Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Το καλό ντουλάπι της!

Ετσι το έλεγε…
Ηταν η προίκα της γιαγιάς Παναγιώτας.
Τα γλυκά του κουταλιού σε παράταξη τα είχε κλειδωμένα.

Μήλο φυρίκη με αμύγδαλο, ντοματάκι, τριαντάφυλλο, μελιτζανάκι
φυστίκη και πορτοκάλια που τα περνούσαμε με το βελόνι στις κλωστές.
Σαν τέλειωναν κάποια βάζα τρέχαμε στο «καλό ντουλάπι»

-Για τοις μουσαφηρέοι είναι βρε, θύμωνε σαν ψάχναμε να τα βρούμε!
Η Παναγιώτα την δοτική την είχε περί πολλού!
Τοις ξηροί καρποί, τοις γειτόνοι..κλπ

Αυτά τα καθρεφτάκια πόσες φορές είχαν φιλοξενήσει
την γυναικεία φιλαρέσκεια!
Και αυτή η κλειδωνιά πόσα ξεκλειδώματα είχε δεχτεί…
Η φοντανιέρα που φιλοξενούσε τα σοκολατάκια
σε σχήμα μαργαρίτας..
Η καράφα του λικέρ με σπασμένο τώρα το πώμα
περγαμόντο, κουαντρώ, τσέρι..
Και τα ποτηράκια στο δίσκο έτοιμα να τρατάρουν… τοις καλεσμένοι.
Στα συρτάρια τα κοφτά , το κοπανέλι, τα δαντελωτά,
όλα από τα χεράκια της,
φτιαγμένα κολλαρισμένα και ένα πουγκί
τούλινο με λεβάντα..
Τα τραπεζομάντιλα που μπαινοέβγαιναν τις Κυριακές
σαν έστρωναν το τραπέζι.
Στο τελευταίο συρτάρι είχε όλα τα πάνινα φυλαχτά
που έφτιαχνε για τα εγγόνια,
την μπιζουτιέρα της, το βελούδινο πανί που δίπλωνε
τις μεταξωτές κάλτσες,
το κουτί με τα γάντια του περιπάτου…
Τα πρώτα πλεχτά καλτσάκια μας, τα πρώτα ζιπουνάκια
και τις φασκιές.
Το βελονάκι της μάνας της και το κομπολόι του πατέρα της.
Την τιμητική του είχε στις γιορτάδες,
στα γλέντια, στα αρραβωνιάσματα….

Και εκεί τώρα δίπλα να το συντροφεύει,
στη φωτογραφία ρίχνοντας λοξές
ματιές μη της πειράξουν τα γλυκά….


72 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θεέ μου τι τρυφερή ανάμνηση.... Υπέροχο το έπιπλο... Να το ανοίξω ή θα ζωντανέψει από την διπλανή φωτογραφία να με μαλώσει; Αλλά τι φοβάμαι;;; "Για τοις μουσαφηρέοι" δεν είναι άλλωστε;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Drmakspy:
    Δες σύμπτωση!
    Μόλις τώρα διάβαζα την ανάρτηση σου!
    Ανοιξε και πάρε ήταν καλή με τους καλούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. :) Μου θύμισε το "καλό ντουλάπι" της δικής μου γιαγιάς. Μόνο που εκείνο, τριγύρω στον καθρέφτη, είχε ένα σωρό φωτογραφίες που μας άρεσε να χαζεύουμε και ν' ακούμε τις ιστορίες τους... :)

    Θα περνώ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μουσαφίρησα και εγώ!!! όμορφες αναμνήσεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι γυναίκες! Τι τάξη, τι οργάνωση! Μοναδική κληρονομιά!
    Γιαγιά μου σου εύχομαι καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τελικά όλες οι παλιές, καλές γιαγιάδες (για μένα πρό γιαγιάδες) ίδιες ήταν. Και τα νουλάπια τους ακόμα έμοιαζαν... και τα γλυκά τους...
    Όμορφες αναμνήσεις, μιας άλλης εποχής... γλυκειάς, πολύ γλυκειάς!!!

    Λίγο λικεράκι θέλω εγώ, σπιτικό...

    Καλό βράδυ γιαγιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. και ΄μεσα σαυτές τις αναμνήσεις,εμένα μου έκανε κλικ,στα σοκολάτάκια μαργαρίτες.χαχα.(γλυκατζού)πολλές αγκαλιές και φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. marilia:
    Κοριτσάκι μου θα σε βάλω με τα παιδιά γιατί δεν μπορώ να τρέχω να σε ψάχνω.

    Σε φιλώ και καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΦΟΥΛΗ:
    Εχουμε και τραταμέντο!
    Φιλιά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. painter:
    Το λικεράκι με το μαλακό γιατί "χτυπάει"
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΝΑΝΤΙΑ:
    Ευχαριστώ υπομονετικό μου κοριτσάκι!
    Το υπομονετικό πάει για τα κοσμήματα με τις μικρές χαντρούλες σου!!
    Φιλιά και καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. fortounata:
    Μη μου πεις πως τις πρόλαβες;
    Ηταν το κλασσικό φοντάν!
    Φιλιά και καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιαγια Αντιγονη καλησπερα, ενα σχεδον ιδιο [δυο πορτακια πιο πολλα επανω] εχει στο Κορθι το κατινακι απο την γιαγια της, ακομα το κατινακι βαζει γλυκα οπως η γιαγια της, οποτε παμε ανδρο το καλοκαιρι η το πασχα και οταν ανοιγει να κερασει, ειναι ''σωσμενα'' και ΄΄κρυμμενα'' πισω απο τις καραφες με το ρακι και τα ροσολια, τα γλυκα πρεπει να τρωγονται...φρεσκα απο τοις δικοις, οι ξενοι ας φανε αυτα που φερνουν στην επισκεψη, φιλια απο το κατινακι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτές τις σοκολατένιες μαργαρίτες "φοντάν" τις θυμάμαι κι εγώ!! Το χειμώνα μέσα στο μπουφέ και το καλοκαίρι στο ψυγείο!! Πάντα μα πάντα θα τις συνόδευε το κλασικό λικέρ "βύσινο" ή "κράνα".
    Τί μου θύμισες........
    Σε φιλώ Αντιγονάκι μου
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. dimitris:
    Θέλεις να πεις ότι δεν σ'αφήνει να κλέψεις το γλυκάκι;
    Κατινάκι μου, μην τον ακούς.
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Aγαπημένη γιαγιά Αντιγόνη όλο με προλαβαίνεις, αλλά δεν προλαβαίνω...
    Χρωστάω την ραπτομηχανή, το παλιό ραδιόφωνο και τώρα το ντουλάπι που έχω στολισμένο εδώ!
    Θα έρθει η ώρα του να βγεί σωστά, όπως του αξιζει, όπως έκανες και εσύ.
    Όμορφες αναμνήσεις!!!

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αχ Παναγία μου και νάβλεπε η Γιαγιά η Παναγιώτα πως έχω στα συρτάρια του σύνθετου, τα κοπανέλια της γιαγιάς μου της Σκιαθίτισσας και τα σεμεν της που μου έπλεκε για την προίκα μου,όχι μόνο θα θύμωνε αλλά φαντάζομαι ότι θα μου έλεγε:
    Μαρή τα μεταξωτά βρακια είναι για τοις επιδέξιοις κώλοις..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. anthivolon:
    Και δεν έμενε καμία!
    Ειδικά οι παγωμένες, το καλοκαιράκι!
    Εμείς τις αγοράζαμε χύμα σε σακουλάκια.

    Καλό βράδυ και φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Thalassenia:
    Μη νομίζεις ότι το έχω ξεχάσει!

    Εχεις τέτοιους θησαυρούς και δεν μας τους δείχνεις;
    Στο καδράκι είδα και μια ημερομηνία 1922.
    Δεν τα κάνουν αυτά στην Αντιγόνη.
    Και η σφραγίδα με ξετρέλανε!

    Πολλά φιλιά και περιμένουμε!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Kariatida62:
    ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!

    Εσύ Σκιαθίτικα, εμείς Αιγινήτικα!
    Πάντως ..προίκα να δώσουμε έχουμε.
    Φιλιά και καληνύχτα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ... οι αναμνήσεις που δίνουν ζωή στα αντικείμενα...αααα!!!!και λατρεύω τις μαργαρίτες!!!Μπράβο fortounata που μας τις θύμισες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ωραίο έπιπλο...Είχα μια θεία, που είχε ένα τέτοιο, τώρα πια ποιος ξέρει πού να βρίσκεται παραπεταμένο...
    Τα φοντάν ποτέ δεν τα συμπάθησα, τις φοντανιέρες πάλι, πολύ :)
    Καλημέρα από ΝΖ, καλή βδομάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πω πω πω ... τι μου θύμισες τωρα Αντιγονακι....

    Τα φονταν μαργαρίτα....

    Να τρως κάθε πέταλο ξεχωριστά μη τυχει και σου τελειωσει και κει που τελείωνε και έχανες την γλύκα ... τάχα μου και δήθεν η φοντανιερα ξεχνιόταν πάνω στο σερβαν και τη γιαγια "όλως τυχαίως" κάτι της τύχαινε και έφευγε για ένα μετρημένο λεπτό απ το δωμάτιο ... ακριβώς τόσο όσο χρειαζόταν για να πάρεις άλλο ένα και να ξανακάτσεις στη θέση σου , αθώο αγγελούδι...


    Να σου πω την αλήθεια , όταν ήμουν μικρή 2 πράγματα δεν καταλάβαινα...
    Αυτό με τα φονταν και το άλλο με το "πουλάκι" ... ξερεις αυτό που όταν κάναμε στο σπίτι κάποια ζαβολιά ... το βράδυ που ερχόταν ο μπαμπας μας έπιανε και μας μάλωνε γιατί "του είπε ενα πουλάκι"..

    Άμα το έπιανα στα χέρια μου θα το ξεπουπούλιαζα!!

    Φιλί σβουριχτό Αντιγονάκι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ποσο θα ηθελα κι εγω ενα τετοιο ντουλαπι, καπου θα το πετυχω εκει που ψαχνω για τις αναμνησεις των αλλων..., μεσα στα μικρομαγαζα που χωνομαι
    καλα ειμαι γιαγια μην ανησυχεις, απλα εχω τρεχαματα με το κανουριο σπιτι , θα φροντιζω να κανω αναρτηση μεσα στη βδομαδα, σε αγαπαω πολυ !!!!!!!!!!! καλη εβδομαδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. χαχα μικρός είχα ειδικότητα στο να κάνω διαρρήξεις στα ντουλάπια της γιαγιάς. λολ Τι μου θύμησες τώρα.
    Δεν μου ξέφευγε τίποτα. Τι ξύλο είχα φάει από μάνα και γιαγιά όταν πήγαιναν να τρατάρουν επισκέπτες και τα έβρισκαν άδεια.
    Εκείνο το συκαλάκι με το αμύγδαλο ήταν το αγαπημένο μου.
    Και όταν το έτρωγα μέσα από το βάζο ήταν ποιο νόστιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Νομιζω οτι εγινες καλη γιαγια γιατι ειχες κι εσυ πολυ καλη γιαγια!!!
    Καλη εβδομαδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Πω πω γιαγια τι μου θυμισες τωραααααααααα
    Ενα ομοιο σχεδον ειχε και η αδελφη της μανας μου, απο την μανα της, και εκρυβε μεσα ίδια ακριβως πραγματα με αυτα που περιγραφεις......
    Σαν να το βλέπω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ένα παρόμοιο έπιπλο είχαν οι παππούδες μου, θυμάμαι όταν πηγαίναμε να τους δούμε ο παππούς μου άνοιγε και πότε μας έδινε μάντολες, πότε καραμέλες, πότε σοκολάτες. Μύριζε ζάχαρη και κακάο το ντουλάπι. Η νοικοκυροσύνη και η ομορφιά ήταν το σήμα κατατεθέν εκείνων των γυναικών, πόσο τις ζηλεύω, εγώ δεν τις φτάνω ούτε στο μικρό τους δάχτυλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τους πρέπει μεγάλη τιμή γιαγιά Αντιγόνη, δεν νομίζεις;
    Τους αξίζει χρόνος, χώρος, και προσοχή!!!
    Σωστά τα πρόσεξες και με συγκινείς.
    Είναι οι θησαυροί μου και ξέρω ότι με καταλαβαίνεις.
    Να είμαστε καλά, να είσαι κοντά μας και θα τα δούμε όλα.

    Τα σοκολατάκια μαργαρίτα έγιναν τσοκόντα αργότερα και προσπερνάς τις κλειδαριές, βγάζοντας τα συρτάρια. Έτσι κλέβεις λίγο κυδώνι πελτέ με χρώμα ρουμπινί.

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αχ, βρε Αντιγόνη... Θυμήθηκα το "μπουφεδάκι" της γιαγιάς με τα γλυκά και το κλειδί που τα σφράγιζε και που το έβαζε στον κόρφο της για να μην της τα "μαγαρίσουμε"!
    Σοκολατάκια μαργαρίτες, γλυκό καρυδάκι, νερατζάκι, συκαλάκι για "τοις μουσαφηρέοι" βέβαια, "τοις γνωστοί" και "τοις ξένοι" που θα διάβαιναν το κατώφλι της. Και σ' ένα βάζο κοντόχοντρο, το κυδωνόπαστο που έτσι κι έπεφτε στα λιμασμένα κουτάλια εξαφανιζόταν στο λεπτό!
    Και το χειμώνα κουραμπιέδες και "φινίκια" και δίπλες... Παστέλι με καρύδι και μέλι, τυλιγμένο στο "συσάμι"...
    Κι από πίσω το λικεράκι για τις γυναίκες, τη ρακή για "τοις άντροι" και το ρακόμελο για την ίδια, να ζεσταίνεται κομμάτι τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες.

    Το μπουφεδάκι αυτό στόλιζαν δυο παλιές λάμπες που τις είχε φέρει ο πατέρας της απ' τη Μικρασία και τις φύλαγε σαν κόρη οφθαλμού. Η μια λάμπα είχε σπάσει και την είχε αντικαταστήσει με μια παράταιρη κι όλο της έλεγα να τις αλλάξει και τις δυο να είναι ίδιες, όχι απαντούσε, ήθελε η μια να μείνει ως ήταν εξαρχής... τότε δεν καταλάβαινα, τώρα όμως νιώθω το γιατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Nα υποθέσω πως τον έχετε τον μπουφέ, ακόμη!
    Κι εμέις! Της προγιαγιάς! Με την ίδια λογική τοποθετημένα τα γλυκά!
    Μα, στο κιούπι το καθημερινό κυδώνι και στο βάζο το νεραντζάκι (πράσινο ή κίτρινο), για τους ξένους.
    Και πάνω χώρος για τα ποτήρια, τα πιατάκια, τα κουταλάκια τ' ασημένια....

    Αλλα χρόνια, άλλη λογική, άλλα ήθη, άλλα έθιμα.

    την καλημέρα μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Mαίρη:
    Αυτές οι μαργαρίτες είχαν σουξέ!
    Καλή εβδομάδα, Μαίρη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Artanis:
    Δεν αγαπάς τα γλυκά πουλάκι μου;

    Στα χρόνια που παντρεύτηκα το πλέον συνηθισμένο δώρο γάμου ήταν οι φοντανιέρες.
    Φιλιά καλοκαιρινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Νερένια:
    Τι ωραία που τα περιγράφεις!
    Σαν να σε βλέπω να μασουλάς τις μαργαρίτες.
    Αυτό το πουλάκι έσπαγε τα νεύρα των πιτσιρικάδων κανονικότατα!
    Φιλιά καλό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ:
    Ασπούλα μου καλή δύναμη για το καινούριο σπίτι.
    Μόλις τελειώσεις βάλε και καμιά φωτο.
    Σε φιλώ κοριτσάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. bear:
    Κάπως έτσι σε φαντάζομαι!
    Σκανταλιάρικο παιδί τις είχες κάνει τρελές;
    Μου αρέσουν οι επαναστάτες!
    Πολλά φιλιά από την δανική γιαγιά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. meanan:
    Γυναίκα σίφουνας η Παναγιώτα!
    Κυρίως δίκαιη και αγαπησιάρα.
    Φιλιά και αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ρίκη Ματαλλιωτάκη:
    Ετσι όπως βλέπεις τους χαρακτήρες των βιβλίων σου, με το μαγικό σου τρόπο!!!!
    Πολλά φιλάκια κορίτσι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Pink-Fish;
    Είχαν μεράκι κορίτσι μου.
    Τα έκαναν με αγάπη και την περνούσαν!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Thalassenia:
    Μα τι κουτσομπόλα είμαι;
    Ολα τα πρόσεξα.
    Θα χαρώ πολύ να τα δω και στο ιστολόγιο.

    Πολλά φιλιά καλή μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. melv@ki:
    Ολοι τελικά έχουμε παραστάσεις από αυτά τα ντουλάπια.
    Εσύ με τα παιδικά σου ματάκια τα κατέγραψες στην ψυχούλα σου.

    Το σχόλιο μου για την Πόπη δεν φάνηκε.
    Κάτι χαζό θα έκανα πάλι!!
    Ηταν ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!

    ΦΙΛΆΚΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. ZOYZOYNA:
    Φυσικά και το έχουμε.
    Το έχει η αδελφή μου η Νότα που έχει το όνομα της.
    Δεν τα πετάς αυτά τα πράγματα.
    Φιλάκια ζουζούνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Αντιγονάκι μου ,

    σου έστειλα μνμ ... ελπίζω να το λάβεις ...

    και σε άλλα ελπίζω :)

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Αχ βρε Αντιγόνη μου δεν ξέρω γιατί αλλά ολα τα κείμενα σου έχουν τη δύναμη να με συγκινούν.
    Έτσι κι αυτό. Ίσως είναι που βγαίνουν όλα απ'την καρδιά σου κι είναι τόσο όμορφα κι αληθινά.

    Είναι σαν βλέπω τι γιαγιούλα σου. Η περιγραφή σου είναι τόσο ζωντανή και γεμάτη γλύκα σαν περγαμόντο.

    Μου θύμισες τη δική μου γιαγιά που λάτρευω και την έχασα πριν 3,5 χρόνια. Μου λείπει αφάνταστα και όσο ζω θα μου λείπει το ξέρω. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι δε θα την ξαναδώ, δε θα την ξανακούσω να μιλάει. Όταν ήταν πρόσφατος ο χαμός της είχα γεμίσει το σπίτι με τις φωτογραφίες της γιατί πάντα ήθελε να τη θυμόμαστε. Λες κι αν δεν τις είχα δε θα τη θυμόμουν.

    Είχα τραβήξει λίγους μήνες πριν τη χάσουμε κι ένα βίντεο που τραγουδά και μιλά αλλά όσες φορές κι αν προσπάθησα ποτέ δεν κατάφερα να το παρακολουθήσω γιατί με πνίγουν οι λυγμοί.

    Ο Θεός ν'αναπαύσει τη ψυχούλα της και της δικής μου και της δικής σου γιαγιούλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Aντιγονάκι μου,τις θυμάμαι σαν όνειρο, η σοκολάτα ήταν θεσπέσια,όχι πλαστική.φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. ααααχχχ....αυτές οι αναμνήσεις... ένα έπιπλο πόσα πράγματα μπορεί να κουβαλάει πάνω του.. και υλικά και άυλα...
    καλά κάνει και ρίχνει λοξές ματιές... είναι για εμάς ντε, τους μουσαφιρέους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Οι αναμνησεις μενουν για παντα μεσα μας.
    Τους χαιρετισμους μου απο Νεα Υορκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Ελα, καλέ, όλες οι μεγαλοκοπέλες τις θυμόμαστε! τις μαργαρίτες λέω, τα σοκολατάκια! νιάμ...!
    ασε που μια βερσιόν, οπτική κυκλοφορεί και τώρα, και τρελλαίνομαι να τις έχω στολισμένες σε γιορτές, κι ας μην θυμίζουν παρά στο σχήμα τις παλιές!

    Δεν τα πετάμε, τα έπιπλα, Αντιγονούλα, αλλά μπορεί να μην το είχατε πιά!

    Μα και που δεν τα πετάμε, θα τα πετάξουν κάποιοι επόμενοι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Tα λατρεύω τα παλιά έπιπλα ειδκά αυτά τα ντουλάπια.
    Πολύ όμορφη ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. μου θυμισες κατι παραμυθια που μου ελεγε η γιαγια μου μικρη
    ακομα θυμαμαι αυτην την φωνη την τοσο ηρεμηη ( αναφερομαι στην μαμα του μπαμπα μου που εχει πεθανει εδω και χρονια )
    καλησπερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Mη σκας Αντιγόνη! (δε μου πάει πια να σε λέω γιαγιά)
    Σε ευχαριστώ πολύ πάντως! φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Νερενια;
    κοριτσάκι μου ακόμα δεν το έλαβα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. DaizyCrazy:
    Οι γιαγιάδες που αγαπιούνται πιο πολύ από μάνες.
    Και εκείνα τα χρόνια μέναν με τα παιδιά τους και τις ζούσαμε πολύ!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. next day:
    Παραφυλάει μη και βουτήξετε τα κεράσματα!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. melv@ki:
    ευχαριστώ που με συγχώρεσες, μεγαλόψυχο πλάσμα....
    Μου άρεσε πάρα πολύ!!!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. stalamatia:
    Δεν είναι όμορφα;
    Εχουν και ψυχή θαρρείς...
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. skouliki:
    Αυτές οι αγκαλιές και τα παραμύθια!
    Μου αρέσει να τα λέω στον μικρό και να βλέπω τα ματάκια του να λάμπουν.
    Σε φιλώ καλό μου:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Γειά σου γιαγιά αντιγόνη...
    ευχαριστούμε που άνοιξες το ντουλαπάκι των αναμνήσεων και μας κέρασες κι εμάς το γλυκό της καρδιάς σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Αντιγονάκι μου,

    το ξανάστειλα!!!!!!


    Άντε και αγωνιώ για την απάντηση

    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Θέλω κι εγώ μαργαρίτες. Όχι μια, δυο, και τρεις θάλεγα... Και να αργήσετε να ξαναμπείτε στο δωμάτιο. Δεν πιστεύω να τις έχετε μετρημένες; (Πάντως όταν ήμουν μικρή, νόμιζα πως δεν με παίρναν είδηση που μίκραινα το σωρό με τις μαργαρίτες!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Ευτυχησα να εχω μια θεια[αδελφη πατερα]που ειχε ενα παρομοιο επιπλο...Αλλα μεγαλυτερο...
    Μια φορα που με επιασε η θεια να τρωω απο το βαζο..[κιδωνι γλυκο]
    Με κλειδωσε μεσα...
    Κλειδωμενος στον παραδεισο...
    Με το κουταλι στο χερι...
    Στο τελος με εβγαλε για να μην αρρωστησω...
    Ετσι να ηταν ολες οι φυλακες...
    Ντουλαπια με γλυκα...
    Ρακες και σοκολατες...
    Τι λες Αντιγονη μας...???
    Θα ειχαμε πιο πολλους η πιο λιγους,
    φυλακισμενους τοτε...???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Τα λατρευω αυτα τα ντουλαπια, ειναι η αδυναμια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Λατρεύω όλα τα παλιά έπιπλα και κυρίως αυτά που είναι φορτωμένα με τόσες γλυκειές αναμνήσεις...
    Είμαι και πολύ "γλυκατζού": ο νονός μου είχε ζαχαρπλαστείο στον Βόλο!
    ΘΕΟΦΑΝΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Προς όλους τους φίλους bloggers:

    Σας παρακαλώ κάνετε αναδημοσίευση το link που σας στέλνω, δεν επιτρέπετε να αφήσουμε να περάσει έτσι μια τόσο δικτακτορική κίνηση

    http://smallbreaths.blogspot.com/2010/06/blog-post_29.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. ΩΡΑΊΑ ΕΛΕΝΗ!
    ΣΑΣ ΈΧΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΜΟΥ ΈΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΏΣ!
    Στην ανάρτηση σου μπήκα και μου άρεσε πολύ αλλά το έπαθα και με άλλα "παιδιά"
    Κάτι έκανα και δεν φάνηκαν.
    Συγνώμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. alla logia:
    Πάρε ότι θέλεις από εδώ!
    Οταν γυρίσω σε δυο μέρες θα σου στείλω Mail.
    Σε φιλώ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. stalamatia;
    Να είσαι καλά κοριτσάκι μου
    Σου στέλνω πρωινά φιλιά με την δροσούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Δημιουργία:
    Σε ευχαριστώ καρδούλα μου.Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Μικρές ανάσες:
    Δεν μπόρεσα να το καλό μου. Θα ψάξω καλύτερα. Δεν είμαι και τσακάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Εξαιρετικό κομμάτι το έπιπλό της γιαγιάς σου. Σχέδιο, σκάλισμα, παλιό χειροποίητα κομμένο μάρμαρο..με διπλοκλειδωμένες ταις αναμνήσεις της.. Τι ξύλο είχαμε φάει για τη δοτική και τις περισπωμένες..τότε.

    Τυχερή που ακόμη διατηρείς το έπιπλο της γιαγιάς και τη μνήμη της ολοζώντανες

    ΑπάντησηΔιαγραφή