Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Η Αργυρένια (συνέχεια)...


Εφτασε η Αργυρένια με τα παιδιά της, στον Πειραιά,
ένα πρωινό του ’38.
Σε ξύλινα μπαούλα είχε την οικοσκευή της.
Καμηλό κουβέρτες. περκάλινα σεντόνια, παπλώματα
πορσελάνες και ότι πιο ακριβό της αγόραζε ο Θεοδόσης από
την Αγγλετέρα.
Γούνες από ταξίδια στην Αφρική και ότι χρυσαφικό της
είχε περάσει στο λαιμό.. στα δάχτυλα…

Πίσω είχε αφήσει την Ζωή της και τον Θεοδόση
να την προσέχει..

Εκεί κάτω στα Χανιά δεν γύρισε ποτέ, γιατί ένοιωσε
πως όλοι είχαν χαθεί μαζί με τον χαμό τους.
Τα παιδιά γαντζωμένα γύρο της.
Η ψιλή φιγούρα της ντυμένη στα μαύρα
και από το κεφαλόδεσμο, άφηναν να φανούν τα μακριά μαύρα
κατσαρά μαλλιά της.

Ο κουνιάδος, την πλησίασε. Τα παιδιά όρμησαν πάνω του.
Είχε φροντίσει για τα μπαούλα και τις δερμάτινες βαλίτσες
να μεταφερθούν με ξεσκέπαστο τρίκυκλο.
Φτάσαν στην Καλλιθέα, στο σπίτι του.
Πολυτέλεια και χλιδή. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά τους υποδέχτηκε
η γυναίκα του με την μακριά βελούδινη ρόμπα.
«Καλώς ορίσατε, σας έχουμε βρει σπίτι, εδώ κοντά» .
Αμέσως η Αργυρένια ένοιωσε την παγωμάρα.

Το σπίτι ήταν ένα υπόγειο με δυο κάμαρες μια κουζινούλα
με τρία κρεβάτια, μία ντουλάπα, ένα τραπέζι και μια γκαζιέρα στον
μαρμάρινο νεροχύτη ένα ψυγείο πάγου που ευτυχώς
τα είχε καθαρίσει η ψυχοκόρη της «βελούδινης ρόμπας».

Δυο παράθυρα που ακουμπούσαν στο πεζοδρόμιο…
Ως να νυχτώσει μαζί με τα αγόρια είχαν αδειάσει και τακτοποιήσει
το νοικοκυριό της.
Πίσω είχε ένα αυλιδάκι με γεράνια, στα παρτέρια. Η Μαίρη κρατούσε
την πορσελάνινη κούκλα και έκλεγε…
Ως να βραδιάσει σχεδόν όλα ήταν τακτοποιημένα.
Και στην ντουλάπα κρέμασε τα σακούλια με την λεβάντα….
Τα αγόρια κοιμήθηκαν στο έξω δωμάτιο και η μάνα με την Μαρία
στο διπλανό.

Την άλλη μέρα έφυγαν η Αργυρένια και ο Αντώνης μαζί με τον θείο
να πάνε στο εργοστάσιο αλλαντικών. Τους βόλεψε και τους δύο.
Ο Αντώνης δέθηκε με τον μπάρμπα του και μια και εκείνος
δεν είχε παιδιά , τον προώθησε να κάνει δική του δουλειά,
ανοίγοντας του ένα μαγαζί με γυαλικά στο κέντρο του Πειραιά.

Δυο χρόνια μετά η Ελλάδα ζούσε τις πιο σκληρές στιγμές της.
Τα αγόρια υπηρέτησαν στο λιμενικό μετά από προσπάθειες
του θείου.
Η Αργυρένια , χάρηκε αλλά άρχισε να υποπτεύεται τον κουνιάδο της
σαν ισχυρά εμπλεκόμενο.
Τα χρόνια της δυστυχίας δεν τους άγγιξαν.
Τι ειρωνεία στα εύκολα έζησε την απόλυτη δυστυχία
και τώρα που ο κόσμος έλειωνε αυτή, δεν γνώρισε προσωπικό
πόνο, παρά μόνο το κλάμα των άλλων, τον τρόμο και την
πείνα την δυστυχία και την συμφορά και η καρδούλα της
μάτωνε.

Το ΄42 παντρεύεται η Μαρία και μένει στο σπίτι του γαμπρού
στην Αγιά Σοφιά, συνοικία του Πειραιά.
Ένα χρόνο αργότερα αποκτά την πρώτη εγγόνα!
Ακολούθησαν άλλες δυο.

Χαρά και λύπη χέρι-χέρι….

Ο Γεράσιμος είχε προσχωρήσει στα «μιάσματα» κατά την άποψη
του Αντώνη.
Φυλακές Αβέρωφ, ξερονήσια, και η Αργυρένια να παρακαλά τον Αντώνη.
Τοίχος είχε σηκωθεί ανάμεσα στα αδέλφια που κράτησε χρόνια.
«Ελα χαιδεμένο μου βοήθησε το παιδί»
«Να μη κάνει τον ήρωα ως πότε θα υποχρεώνομαι;»

Χρόνια πάλευε παρακαλούσε, και ο Αντώνης της έκανε
το χατίρι για την αγκαλιά που του είχε δώσει.
Πέρασαν χρόνια και η Αργυρένια πάλευε με τον Γεράσιμο της.
Δεν πέρασε γιορτή, που να μην έβαζε το πιάτο του στο τραπέζι.
Ο Αντώνης της έγινε παράγων στην Πειραική κοινωνία.
Δεν ήθελε να λείψει τίποτα από την μάννα…
.
Όμως εκείνη τα βράδια δεν ήξερε
για ποιόν να πρωτοκλάψει ….

Γέρασε για να τους δει μονιασμένους.
Σαν έφυγε από την ζωή θυμάμαι τους θείους
να σπαράζουν …
Η Αργυρένια που αγαπήθηκε και αγάπησε
τα παλικάρια της …..

56 σχόλια:

  1. Γιατί άραγε, από κάποιους ανθρώπους, δεν λείπουνε τα βάσανα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Αργυρένια σας,Ελληνίδα μάνα βράχος! Γερές και δυνατές να είστε οι υπόλοιπες γυναίκες της φαμελιάς να την θυμόσαστε και να παραδειγματίζεστε απ'την δύναμή της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρονια πολλα! Χριστος Ανέστη!

    Τι όμορφη ιστορία! Πόσο χαίρομαι που μοιράζεσαι μαζί μας τόσα ωραία πράγματα :)

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άστα Αντιγόνη μου είναι δράμα όταν χάνεις τον σύντροφο κι ιδιαίτερα εκείνα τα χρόνια. Της άξιζε το όνομα της Αργυρενια. Να ζεις καλά κ να τους θυμάσαι όλους. Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. βραχος η Αργυρενια , μπραβο της
    αλλα ρε γιαγια ξερεις τι θα ηθελα ? να επαιρνα την βελουδενια ρομπα και να την εκανα κοπερινια με το ψαλιδι , που μου σταθηκε στη πορτα σα λορδη, σιγα μη παγωσε η Αργυρενια που ηταν η ψυχη των παιδιων της , αλλα κι ετσι να εγινε εμεις την Αργυρενια εκτιμουμε κι οχι την βελουδεναι ροπμαο , αντε απο κει ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όμορφες ιστορίες και περισσότερο που είναι αληθινές.
    Ας αναλογιστούμε τις δυσκολίες της εποχής εκείνης.

    Να είσαι καλά γιαγιά Αντιγόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χριστος Ανεστη και χρονια πολλα Αντιγονη. Και να συνεχισεις να μας γραφεις τις ιστοριες σου που οσο πονεμενες και να ειναι εχουν μια ομορφια. και γω λατρευω και θαυμαζω τις (Αργυρενιες).
    Καληνυχτα Σοφια. (Αποκλ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όλη η ιστορία της Ελλάδας εκείνων των άγριων χρόνων,μακάρι να μην έρθουν τέτοια χρόνια.πολλά φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καμιά φορά η τύχη του κάθε ανθρώπου είναι παράξενη.Έχω ακούσει πολλές ιστορίες να λέγονται για ανθρώπους που η μοίρα τους ύφαινε την ζωή τους έτσι που ανθρώπινος νους δεν φανταζόταν την κατάληξη τους.Οι ιστορίες σου γιαγιά Αντιγόνη με ταξιδεύουν,τις ζω σαν να ήμουν και εγώ εκεί,τόσο καλά τις γράφεις,μπαίνω βαθιά μέσα σε κάθε σου ιστορία.
    Και να σου πετάγονται γύρω μου εικόνες μπροστά στα μάτια μου και οι εικόνες αρχίζουν να κινούνται και να ζωντανεύουν μπροστά μου σαν να βλέπω ταινία στο σινεμά,και το ταξίδι ξεκινά...Σ' ευχαριστώ πολύ που μαζί μας μοιράζεσαι προσωπικές σου ιστορίες να είσαι πάντα καλά και να μας ταξιδεύεις όπως εσύ ξέρεις και κάνεις τόσο καλά.Πολλά πολλά φιλιά Ειρήνη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαρά και λύπη χέρι-χέρι….

    Γιατι αυτή είναι η ζωή μας γιαγιά Αντιγόνη!!

    Μια φουσκοθαλασσιά και μια ηρεμία.
    Αλλά τ αδέρφια γιατί;
    Ποτέ τα αδερφια δεν πρέπει να είναι μαλωμένα, τα αδέρφια είναι μια γροθιά, είναι τα δάχτυλα ενός χεριού!!

    Θλιμμένη μα υπέροχη ιστορία!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αντιγόνη μου Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!
    Τι σύμπτωση,ήμουν το Πάσχα στην πατρίδα μου το Αγρίνιο κι η μητέρα μου(80 κάτι)άνοιξε την καρδιά της και μου διηγήθηκε παρεμφερείς ιστορίες της περιόδου 40-49(ο αδερφός τον αδερφό!).
    Να είσαι καλά και να θυμάσαι την ηρωίδα γιαγιά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαίρη:
    Και όμως η μάνα μου δεν την άκουσε ποτέ να βαρυγκωμάει....για όσα έζησε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. kariatida62:
    Πάντα την θαύμαζα γιατί τα παιδιά του άντρα της τα είχε κάνει δικά της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Marouli:
    Η χαρά δική μου που μαρουλάκι μου!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Evie:
    Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Ναι της ταίριαζε το όνομα..
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. καλή σου μέρα. Κάποια μέρα ελπίζω να το διαβάσω στο γιο μου, όταν μεγαλώσει. Ειναι πολύ όμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ:
    Ασπούλα μου σαν να είσαι στο μυαλό μου.
    Αυτή την "ρόμπα" την συνάντησα όταν είχε γεράσει και ήθελα να της ρίξω μια μπουνιά γιατί η μυτόγκα της δεν είχε πέσει ούτε στα γεράματα!
    Φιλάκια και στους δυο σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Thalassenia:
    Σε ευχαριστώ που έχεις την υπομονή να διαβάζεις την ζωή μου.
    Αυτό το μοίρασμα μου αρέσει τόσο!
    Πολλά φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΣΟΦΙΑ:
    Να είσαι καλά κοριτσάκι μου!
    Χαίρομαι κάθε φορά που ανταμώνουμε.
    Στο προφίλ θα βρεις το mail μου θα χαρώ να τα πούμε ιδιαιτέρως.
    Πολλά φιλιά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Υπέροχη ιστορία, σαν μυθιστόρημα, πάντα τα μυθιστορήματα είναι παρμένα απο τη ζωή, αλλά και η ζωή πολλες φορές ειναι σαν μυθιστόρημα.
    Ευχαριστούμε για την συνγκλονιστηκή
    σου ανάρτηση.
    Υ.Γ.Θα μπορούσε να γινει ένα ωραίο βιβλιαράκι με την μορφή αφηγήματος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. φουρτουνιασμένη ψυχή:
    Και τώρα ζούμε σε άγριους καιρούς αλλά με λούστρο ή έτσι μου φαίνεται;
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. irini:
    Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω
    Ειρήνη μου!
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σταλαγματιά:
    Εχεις δίκιο, αλλά να σκεφτείς ότι ήταν άγριες εποχές!
    Και τώρα μπορούν να μαλώνουν για μοιρασιά αγαθών...
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. zeidoron:
    Δύσκολοι καιροί..
    Η μανούλα σου θα έχει δει πολλά!
    Να την χαίρεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Pink-Fish:
    Καλημέρα κοριτσάκι μου!
    Σε ευχαριστώ!!!
    Πολλά φιλάκια και να χαίρεσαι το καμάρι σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Frezia:
    Μου αρέσει που τα μοιράζομαι μαζί σας!
    Αν θέλεις στείλε mail να τα πούμε.
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Γιαγια αυτο μπορει να γινει ενα εκπληκτικο βιβλιο!
    Τι λες, δεν το ξεκινας;
    Ετσι κι αλλιως γραφεις υπεροχα!
    Κι οτι, κι αν χρειαστεις κατι, στη διαθεση σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αντιγόνη μου Χριστός Ανέστης και να είσαι πάντα καλά!!!!

    εαν κατάλαβα καλά τα παιδιά δεν ήταν δικά της ? ήταν του αντρα της ?

    σου εχω ξαναπεί και δεν θα σταματήσω να στο λέω ότι γράφεις
    κ α τ α π λ η κ τ ι κ ά !!

    καλη σου μέρα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γιαγια Αντιγονη χρονια σου πολλα και καλα μαζι με την οικογενεια σου, φιλια απο το κορθι και το κατινακι, την αγαπη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ......θολωσανε τα πατομπουκαλα μου γαμ..το φελκ..και χοπευουνε τα κωλογραμματακια στο διαβολομηχανακι...και με εχει πιασει και το αγχος μη μαγκοσουνε και φωναζω τις κορες μου και μνε κοροιδευουνε γαμ..ολο σκουπιδια μπαινουνε..και δαχτυλιες εχουνε τα κολογυαλα γαμ..ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΑ ΑΥΤΑ γαμ.. το φελε...δεν μου τα ειπανε..ρε κωλομηχανακι που μου ανοιγεις τα ματια...κακο χρονο να ΜΗΝ εχεις......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Γιαγιά πρεπει να γραψεις βιβλίο. Τα λες τόσο ομορφα... σας έβλεπα στο λιμάνι του Πειραία να περίμενετε τον θείο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Βλέποντας με πόση αγάπη γράφεις για τους πρωταγωνιστές των ιστοριών σου στις αναρτήσεις σου, είμαι πλέον σίγουρη, οτι οφείλεται στο dna αυτής της γιαγιάς, της Αργυρένιας! Πολύ καλή η μαγιά της! Απολαυστικές, τρυφερές ανθρώπινες οι ιστορίες σου!
    Να είσαι καλά και Χρόνια Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Χρόνια πολλά Αντιγόνη!

    Το γράφεις το βιβλίο βλέπω...
    Μην περιμένεις να σου το ζητήσουν και χάνεις χρόνο.
    Πήγαινε το μόνη σου! Είναι πανεύκολο. Λιβάνη ή Ψυχογιό διάλεξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Μερικοί (πολλοί!) άνθρωποι είναι προορισμένοι να ζουν τη ζωή τους μεταξύ χαράς και λύπης, με την δεύτερη να υπερτερεί της πρώτης.
    Να'σαι καλά και να μοιράζεσαι μαζί μας αυτές τις εμπειρίες.
    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αντιγόνη μου συγνώμη για την ερώτηση τώρα διάβασα και το προηγούμενο ποστ και μου έλυσες τις απορίες μου, βλέπεις τώρα βρήκα λίγο χρόνο να διαβάσω και τα προηγούμενα.

    τα φιλια μου και καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ρίκη Ματαλλιωτάκη:
    Καλά θα πάρουν τα μυαλά μου αέρα και θα την ψωνίσει η Αντιγόνη!
    Ευχαριστώ κοριτσάκι μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Μaria B:
    Το μεγαλείο της αυτό ήταν.
    Ούτε η μάνα μου ποτέ ξεχώρισε τα αδέλφια της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Δημήτρης:
    Να περνάτε καλά!
    Κατινάκι μου φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. μαχαίρης:
    Πόσο γλυκά τα λόγια σου!
    χαχαχαχα προσοχή στα σκουπιδάκια...
    Να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Ιωάννα:
    Και οι δυο γιαγιάδες μας μάθανε την ζωή και τους το χρωστάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. tsaousa:
    Χρόνια πολλά κοριτσάρα μου.
    Να το θυμάσαι όταν την ψωνίσω κανονικά..
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ:
    Η Αργυρένια έλεγε "και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Μαίρη:
    Σε ευχαριστώ πολύ για το βραβείο!
    Θα περιμένω να μου το στολίσει η κόρη μου.
    Δεν είμαι και τόσο άξια!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Χρόνια πολλά!
    Συγκινητική η ιστορία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Χριστός Ανέστη γιαγιά Αντιγόνη μας!

    Μου άρεσε πολύ η ιστορία της Αργυρένιας. Τι τραγική ειρωνία να βασανίζεται όταν οι άλλοι περνάνε καλά και να είναι εντάξει όταν οι άλλοι υπέφεραν. Μάλλον είχε υποφέρει αρκετά και δεν της χρωστούσε άλλο πόνο η ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αχ τι γυναίκες! Κι εμείς "οι νέες" - που έλεγε και η γιαγιά μου - στην πρώτη αναποδιά λιποψυχούμε... Τι ωραίο παράδειγμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Πολύ την συμπάθησα την Αργυρένια μας!
    γράψε μας κι άλλες περιπετειες της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Kiki:
    Χρόνια πολλά και σε εσένα γλυκιά μου.
    Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. DaisyCrazy:
    Εχεις δίκιο τον είχε πληρώσει τον πόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Coula:
    Θα ψάξω και τα τετράδια που έχω για να μη τα ξεχνώ λόγω ηλικίας.
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. πουαντερί:
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή