Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Επάγγελμα;;;;

Παπούτσι με φελλό να ξεπηδούν τα δαχτυλάκια
με το κατακόκκινο βερνίκι.
Γαμπίτσα τσουπωτή και αψεγάδιαστη…
Φούστα στενή να γράφει ιστορία
στα τροφαντά καπούλια..
Ζώνη λάστιχο δεκάποντη,
σφιχτή στη μέση να δένει στην
τελευταία οπή..
Πουκάμισο, αμάνικο
με τα κουμπιά μόλις
να στέκουν στη γραμμή
του στητού στήθους..
Το κατσαρό ξανθό μαλλί
να αγκαλιάζει το πάλλευκο
πρόσωπο με τα χείλη
βαμμένα να ανασταίνουν πεθαμένους..
Στα χέρια χρυσές βέργες
να χτυπούνε και τα δάχτυλα
στολισμένα με δαχτυλίδια
φερμένα από τα ταξίδια του πατέρα.
Σαν έσκαγε στην ξώπορτα,
με την τσάντα,
με το πέρα δώθε λίκνισμα,
αναστέναζαν από αμούστακα,
ως ραμολί με ξεχασμένους πόθους.
Η Στάσα στα τριάντα πέντε της δούλευε
σε καπελάδικο.
Εμενε με την μάνα της και την μεγαλοπαντρεμένη αδελφή
που διόλου δεν την καμάρωνε
μια και ο Μέγιστος, δεν της είχε κάνει τη χάρη
να δώσει το ελάχιστο περίσσευμα
από την ομορφάδα της μικρότερης.

Εκείνο το καλοκαίρι έφτασε στη γειτονιά ο Πότης
από την Καλαμάτα.
Νοίκιασε μια κάμαρη στο απέναντι σπίτι.
Κορμί στητό με βλέμμα που κόλαζε και παράστημα
που σπάνια κυκλοφορούσε
Ντελικανής με τα όλα του και στα είκοσι εννιά του
ήξερε καλά το παιχνίδι του κατακτητή.
Η μόνη επαφή με τους γειτόνους ένα νεύμα χαιρετισμού
χαμηλώνοντας το κεφάλι.

Και η Στάσα παλάβωσε. Αυτή που είχε ανάψει φωτιές
και είχε παρασύρει στην αγκαλιά της τόσους
έτρεμε το κορμί της στη θέα του.
Ο μόνος που δεν έβλεπε να την κοιτά και να λιώνει…
Πρώτη φορά έχανε το αγέρωχο βάδισμα…
Ως να τελειώσει ο Αύγουστος, έλειωνε…
Σημασία ο Πότης..

Ένα βράδυ που σχόλασε, χωρίς όρεξη κατέβηκε
τα δυο σκαλιά έτοιμη να πάρει τον δρόμο
του γυρισμού για το σπίτι.
Και άρχισαν οι καμπάνες να χτυπούνε,
τα μάτια να γεμίζουν χρώματα..
Ο πόθος, με το κορμί ακουμπισμένο,
στην απέναντι γωνία της χαμογέλασε.
Το ίδιο βράδυ στο ξενοδοχείο κάπου στις Τζιτζιφιές παραδόθηκε
άνευ όρων, στα «θέλω»του Πότη!

Πέντε γλαδιόλες στη διάφανη ζελατίνα και
η παράδοση οριστικοποιήθηκε.

Μόνο η μάνα και η αδελφή είχαν δισταγμούς.
Πούθε κρατάει η σκούφια του; Που είναι οι δικοί του;
Τι δουλειά κάνει;
Και που είναι πιο μικρός;

Αναψε και κόρωσε η Στάσα!
-Αυτός είναι και αν σας γουστάρει!

Ο γάμος έγινε. Σε στενό οικογενειακό κύκλο
μόνο από την πλευρά της.
Ο καιρός που ακολούθησε ήτα βαρύς για την Στάσα.
Κάπου τον έχανε ώρες ατέλειωτες κυρίως τα βράδια.
Ηταν η δουλειά του..
Τέτοια αλλά ποια;

Αρχές Δεκέμβρη, πέρασε το κατώφλι
η Ζέτα που με οργή άφησε φίδια να βγαίνουν
από το στόμα της.

Ο ντελικανής ήταν κράχτης
και ζιγκολό στο μπαρ του Μήτσου στην Τρούμπα.
με στόχο το διώροφο της Στάσας...

29 σχόλια:

  1. Καλή σου μέρα Αντιγόνη! Πάντως προτιμώ τη σημερινή εποχή να σου πω την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να ζήσεις μαζί του, φεύγεις. Οχι ότι πάντα είναι δυνατόν, αλλά είναι λίγο πιο εύκολο. Τότε πολλές οι παράμετροι, η οικογένεια, η χαμένη "τιμή", η κοινωνία, η ατίμωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμ!!!είπα και 'γω που κολλάει η φωτογραφία της Τρούμπας;Μας το κράταγες για φινάλε ή μάλλον πρέπει να 'χει και δεύτερο μέρος η ιστορία,δεν μπορεί να τελείωσε εδώ!
    Να είσαι καλά Αντιγόνη,καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν θελω να μετρησω...
    Τα δυωροφα και τα χωραφια στο χωριο,ποσες ψυχες εχουν σκοτωσει...
    Ποσες Στασες αλλα και ποσους Ποτηδες εχουν ριξει,στην ανυποληψια
    και στην ανηθικοτητα...
    Ποσες κοπελλες δεν οδηγηθηκαν σε συμβιβασμους και σε ζωες κατεστραμμενες...για ενα σπιτι,μια περιουσια,και την περιφημη ψευδαισθηση της σιγουριας...
    Ολα τα εχουμε αμφισβητησει...
    Θρησκειες,κυβερνητικα σχηματα,εννοιες βασικες,την οικογενεια,την μισθωτη εργασια,ακομα και αυτον τον ενα,τον μεγα,τον θανατο τον αμφισβητησαμε.Τον λιωσαμε,μεσα σε βαθιες αναλυσεις και σκεψεις.
    ΠΟΤΕ
    Θα λεφτερωθουμε επιτελους απο τη μανια,με το δωματιακι με τον λουτροκαμπινε και το χωλ...
    Που αρχιναει και τελειωνει και πολεμους,και τις ψυχες μας μαυριζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ!
    Το ρούφηξα μέχρι τέλους, τόσο που ευχόμουνα να μην τελειώσει. Την αφήγηση εννοώ,όχι τον προδομένο έρωτα της Στάσας.
    Αχ πόσες Στάσες πόνεσαν και προδόθηκαν έτσι άγρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντιγονάκι μου,έγραψες πάλι.να είσαι καλά,πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Αντιγόνη!

    Έτσι την πατάμε καμιά φορά με τις γοητευτικές παρουσίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.... όσες εποχές και να περάσουν.... Τι τότε τι τώρα, οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Η πιο μεγάλη διαφορά είναι σήμερα, που μπήκαν και γυναίκες στο παιχνίδι πιο ενεργά.....
    Καλημέρες και καλή εβδομάδα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Περνάω μήνες τώρα από δω! Σήμερα είπα να αφήσω την καλημέρα μου :)
    Δυστυχως και σημερα αυτα τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει...
    Υπέροχο κείμενο, δε μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημερα γιαγιακα! Τι ωραια που γραφεις! Στεναχωρηθηκα λιγο με το τελος.. αλλα αυτα εχει η ζωη ξερω..
    Καλη εβδομαδα να εχουμε!!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. και λοιπόν γιαγιά , άλλαξε ποτέ κάτι απο αυτή την άθλια σειρά των γεγονότων χθες και σήμερα , μήπως θα αλλάξει αύριο ?????????
    και λοιπόν ????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ όμορφο κείμενο, με τη δραματικότητα να κορυφώνεται στο τέλος. Κείμενο τόσο οικείο και τόσο καινούριο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλώς σε βρίσκω λοιπόν στο σπιτικό σου....

    Ενδιαφέρον και μάλιστα πολύ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είχε τον τρόπο του ο Πότης να πετύχει αυτό που ήθελε κι η Στάσα η καημένη άβγαλτη έπεσε μες την παγίδα.

    Πάντως στην αρχή νόμισα ότι η Στάσα δούλευε στην Τρούμπα :))

    υγ. το εννοώ θα τους δαγκώσω ε! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ωχ!!!
    Για την ιστορία και τα βάσανα που παρουσίασε.

    Τέλεια, άριστα!!!
    Για την παραστατικότητά σου, γιαγιάκα. Καλύτερα να μπορούσε να τα πει άλλος δεν το νομίζω!

    Σου εύχομαι καλή Κυριακή.

    alla logia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σου εχω ξανά πει γιαγιά Αντιγόνη πως χαίρομαι να διαβάζω τις ιστορίες σου, ακούραστες σε καθηλώνουν μεχρι τέλους!!!
    Τα φιλιά μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Υπέροχη!Και κάθε Στάσα θα'πεφτε στα πόδια του όταν το κορμί παραδίνεται το μυαλό χαζεύει!Είναι νόμος της φύσης δυστυχώς!

    Καλή βδομάδα με φιλιά θαλασσινά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πότηδες και Στάσες υπήρχαν και θα υπάρχουν Αντιγονάκι μου...

    Καλό βράδυ Κυριακής γλυκιά μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. coffeemug:
    Μα φυσικά και το σήμερα είναι καλύτερο!
    Η γυναίκα ήταν χωμένη σε τόσες συμβάσεις που δεν μπορείς να φανταστείς.
    Σηκώνει μεγάλη κουβέντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. zeidoron:
    Η συνέχει ήταν η ανοχή μη και χάσει το κελεπούρι...
    Ωσπου τρία χρόνια μετά την κοπάνησε κρατώντας το προικώο...

    Να περνάς καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μια τέτοια καταστραμένη ζωή έζησα από κοντά, της θείας μου, που η γιαγιά μου δεν την άφησε να παντρευτεί τον άνδρα που αγαπούσε, και για να την πάρει ο τωρινός της, του έγραψε ένα σπίτι διώροφο. Αυτός ο γάμος και η έλλειψη αγάπης τελικά την σκότωσαν. Έφυγε πέρισυ μισότρελλη, πικραμένη και μόνη. Τι χαμένες ζωές... Γιαγιά, είσαι τόσο υπέροχος άνθρωπος, μα τόσο υπέροχος... Τυχεροί οι δικοί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. έχει και συνέχεια;μου άρεσε πολύ :)))

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. πολυ ομορφο αλλης εποχης φυσικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. εμ βέβαια το ωραίο περιτύλιγμα πρώτα το ξετυλάμε και μετά κοιτάμε αν αξίζει το περιεχόμενο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αχ την καημένη. υπάρχει εξήγηση γιατί κάτι κοπέλες πάνε και πέφτουν στο χειρότερο άντρα που θα μπορούσαν να βρουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αυτα μας τρώνε.... η ο μορφιά και ποιός είναι ο "πολλά βαρύς" που δεν έχουμε σηκω σηκω, κάτσε κάτσε !

    Μετά βέβαια που έρχεται η λυπητερή μας αρέσει δε μας αρέσει ...

    Μας ταξίδεψες και πάλι Αντιγονάκι μου.

    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλα,εκεινος ήταν απατεώνας,τη δουλειά του έκανε,αλλά η Στασα και η κάθε Στάσα δεν ειναι το θύμα,λάθος της μέγιστο που νόμιζε πως καθε ανδρας επρεπε να κρέμεται απ'το βρακί της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Α, τον να μην πω!
    Να, κάτι τέτοιοι τα θέλουν τα ξεροτήγανα...
    Μπουκιά και συχώριο- στην κυριολεξία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Εικόνες.... Εικόνες βγαλμένες από άλλες εποχές... Κείμενα ζωγραφικής τα δικά σου Αντιγόνη μου.... Όσο για την Στάσα... Θα είμαι λίγο σκληρός αλλά τόσοι τρέχαν πίσω της που ψήλωσε ο αμανές... Εκείνον που την ...έφτυνε διάλεξε... Ας πρόσεχε... Τα ήθελαν όμως όπως βλέπω τα "τροφαντά καπούλια" της που λες εσύ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή