Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Μια φίλη ανώνυμη διηγείται!!!

Είναι η περιπέτεια μιας φίλης που μας
παρακολουθεί όλους και πάντα αφήνει
τα ευγενικά της σχόλια.
Μιλάμε με mails και πρέπει να την πείσω
να φτιάξει σελίδα.
Την ευχαριστώ για την ιδιαίτερη αγάπη της.

Πως ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Παρίσι, κατέληξε σε περιπέτεια...

Εγώ και η συνεργάτιδα μου η οποία διατηρεί μαγαζί με ρούχα, αποφασίσαμε να πάμε στο Παρίσι για να επισκεφτούμε
μια σχετική έκθεση που γινόταν εκεί, Ιανουάριο μήνα, και με την ευκαιρία να ψωνίσουμε και τα σχετικά με τη δουλειά μας υφάσματα χάντρες κ.τ.λ.
Στις πέντε λοιπόν ξημερώματα Σαββάτου, ξεκινήσαμε από εδώ, και μέσω Ζυρίχης, φτάσαμε στις οχτώ στην Πόλη (του φωτός) που λένε.
Πλην όμως για μας δεν αποδείχτηκε και πολύ φωτισμένη...
Άντε τώρα να πάρουμε τις βαλίτσες, άρχισαν να βγαίνουν από το διάδρομο, και αφού πήρα τη δική μου, μάταια περιμέναμε και τις φίλης, ο διάδρομος έκανε αρκετούς γύρους χωρίς τη βαλίτσα όμως.
Και τώρα τι γίνετε, που η μόνη γλώσσα που ξέραμε ήταν αυτή των παππούδων μας?
Από δω κι από κει καταφέραμε να βρεθούμε στο σχετικό γραφείο, όπου ήταν δυο ανατολιτισσες κοπέλες...
Φυσικά ούτε.. κινέζικα ξέραμε.

Τελικά με τη βοήθεια των υπαλλήλων βρέθηκε η βαλίτσα στη Ζυρίχη.
Μας υποσχέθηκαν να τη φέρουν το βράδυ στο ξενοδοχείο.

Παίρνουμε το λεωφορείο και πάμε στο ξενοδοχείο που ήταν κοντά στην Όπερα.
Ήταν νωρίς και το δωμάτιο δεν ήταν έτοιμο, οπότε βγήκαμε για μια αναγνώριση

όπως ήμασταν με τα ρούχα του ταξιδιού.
Αφού γυρίσαμε μερικές ώρες αρχίζει να βρέχει δυνατά,και καθώς ήμασταν έξω από ένα κομμωτήριο, μπήκαμε να προφυλαχτούμε και φυσικά αναγκαστήκαμε να δεχτούμε τις υπηρεσίες των κομμωτών.
Η βροχή έπεφτε και οι ομπρέλες στη Ζυρίχη!
Επιστρέφουμε το βραδάκι στο ξενοδοχείο εμείς, η βαλίτσα όχι.
Στο θυρωρείο ήταν ένας ωραίος μελαψός νέος, με παραστατικές χειρονομίες του δώσαμε να καταλάβει ότι περιμέναμε τη βαλίτσα, αφού έκανε μερικά τηλεφωνήματα μας είπε ότι θα εχόταν στις εννιά.
Ωραία λοιπόν δεν πάμε να δούμε το κτήριο της Όπερας και πήγαμε.

Αφού το είδαμε από έξω, θελήσαμε να το δούμε κι από μέσα. Στην πόρτα όμως μας σταμάτησαν, γιατί εκείνη την ώρα είχε παράσταση κι έπρεπε να έχουμε εισιτήριο, κάναμε μεταβολή, λέγοντας ότι θα έρθουμε κάποια άλλη ώρα.
Εκείνη τη στιγμή, βγαίνει ένα ζευγάρι Γάλλων, η προσωποποίηση της ευγένειας και της κομψότητας, και μας
δίνουν από ένα εισιτήριο .

Τότε αυτός που μας είχε σταματήσει, ευγενέστατα μας έκανε νόημα να περάσουμε.
Μπαίνουμε λοιπόν ανεβαίνουμε μια σκάλα με χρυσά περίτεχνα κάγκελα και μπορντό χαλί.
Βρισκόμαστε σε μια σάλα που προφανώς ήταν το φουαγιέ, την ώρα εκείνη ή διάλυμα ήταν ή δεν είχε αρχίσει ακόμα η παράσταση.

Γεμάτη κόσμο επίσημα ντυμένοι, πολλοί με ένα ποτήρι στο χέρι.
Κι εκεί που δεν ξέραμε τι να κάνουμε και κοιτάζαμε μια γύρω μας και μια τα παπούτσια μας, ακατάλληλα για
την περίσταση καταλαβαίνετε...
Μας πλησιάζει λοιπόν κάποιος, που φορούσε κάτι σαν σμόκιν σαν φράκο ξέρω κι εγώ? μας κάνει μια υπόκλιση
μας παίρνει τα εισιτήρια και μας οδηγεί σε ένα κεντρικό θεωρείο στις δύο πρώτες θέσεις, μας κάνει νόημα να
καθίσουμε με τη σχετική υπόκλιση πάλι.
Βρεθήκαμε να καθόμαστε σε κάτι καθίσματα όλο χρυσό και βελούδο, και να βλέπουμε κάτω την πλατεία και τα γύρω θεωρία, όπως μόνο από την τηλεόραση ξέραμε, σε λίγα λεπτά σηκώθηκε η αυλαία και εμφανίστηκε μια πολυάνθρωπη ορχήστρα, έπαιξαν για λίγο μουσική...σηκώθηκε μια δεύτερη αυλαία και βγήκαν χορευτές με
κοστούμια εποχής, που δεν μπορώ να τα περιγράψω.
Καθώς είχαμε να κοιμηθούμε σαράντα ώρες σχεδόν, μας φαινόταν όλα αυτά σαν όνειρο εκτός πραγματικότητας.
Ανάλογες περιπέτειες είχαμε και τις υπόλοιπες τέσσερις μέρες, δεν θα ήθελα όμως να σας κουράσω.
Γι ‘αυτό θα σας πω μόνο ότι την ώρα τις επιβίβασης στο αεροπλάνο της επιστροφής και καθώς περνούσαμε τον έλεγχο, ακούστηκε ένα δυνατό σφύριγμα, μας κύκλωσαν μερικοί ένστολοι με τα όπλα καταπάνω μας ,και πήρα την τρομάρα της ζωής μου...
Τι είχε συμβεί; η φίλη είχε ψωνίσει μερικά ψαλίδια για τη δουλειά της, τα οποία είχε βάλει σε ένα μικρό βαλιτσάκι
που κρατούσε στο χέρι ,πράγμα το οποίο αγνοούσα...
Όλα καλά αλλά όχι και τρομοκράτισσα εγώ!!!

35 σχόλια:

  1. O καλιβιωτης δεν εχει οτι χρειαζεται η φιλη σου γιαγια Αντιγονη? Και αν τις εκαναν μπλοκο θα μπορουσαν να μιλησουν στα ελληνοαστυφυλακοπαιδα, ασε που θα ειχαν μικροτερο κοστος αν ψωνιζαν απο την χωρα, ποιους ραβει η καλη σου φιλη? Τωρα με τοσες οικονομικες δυσκολιες και με τους κινεζους στον ανταγωνισμο ποιες κυριες ''ραβονται''? Καλημερα και φιλια απο το κατινακι.....Μη παρεις τα σχολια τοις μετριτοις........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι περιπέτειες είναι αυτές που μας κάνουν να θυμομαστε τα ταξίδια μας είναι η αλήθεια.
    Οσο για τα ψαλίδια, θα συμφωνήσω κι εγώ, έπρεπε να πάει στο εξωτερικό να τα αγοράσει??
    Πόσο ιδιαίτερα ψαλίδια ήταν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αντιγονάκι μου,είδες τα ταξίδια με περιπέτεια που μένουν περισσότερο στη μνήμη;πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εγώ αυτό που κρατάω είναι την προθυμία των ξένων να βοηθήσουν τη φίλη σου όπου κι αν βρέθηκε σε αντίθεση με τη συνηθισμένη "ξυνίλα" των Ελλήνων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα έχει να θυμάται από αυτό το ταξίδι η φίλη σου γιαγιά Αντιγόνη.Άλλωστε τι να το κάνεις το Παρίσι αν δεν έχει και λίγη περιπέτεια ή ρομάντζο?
    Πολλά πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εισητήρια για θεωρείο? Μα ποιοι ήταν αυτοί που τους τα 'δωσαν άραγε; Τίποτα λεφτάδες μάλλον.

    Δε μας είπε τι έγινε με τη βαλίτσα :)

    Φιλιά Αντιγονάκι ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι ομορφότερες περιπέτειές μας προκύπτουν από τη "συνωμοσία του σύμπαντος" και όχι από τον προγραμματισμό τον δικό μας.
    Σαν ο Θεός εκεί που στέκεται πλέκοντας και ξεπλέκοντας τις καταστάσεις των ανθρώπων να διασκεδάζει με το δέος που ζωγραφίζεται στα πρόσωπά μας από αυτά τα "αναπάντεχα που μας προκύπτουν". Όπως επίσης να διασκεδάζει και με τις αστείες αντιδράσεις μας τις φορές που προγραμματίζουμε, προγραμματίζουμε, προγραμματίζουμε και στο τέλος δεν μας "βγαίνει" σχεδόν τίποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. λοιπόν μου έχουν συμβεί διάφορα ευτράπελα σε ταξίδια , όμως τέτοια σύμπτωση γεγονότων πρώτη φορά , αλήθεια τις ξεμάτιασε κανείς πριν φύγουν χε χε χχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γειά σου γιαγιούλα από αύριο μετακομίζω Παρίσι, όχι θα κάτσω να σκάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. dimitris:
    Και τον Καλιβιώτη ξέρεις πουλάκι μου;
    Δεν σου πέφτει τίποτα κάτω χαχαχα
    Οσο για το ποιες ράβονται δεν γνωρίζω
    είναι μια φίλη που μιλάμε μόνο με mails.
    Φιλιά στο Κατινάκι!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΕΛΕΝΑ:
    Δεν ήταν ιδιαίτερα τα ψαλίδια φαντάζομαι αλλά δεν ξέρεις;
    Εχω ψωνίσει βλακείες από τα ταξίδια που είναι για γέλια...
    Γυναίκες παιδί μου τι να πεις!
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. φουρτουνιασμένη ψυχή:
    Και αυτό έχει γούστο, η περιπέτεια..
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Pink-Fish:
    Η αλήθεια είναι αυτή αλλά μου έκανε εντύπωση ειδικά για τους Γάλλους που είναι σωβινιστές!
    Για τους συμπατριώτες μας άσε είναι μια άλλη ιστορία....
    Φιλιά ψαράκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. irini:
    Τα ευτράπελα είναι που κάνουν το ταξίδι ιδιαίτερο.
    Για τα ρομάντζα τι να σου πω γριά γυναίκα; χα!
    Σε φιλώ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. DaizyCrazy:
    Μάλλον έπεσαν στην περίπτωση!
    Το κείμενο το μετέφερα όπως μου το έστειλε.
    Φαντάζομαι η βαλίτσα μετά την δική της περιπέτεια να γύρισε στη βάση της!
    Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. manοli:
    Πολύ ωραία τα λες όπως και στο μπλογκ σου!!!!
    Χαίρομαι που ανταμώνουμε!!!!
    Τα φιλιά της γιαγιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. MARILISE:
    Για ξεμάτιασμα δεν ξέρω, αλλά και οι περιπέτειες έχουν το γούστο τους, δεν βρίσκεις;
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. karfoma:
    Τι λες παιδί μου, οι Γάλλοι είναι οι περισσότεροι σνομπαρίες και σωβινιστές του κερατά!
    Κάτσε εδώ που είναι καλά.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ξέρεις γιατί μου αρέσει εδώ; Γιατί κάθε ανάρτηση σου είναι κι ένα μικρό παραμύθι!
    Και με κάνει να αισθάνομαι η μικρή Coulιτσα που της λέει η γιαγιά παραμύθια για να κοιμηθεί!
    Μόνο που εκείνη αντί να νυστάξει βρίσκεται σε υπερδιέγερση και εξαπτεται η φαντασία της

    Φιλιά πολλά γιαγιάκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Coula;
    Ξέρεις γιατί σ'αγαπάω;
    Γιατί δεν είσαι συμβιβασμένη!

    Φιλάκια κοριτσάρα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μεγάλη τύχη η φίλη μας! Μάλλον οι Γάλλοι εκείνη την στιγμή έφευγαν για κάποιο προσωπικό τους λόγο, οπότε εδωσαν τα εισητήρια στους πρώτους που βρήκαν μπροστά τους. Και να φανταστείτε ότι για να δεις μια παράσταση στην όπερα του Παρισιού πρέπει να βγάλεις εισητήριο μήνες πιο μπροστά.
    Όσο για το ποιες ράβονται σε κρίσιμους καιρούς, φυσικά οι πλούσιες αφού η ψαλίδα ανοίγει συνεχώς. Για καποιους είναι προτεραιότητα τα ακριβά ρούχα και τα ακριβά αυτοκίνητα, για άλλους οι τέχνες, για άλλους τα βιβλία,...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ......οταν ημουνα εφηβος το 1821 που λενε και οι κορες μου ειχα παει για μπανιο στην παραλιακη σε μια απο τις οπγανωμενες πλαζ που ηταν τοτε καινουριες...οταν γυρισα απο τη θαλασσα που ειχα βουτηξει τι να δω μου ειχαν κλεψει ολα μου τα ρουχα ...εκει να δεις περιπετεια και πως γυρισα στα πατησια με το μαγιο και ξυπολυτος...απο τοτε ορκιστηκα ποτε να μην πηγαινω καπου μονος... στο εξωτερικο ποτε δεν εχω παει καπου αλλα θα ηθελα να παω καποτε στην πολη,,,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΑΜΑΝΤΑ:
    Ετσι υποθέτω πως έγινε, γιατί ποιος σου χαρίζει; Τυχερές στην ατυχία τους!
    Μα την Μεγαλόχαρη δεν ξέρω ποιες ράβονται ακόμα.
    Μπορεί η φίλες μας να έχουν κάποια βιοτεχνία δεν το αναφέρει και το κείμενο το μετέφερα αυτούσιο.
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. μαχαίρης:
    χαχαχα με το μαγιό;
    Πάντως ούτε τώρα μπορείς να πας μόνος.
    Οσο για το ταξίδι σου εύχομαι να το πραγματοποιήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ax Aντιγόνη μου! Εμένα πρόπερσι με έπιασαν σε επαρχιακό αεροδρόμιο με ένα πολυχρηστικό εργαλείο που είχε και μαχαίρι! Το είχα αγοράσει για δώρο. Ευτυχώς που με γνώριζαν οι υπάλληλοι της ασφαλείας του αεροδρομίου, αλλιώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μαίρη:
    Γλυκεία μου τρομοκράτησα!
    Ευτυχώς που είχες και γνωστούς γιατί άντε να ξεμπλέξεις!!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. .....με το μαγιο και ξυπολητος και χουντα καπακι και χωρις μια...παντως αισιο το τελος με λυπηθηκε καποιος και μου εδωσε ενα ζυγαρι σαγιοναρες πλαστικες και ο οδηγος με εβαλε στο λεωφορειο χωρις εισητηριο..κατεβαινω που λες με το μαγιω και τις σαγιοναρες στην πλατεια αιγυπτου και παιρνοντας ποδαρατο τη δροσοπουλου εφθασα τρεχοντας στο σπιτι μου....ας τα παιδικο τραυμα για να με κοροιδευουν οι κορες μου..γιατι δεν επαιρνες ενα σεντονι απο μια μπουγαδα να κανεις τον αρχαιο...η αλλη λεει..να λες και τα ρητα και τις παροιμιες και θα ερχοσουν ..ανετα
    κι εγω θυμηθηκα τον[τροχονομο] εκει στη γαλατσιου τον[ινδιανο] στη φωκ νεγρη τον[γιατρο] στο σταθμο της αγ βαρβαρας και αλλους τρελλους και[τυπους] της πατησιων τοτε..............αληθεια μηπως να τολμησω να σου στειλω καμμια ιστορια...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αχ, τι ωραία...Πολύ θα ήθελα να πάω στην Οπερα του Παρισιού.
    Από τότε που διάβασα το βιβλίο,
    (το φάντασμα της Οπερας) και είδα
    την ομώνυμη ταινία, το σκέπτομαι κι
    ελπίζω η καλύτερα ας πούμε οτι..πήγα.
    Γελάσαμε με τις περιπέτειες της φίλης
    σου, μας χρειαζόταν λίγο γέλιο...
    Ευχαριστούμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αντιγόνη μου,
    Χάθηκα λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας, όλο το καλοκαίρι μου έτσι θα πάει!
    Να φανταστείς δεν διάβασα την περιπέτεια της φίλης στο Παρίσι....ήρθα μόνο για να σου πω πως είμαι καλά και σε φιλώωωωωωω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. μαχαίρης:
    ΚΑΙ χούντα;
    Καλά σου λέγανε τα κορίτσια!
    Αν θέλεις μπορείς να στείλεις!
    Θα περιμένω mail.
    Να είσαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Frezia:
    Οι περιπέτειες όταν τις βλέπουμε από μακριά μας διασκεδάζουν!
    Την ώρα που τις ζούμε όμως;
    Να είσαι καλά και με το καλό στην Οπερα!
    Σε φιλώ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Η τρελή:
    Να είσαι καλά πουλάκι μου, αλλά μεγάλη γυναίκα είμαι και ανησύχησα.
    Καλή δύναμη για τις δουλειές σου!
    Σε φιλώ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Για τις άλλες περιπέτειες δεν ξέρω αλλά αυτή της όπερας πολύ μου άρεσε.
    Ζηλευτή και σπάνια.

    Φιλιά θαλασσένια.

    Γιαγιά Αντιγόνη σε περιμένει ένα δώρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΑΓΙΑ:))))
    ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΟΜΟΡΦΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Η περιπέτεια είναι το αλάτι σε ένα ταξίδι, έχω πάει στα ίδια μέρη μόνο που την όπερα την ίδια άδεια, πάντα τέτοια, απόλαυση τα καραβάκια στο Σηκουάνα και μοναδική εμπειρία μια 10ωρη τουλάχιστόν επίσκεψη στο Λούβρο ;-) ο γνωστός Σταύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή