρο στο αδερφακι μου...
    Για σου Αντιγονη....
    Για σου Πατριδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Και εγώ ξέρω τώρα που θα βάλω φωτιές, αλλά παρότι έχουμε τέτοια ιστορία μετανάστευσης έχουμε καταλήξει οι ρατσιτσές της Ευρώπης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Α ρε Αντιγονάκι μου αυτό το βιβλίο θα'πρεπε να ξανακυκλοφορήσει και να το διαβάσουν όλοι όσοι συμπεριφέρονται στους μετανάστες σαν σε ζώα μπας και θυμηθούν ότι στη θέση αυτή ήταν κάποτε κι αυτοί και πολύ πιθανό να ξαναβρεθούν.

    Καλή σου μέρα Αντιγόνη μου και καλή βδομάδα!
    Φιλάκια πολλά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή βδομάδα γιαγιά Αντιγόνη.
    θα το βάλω στα υπόψη το βιβλίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλημέρα Αντιγόνη και καλή εβδομάδα.

    Σε ευχαριστούμε για το βιβλίο. Θα το σημειώσω να το αναζητήσω διότι μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και τελείως διαφορετικό από αυτά που κυκλοφορούν αυτό τον καιρό.
    Πω πω σοκαρίστηκα λίγο με τα συμβόλαια "ΔΟΥΛΩΝ" και με την αγορά. Δεν ήξερα ότι ίσχυαν παντού αυτά τα πράγματα. Εντάξει τουρκοκρατία είχαμε τότε, αλλά αγορά ανθρώπων; Πολύ πάει...

    Αντιγόνη, γιατί έπεφτε χιόνι στην καρδιά σου στο ταξίδι; Δεν περνούσες καλά στα ταξίδια;

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. http://www.youtube.com/watch?v=LHvEquE5klw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευχαριστούμε για το βιβλίο, θα το ψάξουμε... συγκονιστικά και ανατριχιαστικά όλα αυτά που γράφεις...΄είναι τόσο αυτονόητα αγαπητή γιαγιά κάποια πράγματα που δεν αντέχεις να βλέπεις την βαρβαρότητα στους άλλους... πως γίνετε να ξεχνάμε??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κάπου τώρα τελευταίος, διάβασα μια ιστορική αλήθεια για τους πρώτους αυτούς Έλληνες, τους οποίους πήγαν στην Φλόριδα, εκεί τους πέθαναι η ελονοσία, μετά οι Άγγλοι τους μεταχειρίζονταν χειρότερα από σκλαβους.
    Αν θυμάμαι καλά έχτισαν χωριό και του έδωσαν το όνομα Νεα Σμύρνη.
    Μερικοί από τους απογόνους των υπάρχου, έχουν όμως χάσει τη γλώσσα τους την Ελληνική.

    Με το Σαράντο Χρηστακέα είμασταν μαζί στα καράβια, τον είχαν φέρει από τα σύρματα (στρατόπεδα) των Άγγλων στην Αίγυπτο εποχή του πολέμου.
    κι αυτός από την Μάνη,
    Τελικά έμεινε στην Κούβα, 1959-60 έμαθα ότι ο Κάστρο τον είχε φυλακίσει για κοντραμπάντο,

    Μια μέρα το 1968 βρέθηκε στη Γουατεμάλα με βαπόρι, ζήτησε να με δει αλλά έλειπα.

    Από τους πρώτους μετανάστες γύρω στα 1800 υπήρχε κι ένας Μυτηλινιός επώνυμον Καλβοκορέσης, έγινε αξιωματικός του ναυτικού κλπ...
    Ακόμα υπάρχει στα ιστορικά βιβλία το πως έφθασε σε αυτή τη θέση...
    αγαπητή μου Αντιγόνη
    Σε χαιρετώ

    Γαβριήλ
    Νέα Υόρκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή